Luigi's Mansion 3 Review - Tijd om spoken te vangen!

Je loopt een lift binnen en wilt op een knop drukken. Dan blijkt dat er überhaupt geen liftknop is, waardoor je niet verder kunt. Het is de pech die Luigi meerdere malen overkomt in Luigi’s Mansion 3. Het derde deel is eind deze maand exclusief verkrijgbaar op de Nintendo Switch.

We hebben er veel te lang op moeten wachten om met bangerik Luigi op spoken te jagen in een gestoord huis. In 2013 namen we Luigi’s Mansion 2 onder de knoppen en sindsdien was het wachten, wachten en nog eens wachten. Als Luigi zo lang zou wachten tot hij een spook – à la Ghostbusters- op zou kunnen zuigen, had hij allang de eeuwige dood gekust.

In de game staat Mario’s broer als vanouds centraal. In een spookhuis (beter bekend als hotel De Eeuwige Rust) blijken al zijn vrienden en Mario ontvoerd te zijn, en ook professor K. Wibus. Dit personage kennen de fans uit het verleden, een soort professor Barabas die met allerlei technische snufjes Luigi iets meer moed kan geven dan hij van nature bezit. Dat is nodig om King Boo met zijn snode plannen te stoppen.

Via een lift kan Luigi het gehele hotel verkennen, maar daarvoor moet hij op zoek naar liftknoppen. Het begin van de lift werkt naar behoren, maar daarna moet hij per keer een knop zien te vinden. In praktijk komt dit op het volgende neer: een verdieping helemaal uitpluizen, gaandeweg spookjes opzuigen, puzzels oplossen en het aan het einde van een level (dus een verdieping) opnemen tegen een wat groter spook. Dit spook bevat namelijk de volgende liftknop. Het mooie is dat alle spoken om een andere tactiek vragen en je al binnen no time doorhebt dat Luigi’s Mansion 3 een ontzettend creatieve titel is geworden.

Elke verdieping heeft zijn eigen stijl. Dit geeft het gevoel alsof je tig games ineen hebt, al blijft de essentie hetzelfde. Verveling ligt gelukkig nooit op de loer. Na een paar uur spelen en een aantal liftknoppen te hebben bemachtigd, waan jij je opeens in een middeleeuws-kasteel, een soort tuincentrum en al wat niet meer? Het hoogtepunt is een level met allemaal filmsets en gave puzzels. Je kijkt werkelijk je ogen uit. Luigi’s Mansion 3 oogt op de tv, alsook in handheld-modus prachtig. Een schilderijtje waar je maar niet genoeg van kan krijgen, zo creatief is elk stukje van de game.

De gameplay is makkelijk, maar nooit saai. Dit heeft te maken met enerzijds verschillende vijanden en omgevingen, anderzijds de opties die je gaandeweg vrijspeelt bij K. Wibus. Zo krijg je een andere stofzuiger en kun je al snel ontstoppers afschieten. Een handige feature waardoor je puzzels oplost en vijanden verslaat. De mooiste feature is dat je op een gegeven moment Gooigi krijgt. Een groene dubbelganger, gemaakt van slijm.

Met één druk op de knop verander je in dit personage dat je nodig hebt om puzzels op te lossen. Door zijn materie kun je op plekken komen waar Luigi niet kan komen. Even door tralies? Check. Wil je een kleine buis verkennen? Als een glibberige rat gaat Gooigi overal smooth doorheen. En het mooiste is dat je de game op die manier zelfs co-op kunt spelen, waarbij de een Luigi bestuurt en de ander Gooigi. Natuurlijk is dit geen must en kun je de gehele game ook in je eentje spelen en tussen de broers wisselen. Je hebt ze in ieder geval allebei nodig om verder te komen!

We hebben de co-op uiteraard getest voor de review en wat ons betreft is dat een absolute meerwaarde. Samen los je puzzels eerder op en het gaat allemaal een stuk sneller. Het wisselen in je eentje tussen de broers kost tijd en soms sta je jezelf in de weg. Wel is het vervelend dat de camera je geregeld in de weg zit als je samen speelt. Je zal moeten overleggen waar je heen wilt, omdat je niet onbeperkt kunt doorlopen. In je eentje heb je deze 'frustratie' niet.

Overigens hoef je niet bang te zijn dat de game te makkelijk is. Om je vrienden, die gevangen gehouden worden in lijsten van schilderijen, te bevrijden moet je geregeld meer uit de kast halen dan je zou verwachten. De vijanden die je bevecht zijn op cruciale momenten uitdagender dan op andere stukken in de game. In de shop van K. Wibus kun je ‘hondenbotten’ te kopen. Dit zijn continues in de game. Dit is een aanrader voor de jongere gamer, want daarmee heb je dus wat meer ruimte om dood te gaan en hoef je niet meteen een heel stuk opnieuw te doen. Al zijn de save points van het spel goed. De game wordt continu opgeslagen als je een deur van een kamer doorgaat.

Het kopen van de hondenbotten, alsook een paar andere nuttige dingen in de shop, kost uiteraard geld. Daarom zul je zoveel mogelijk met je stofzuiger in de rondte moeten zuigen. Werkelijk overal kunnen munten of briefjes geld liggen. Open daarom kastjes, draai kranen kopen, check de wc’s en stofzuig eens boven je. Kortom, wees een onderzoeker die elk gaatje van de game wil verkennen! Want het wordt beloond. Je zult zien dat de makers van deze game zich geen moment afgevraagd hebben wat ze met het level design aan moesten. Al zal je al dit moois niet aantreffen als je een speedrun houdt. Ons advies: doe dat niet.

Wat dat betreft krijg je echt waar voor je geld. Dit is geen game die je in even vijf uur uitspeelt, maar het kost je de nodige uren om alle liftknoppen te vinden en alle vijanden te verslaan. Bovendien hoef je niet bang te zijn de weg kwijt te raken. Want dankzij de Virtual Boo heb je een plattegrond en kun je met één druk op de knop zo terug naar het laboratorium. Bovendien wordt er in de lift per knop aangegeven welke ruimte zich daar bevindt. Wat dat betreft is Luigi’s Mansion 3 qua opzet ontzettend duidelijk. Een kind kan de was doen.

Mocht je klaar zijn met het hoofdverhaal, dan is er nog een multiplayer-optie om te doorlopen. Het zal niet de reden zijn waarvoor de meeste mensen deze titel zullen aanschaffen, maar het is goed om te weten dat die optie er wel is. Samen kunnen mensen op spokenjacht en dat kan met 8 spelers totaal. Knotsgek natuurlijk, maar wel leuk.

Wellicht vraag jij je af of er geen minpunten zijn? Zeker wel. Zo is de game bij ons helaas twee keer vastgelopen, wat je niet bij een Nintendo product verwacht. Verder is de besturing soms tergend slecht. Zowel met de Pro Controller als op de de Switch zelf in handheld modus zijn de controls niet altijd even smooth als je op spokenjacht bent. Het is de besturing die je min of meer gewend bent en dat is geen goed teken. Vooral tijdens baasgevechten kun je soms te maken krijgen met een besturing die niet meer helemaal aanvoelt van deze tijd. Wat geldt is dat de aanhouder wint en je vreemd genoeg aan de besturing went. Maar helemaal optimaal is dit niet.

Los van de minpunten is Luigi’s Mansion 3 een vermakelijke game geworden, al is het jammer dat de game vastlopers kent en vooral een logge besturing. Als je hieraan kunt wennen, heb je een toffe titel in handen die leuk is voor jong en oud. De game oogt bovendien fantastisch, de gameplay is tof, de omgevingen zijn om van te smullen. Aan creatie geen gebrek.