Kapot is ons zwaard en weg is ons vertrouwen. Bibberend van angst vluchten we voor ons leven. Ons laatste uur lijkt geslagen. Tot het onvoorstelbare gebeurt: de dinosaurus die ons wil verscheuren wordt te grazen genomen door.... een draak! We ontkomen, en krijgen direct kippenvel: wat een geweldige game is dit! Waarom, lees je in deze Monster Hunter World review.

De eerste planetenreis in Super Mario Galaxy, de introductie van Hyrule Field in Ocarina of Time, de brute moord op het dochtertje van Joel in The Last of Us: stuk voor stuk zijn dit legendarische momenten die gamers voor de rest van hun leven zullen blijven koesteren. In Monster Hunter World, de felbegeerde terugkeer van de serie naar de moderne consoles, beleefden wij meer van dit soort onvergetelijke scènes.

De kracht van Monster Hunter is dat iedere jacht, iedere expeditie een compleet ander begin en einde heeft. Dat is in dit deel niet anders. Weliswaar begint iedere jager met dezelfde opdracht (versla monster X, vang monster Y), maar dankzij het onvoorspelbare karakter en de levendige, dynamische wereld en diens ecosysteem gebeuren er altijd dingen waar je geen rekening mee kunt houden. Jagers moeten continu op hun hoede zijn, want voor ze het weten belanden ze in de bek van een vleesetende dinosaurus.

In Monster Hunter World is het meer dan ooit de bedoeling om op slimme (en vaak zelfs op sluwe) wijze de gevechten met dit soort monsters naar je hand te zetten. De mogelijkheden hiervoor zijn legio. Zo kun je bijvoorbeeld enorme, uit de klauwen gegroeide monsters als draken en reuzekameleonnen expres tegen elkaar opzetten. Dat doe je door ze simpelweg naar hun territoria te lokken. Daarmee is het niet meteen een uitgemaakte zaak, want de monsters kunnen de strijdbijl begraven en samen achter jou aan gaan...

Blijven nadenken en de omgeving in je voordeel gebruiken is de sleutel tot succes in Monster Hunter World. Is er in het donkere nest van die gestoorde megakip maar één uitgang? Zet dan een valstrik, zodat deze niet meer op de vlucht kan slaan. Zie je boven die akelige supervleermuis een rotsblok? Schiet er een steentje tegenaan en je zult zien dat deze loswrikt, naar beneden tuimelt en het beest onder het puin bedolven raakt. Of wat te denken van die instabiele waterdam? Breng dat ding naar beneden en spoel zo je vijand van een klif! Het kan allemaal in Monster Hunter.

Verder zijn er nog tal van giftige dieren en planten die niet alleen voor jou, maar ook voor je vijand extreem gevaarlijk zijn. Al deze slimmigheidjes dragen zeker bij aan het overmeesteren van een monster, maar een gevecht valt of staat pas echt met het zo goed mogelijk beheersen van je wapentuig. Er is nog altijd geen sprake van levels of ervaringspunten die je in je personage kunt investeren. Het enige dat telt, zijn je skills.

Zoals het een goede Monster Hunter betaamt schotelt de game je een indrukwekkend aantal van veertien (!) verschillende wapensets voor, van vlijmscherpe katana’s, loodzware hamers tot allerlei variaties op (kruis)bogen. Het kost behoorlijk wat kruim om deze wapens onder de knie te krijgen, te meer omdat ze stuk voor stuk anders aanvoelen. Het voelt zelfs alsof je een compleet ander spel aan het spelen bent, wanneer je een zwaard omruilt voor een hamer.

Nu lijkt het alsof het in Monster Hunter World alleen maar om de gevechten draait, maar het spel is zoveel meer dan dat. Het verzamelen van grondstoffen en het zoeken naar sporen is een minstens zo belangrijk onderdeel van de game. Als jager weet je namelijk niet meteen waar die ene leguaan of octopus uithangt; je moet eerst op zoek naar voetsporen of huidschilfers die ze in hun wandeling achter hebben gelaten. Verzamel genoeg sporen, en je komt meer te weten over de monsters, op welke plekken ze ronddolen, waar ze slecht tegen kunnen en op welke plek van de voedselketen ze staan. Misschien zijn ze wel net zo bang voor die huiveringwekkende ijsdraak als jij bent...

Verzamelen is in Monster Hunter World niet alleen van levensbelang, maar werkt ook nog eens bijzonder verslavend. Bijzonder, omdat je hier geen complete uitrustingsets of sterke wapens in schatkisten tegenkomt. Jagers maken de outfits en wapens helemaal zélf, met de huiden en klauwen van monsters die ze zojuist hebben afgeslacht. Heb je eenmaal genoeg stoffen verzameld, dan kun je jezelf en je snoezige metgezel (een kat!) volledig laten kleden naar een bepaald monster. Het geeft ontzettend veel voldoening om na uren vechten eindelijk rond te kunnen lopen in een zelfontworpen drakenoutfit.

Het inventariseren van je grondstoffen, het maken en upgraden van outfits en wapens en het aannemen van opdrachten gebeurt allemaal in Asteria. Dit idyllische hubstadje doet tevens dienst als een interactieve lobby, waar je met maximaal veertien andere spelers in kunt ronddwalen. Op het moment van schrijven verloopt dit proces helaas verre van vlekkeloos. Op diverse internetfora klagen spelers over instabiele servers en een te weinig aantal beschikbare spelers. Klachten waar wij ons helaas in herkennen.

Daarnaast is het coöperatief doorlopen van de verhaalmodus een regelrechte ramp. Wat blijkt: het is niet mogelijk om samen met iemand anders tegelijk aan een nieuwe verhaalmissie te beginnen. Capcom verplicht de spelers namelijk om individueel alle tussenfilmpjes in het verhaal af te kijken.

Dat betekent dat als je samen met een vriend een verhaalmissie wilt spelen, één van jullie het al uitgespeeld moet hebben om mee te mogen doen met de ander. Oftewel: je moet eerst een missie zelf uitspelen, om hem met de tweede coöperatief te doorlopen. Een volstrekt onlogisch systeem dat het plezier uit het samenspelen haalt. Eeuwig zonde, want in potentie is de multiplayer van Monster Hunter World een van de belangrijkste redenen om de game aan te schaffen.

Voor het verhaal hoef je dat in elk geval niet te doen. Hoewel het script beduidend beter is dan elk ander deel in de serie, krijgen wij jeuk van de slecht geschreven dialogen, de veelal irritante en kinderachtige personages (die Handler!) en de volstrekt voorspelbare gebeurtenissen. De wereld van Monster Hunter World wordt nog op prachtige wijze uit de doeken gedaan, maar daarna verzandt het verhaal in een bak clichés waar je al gauw misselijk van wordt.

Gelukkig maken de werelden waarin je op avontuur gaat een hoop goed. Op het moment dat we voet zetten in de eerste wereld en we in de verte enkele dinosaurussen in het gras zien graaien, krijgen we overal kippenvel. De uitgestrekte natuur die tegen reusachtige bergen aan schurkt, de majestueuze watervallen waar kleine zeemonsters spartelen, de dreigende rotsformaties die vanuit de verte in het oog springen: het zijn allemaal details die je even je adem laten inhouden. Al na enkele seconden slokt Monster Hunter World je op dankzij de adembenemende schoonheid die in de spelwereld huist.

De oogstrelende visuals – op de wat vlakke personages na – eisen op bepaalde momenten helaas wel hun tol: technisch is deze game niet bepaald een hoogvlieger. De laadtijden zijn af en toe aan de bijzonder lange kant en bij het verschijnen van meerdere monsters wil de framerate wil nog wel eens inkakken. Ook komt het regelmatig voor dat personages of monsters dwars door elkaar heen lopen of dat ze in de lucht blijven hangen: technische mankementen die anno 2018 op de moderne spelcomputers eigenlijk niet meer mogen.

Zo is Monster Hunter World absoluut niet foutloos, maar deze minpunten wegen totaal niet op tegen de elementen die van deze game een weergaloos product maken. Een episch en meeslepend avontuur, dat na een uurtje of dertig wordt afgesloten. Daarna is het echter nog lang niet over met de pret. Je speelt dan namelijk de zogenoemde high rank-modus vrij. Hierbij keren oude monsters in sterkere vorm terug en worden als klap op de vuurpijl ook nog een aantal nieuwe geïntroduceerd.

Let wel: deze modus is uitsluitend voor spelers met engelengeduld, want meestal is het na één klap alweer voorbij met de pret.

Monster Hunter World is een monsterlijk en beestachtig goede game geworden. Laten we voorop stellen dat het vrijwel onmogelijk is om een zo compleet en nauwkeurig beeld van dit avontuur te schetsen. De levendige wereld van 'The New World' omvat zoveel monsters, geheimen en grondstoffen dat je er een boek aan zou kunnen wijden.

Het vechtsysteem is simpel, doch doeltreffend en krijgt je iedere keer weer op het puntje van de stoel. Monster Hunter World biedt tientallen tot honderden uren aan vermaak aan en manifesteert zich nu al als een van de beste rpg's van 2018. Verplichte aankoop!