Mr Mercedes Seizoen 1 Review - Psychopaat in een Mercedes

Veel van de boeken van horrorkoning Stephen King zijn verfilmd of in een serie veranderd. Veel met succes, maar sommige wat minder. In deze Mr Mercedes seizoen 1 review barst de zoektocht naar een moordenaar los. Een serie die je vastgrijpt en boeit tot in de laatste aflevering, maar niet overal uit weet te blinken.

Stephen King staat erom bekend dat hij schokkende dingen in zijn boeken perfect weet te vertellen. Zijn ijzingwekkende boekentrilogie Mr. Mercedes laat ons dat maar weer zien. Het verhaal uit de boeken is nu door regisseur David E. Kelly (Ally McBeal) omgetoverd tot een serie waarin een klopjacht op een moordenaar je tien afleveringen van elk ruim 50 minuten aan de buis gekluisterd houdt.

De serie begint met een bizarre moord die je direct shockeert doordat het een behoorlijk actueel thema is. Een man in een Mercedes rijdt in op een groep mensen, waarbij hij talloze mensen om het leven brengt. Al snel barst er een jacht los op de maniak die de bijnaam Mr. Mercedes krijgt. De moordenaar wiens echte naam Brady Hartsfield (Harry Treadaway - Penny Dreadful) is, besluit een spelletje te gaan spelen met ex-rechercheur Bill Hodges (Brandson Gleeson – Harry Potter).

Al snel komen er lugubere berichten bij de gepensioneerde agent binnen die daarop besluit zelf de jacht op de moordenaar te openen. De klopjacht op de moordenaar is de rode draad in Mr. Mercedes, waarin zowel de moordenaar als de agent gevolgd worden. Geen enkele daad van Hodges gaat onopgemerkt voorbij en wordt zo nu en dan bruut bestraft door de overduidelijk gestoorde Hartsfield. De moordenaar is berekenend en lijkt overal ogen te hebben. Een element dat jou als kijker een paar keer op het puntje van je stoel zet.

Dit komt vooral doordat je weet wat beide partijen aan het doen zijn. De spanning in Mr. Mercedes loopt daarbij soms behoorlijk op omdat de moordenaar en de ex-agent vlakbij elkaar zijn, maar de ex-agent niet weet wie hij precies zoekt. Het is een kat- en muisspel waarbij jij juist doordat je alle info hebt in spanning blijft zitten. Kelly heeft dit op een erg sterke manier vanuit de boeken door weten te vertalen.

Kelly weet ook veel van de emoties vanuit beide personages goed over te brengen. De boeken van King hebben hier een aardige hand bij geholpen, gezien de auteur deze behoorlijk uitgebreid beschrijft. Daarbij had King Treadaway en Gleeson al in zijn hoofd bij het schrijven van de boeken. De emotie van de karakters is dan veelal ook erg goed overgebracht.

Vooral Treadaway weet een overtuigende maniak neer te zetten. Zijn blik is boosaardig en je voelt bijna dat er plannen gesmeed worden om weer een gruweldaad te plegen. Er zijn momenten dat hij even uit zijn rol als maniak stapt om zijn aan alcohol verslaafde moeder Deborah (Kelly Lynch) te verzorgen, maar ook daar zie je dat er iets niet goed is in het hoofd van de moordenaar. In zijn gehele performance steekt Treadaway met kop en schouders boven de rest van de acteurs uit.

Gleeson begint vooral erg sterk in zijn rol als Hodges, maar zakt later in seizoen 1 wat af wat betreft het acteerwerk. Hij valt dan terug in een standaard patroon dat we vaker van hem gezien hebben. Hij is nergens ongeloofwaardig als ex-agent, maar weet niet boven de acteurs met bijrollen uit te stijgen.

Tussen de overige acteurs zitten wel wat rollen die niet in de boeken voorbij komen. Zo is de buurvrouw van Hodges, Ida Silver (Holland Taylor) ineens in beeld die een goede band met hem heeft. Sterker nog, ze zorgt voor een hilarische situatie in het begin van het seizoen.

Los van dit nieuwe personage kent de serie nog wat kleine afwijkingen ten opzichte van de boeken. Zo mis je het iconische wapen van Hodges en is het einde van de serie voor een deel aangepast. Over het algemeen blijft de serie wel behoorlijk trouw aan de boeken van King en dat is maar goed ook. Want hierdoor snak je aan het einde naar meer van Hartsfield, al is dat misschien een beetje gek om te zeggen over een geschifte moordenaar.

Mr. Mercedes kent een overtuigend en meeslepend eerste seizoen. Vanaf de eerste aflevering zit je op het puntje op je stoel. Hoewel je beide kanten van het verhaal te zien krijgt, word je toch regelmatig verrast door de serie.

Er gebeuren schokkende dingen die versterkt worden door het overtuigende acteerwerk van voornamelijk Treadaway. Het is niet gek dat er al een tweede seizoen is en dat er een derde seizoen voor 2019 gepland staat. Want als je eenmaal aan deze rit begonnen bent, dan zit je hem uit.