Lone Survivor Review

De derde generatie: een tijd die de meerderheid van de XGN-bezoekers niet heeft meegemaakt. In de jaren tachtig waren het de 8-bit games van de eerste Nintendo-console die furore maakten. Dertig jaar later is onze techniek zo vergevorderd dat we in driedimensionale avonturen zelf kunnen bepalen wat we willen gaan uitspoken. Toch blijft er nog een selecte groep gamers die een grote voorliefde heeft voor die blokkerige side-scrolling spelletjes. Jaser Byrne is hier een voorbeeld van. De indie-ontwikkelaar kwam vorig jaar met Lone Survivor, waarvan nu ook een PS3- en een Vita-versie uit is.

Lone Survivor kwam vorig jaar uit op Steam als downloadbare titel. Voor een schappelijke prijs konden spelers zich opnieuw wanen in een platte 8-bit wereld. Op Metacritic, een site waarop internationale recensies verzameld worden, scoort de PC-versie gemiddeld boven de acht . Niet alleen om die reden was het voor Byrne een gekoesterde wens om Lone Survivor naar de (draagbare) consoles te brengen, ook is de indie-ontwikkelaar een ‘groot fan van spelcomputers’. “Lone Survivor is in mijn hoofd ontwikkeld als consolegame”, aldus Byrne toentertijd bij de aankondiging.

Verkooppraatjes of niet: de man heeft hier zeker een punt. Wie het origineel op de PC heeft gespeeld weet het, Lone Survivor is een game waarvan je het doodsbenauwd krijgt. Een enge psychologische thriller die je vanaf de zijkant meemaakt. Zoiets hadden we nog niet vaak gezien. Al vanaf de eerste seconde is de toon gezet: je wordt wakker in een beklemmende slaapkamer, hebt geen idee wie je bent of wat er aan de hand is. Na even rondlopen en na al die enge geluiden te hebben doorstaan, weet je dat de wereld omringd is door demonische wezens. Lekker wakker worden.

Griezelig op Vita
De kracht van Lone Survivor is zijn afstandelijkheid. De game legt je gaandeweg niets uit en gooit je zonder pardon in het diepe. Je voelt je machteloos en je hebt geen idee of je wel met de juiste dingen bezig bent. In combinatie met akelige geluiden als krakend hout, huilende zombies en dichtslaande deuren is Lone Survivor – zelfs voor een tweedimensionale game – behoorlijk creepy. Bedenker Byrne bewijst dat je geen realistische monsters en een gevarieerd levelontwerp nodig hebt om een goede thriller neer te zetten. Bij Lone Survivor is het vooral je eigen verbeelding die je dwars ligt. Op psychologisch is de game gebied van weergaloze klasse.

Dit komt vooral op de PS Vita tot uiting. Doordat je met je ogen dichter op het scherm zit dan op de pc, komt alles veel sneller en dieper binnen. Geduld is bij Lone Survivor overigens wel een schone zaak. De gamer die niet keer op keer hetzelfde kamertje wil doorzoeken voor die ene schakelaar of dat ene voorwerp, zal zich snel ergeren aan Lone Survivor. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het soms te vaak gebeurt dat je niet weet waar je heen moet. Dat de game je nauwelijks iets uitlegt is een mooi concept, maar soms gaat dit ten koste van de spelervaring.

Speel met licht en donker
Kom je verder in het verhaal, dan merk je dat er steeds meer mogelijk is. Na een uur loop je tegen je eerste pistool aan, waarmee je het demonische gespuis nu echt naar de eeuwige jachtvelden kunt sturen. Gaandeweg kom je meer voorwerpen tegen, zoals een schaar waarmee je door ingewanden moet knippen, sleutels om deuren te openen, voedsel om in leven te blijven en batterijen voor je zaklamp die – geloof ons – vaak gebruikt zal worden. Zonder licht zie je helemaal niets, maar pas op met schijnen waar zombies bij staan; één glimp en ze vreten je levend op.

Speciaal voor de PS3- en de Vita-versie zijn er negentien extra objecten, nieuwe dialogen, twee nieuwe side-quests, een alternatief einde en meer muziek toegevoegd. Wie hoopte dat het spel gebruik zou maken van geavanceerde Vita-opties, zoals het aanraakbare voor- en achterscherm en de bewegingsgevoelige sensor, wordt teleurgesteld. Toch stoort dit geen seconde, het zou anders alleen maar als een geforceerde gimmick aanvoelen.

Lone Survivor laat zich moeilijk recenseren. Het is een tweedimensionaal avontuur dat op onverklaarbare wijze je onmiddellijk bij de lurven grijpt. Een avontuur dat uniek is in zijn soort. Want ja, noem maar eens een handvol 8-bit titels die een interessante psychologische ervaring voorschotelen? Precies, die zijn er niet veel. Bedenker Byrne zag dat het aanbod tegenviel en besloot een dergelijke titel te ontwerpen. Met succes, want net als op de PC is Lone Survivor op de PS Vita een sfeervolle en sterke survival horrorgame, die ook nog slechts voor een prikkie op de PlayStation Store wordt verkocht.