Mall Review (Blu-ray)- Zo'n film die onder je huid kruipt

Een 5,1 gemiddeld op IMDB voor de film Mall. Bizar, en vooral geheel onterecht. Want dit is de beste rol van James Frecheville die we kennen als jonge twintiger die verliefd werd op de moeder van zij beste vriend in Mothers. Van de romantische knul is niets over in Mall, want nu speelt hij een koelbloede killerspree'er.

Wie herinnert zich de killing spree in Alphen aan den Rijn niet? De dag waarop Tristan van der Vlis voor de lol wat mensen doodknalde alsof het fictieve karakters waren en media de link legden met Call of Duty. Je vraagt je dan toch al gauw af wat zo'n persoon bezielt en wat voor diegene tot zulke krankzinnige daden komt. In Mall maken we kennis met zo'n mafketel, zo'n moordenaar die op een moment besluit mensen dood te schieten.

We maken meteen in het begin kennis met schutter Malcolm. Wat hem drijft weten we niet. Eerst zien we een vrouw eten, wat zijn moeder blijkt te zijn. Dan loopt hij op haar af en schiet haar genadeloos neer. Haar reactie: 'oh, wie moet er nou het huishouden doen?' De sfeer wordt meteen gezet in Mall. Dit is geen standaard Hollywood actiefilm. Mall is confronterend, een uit de categorie: die rauw op je dak valt.

Maar dat mag je verwachten met Joseph Hann als regisseur. De man die we kennen van vele Linkin Park video's en ook als DJ. Hij verzon de video's van de Linkin Park muziekvideo's Crawling en In The End en dat zijn niet de minste resultaten van Hann. Hij heeft bovendien daarmee bewezen een eigen artistieke kijk te hebben op dingen, iets wat duidelijk is terug te zien in Mall.

Review" src="http://www.ultraimg.com/images/03926d6.jpg" style="width:750px;height:304px;" />

Het is fascinerend om te zien hoe Frecheville zijn rol neerzet. Kil. Een persoon die geen moeite heeft om personen te vernederen zoals al snel blijkt als hij een kassameisje veel te dik noemt. Als ze protesteert wordt hij onwijs vrouwonvriendelijk en zit je als kijker op het puntje van je stoel: is zij de volgende die hij nu neerschiet? Eén ding is duidelijk: Malcolm is doodziek van het leven, hij geeft er geen ene moer meer om.

Wat Mall interessant maakt is dat de focus niet alleen op de dader ligt. Mall schotelt een uiterst fascinerende raamvertelling voor. Minstens zo interessant is de rol van Cameron Moghan die in de rol kruipt van Jeff. Hij zit geregeld te trippen van drugs en lijkt net als Malcolm geen ene moer om het leven te geven.

Hij is verliefd op een het meisje Adelle (India Menuez), maar die gaat enkel vriendschappelijk om met de roodharige Filosofie student. Zelf houdt ze meer van wat rijpere mannen, al gaat ze daar niet al te plezant mee om.

Zo ontmoeten we Danny (Vincent D'onofrio), een man die ongelukkig getrouwd is. Zoals veel huwelijken in de sleur raken is dat bij hem ook het geval en de 'kleine Danny' wil wel eens een avontuurtje maken. Ofwel, hij wil van bil. Nou, daar weet Adelle wel een oplossing voor. De confrontatie is pijnlijk. Daarmee lijkt Mall meer te doen dan je op het eerste gezicht zou denken. De film schotelt nare scenes voor, maar bijna met een bedoeling zou je denken, een soort verscholen boodschap.

Het bestaat in ieder geval niet dat je naar de film kijkt en niet gaat nadenken. Niet voor niets meldt de achterflap van de Blu-ray 'The American Dream bestaat niet meer'. Verder kent de film nog een paar karakters, maar die zijn van minder interessante aard. Hoe dan ook, het is het leven van vijf mensen dat samenkomt door een toevallige ontmoeting in een winkelcentrum. Geen pretje.

Ga Mall kijken. De soundtrack komt van Linkin Park en geeft de film een rauw randje. Teleurstellend zijn de extra's op Blu-ray, maar de compensatie van het verhaal (en dus verhaallijnen) maakt alles goed. Het gemiddelde lage cijfer op IMDB is iets om snel te vergeten, want Mall is zo'n film die je dus niet even 1,2,3, vergeet. Well done, Joseph Hahn.