Gravity (film) Review

De ruimte. Het is en blijft een fascinerend verschijnsel waar honderden films over gemaakt zijn. Gravity is een nieuwe space-film met een bijzondere hoofdrol voor Sandra Bullock. Een geslaagde missie of niet?

Als je denkt aan een film over de ruimte, dan kom je waarschijnlijk al gauw op de proppen met 2001: A Space Odyssey, Star Wars en natuurlijk Alien(s). Met Gravity hoopt regisseur Alfonso Cuarón net zoveel succes te hebben en dat probeert hij vooral door de kijker weg te blazen met prachtige beelden van de aarde, gewichtsloosheid en natuurlijk die oneindige ruimte.

Het is heel fascinerend dat iemand als Cuarón zo’n heftige film op zich neemt, maar niet verrassend. Eerder maakte hij al gekke sprongen door films te regisseren die op geen enkele manier te vergelijken zijn: Y tu mamá también, Harry Potter and the Prisoner of Azkaban en Children of Men bijvoorbeeld. Waarin Children of Men en Gravity weer wel in overeenkomen, is het gebruik van lange scenes.

En met lange scenes bedoelen we scenes die in een keer zijn opgenomen. Zo zit in Children of Men een ontsnappingsscene van maar liefst 7,5 minuten die in een keer is geschoten. In Gravity zit zo’n lange ‘take’ meteen aan het begin van de film. Je kunt maar liefst 17 minuten onafgebroken kijken wat er in de ruimte gebeurt. Op zich is dat natuurlijk niet heel bijzonder als er alleen maar beelden van de ruimte worden getoond, maar hierin worden we ook voorgesteld aan de hoofdrolspelers van de film. Astronauten Ryan Stone (Sandra Bullock) en Matt Kowalski (George Clooney) zijn druk bezig met werken en praten met de NASA-mensen op de grond in Houston.

Het bijzondere aan deze gigalange take is bovendien dat er in een hele korte tijd, bijna ongemerkt, al heel veel voor de kijker duidelijk wordt over de personages. Kowalski is zo’n man die op verjaardagen een heel kringetje om zich heen heeft staan en vrolijk staat te vertellen. Een zorgeloos type dat rustig blijft in de meest onmogelijke situaties. Stone lijkt wat dat betreft compleet anders. Ze is introverter en dankzij haar verleden en onervarenheid heel wat minder onbezorgd tijdens haar ruimtereis.

Hoewel het geweldig is om de prachtige plaatjes van aarde te bekijken (onder andere Mexico, Engeland en China), moet er natuurlijk wel wat gebeuren in deze film. Die ellendige gebeurtenis vindt al vrij snel plaats, wanneer een Russische satteliet tot ontploffing is gebracht, waardoor allerlei puin op hoge snelheid door de ruimte vliegt als een allesverwoestende tornado. Ook het voertuig van Stone, Kowalski en hun medereizigers wordt heftig geraakt. Hierdoor raakt Stone los en wordt ze ronddraaiend de oneindige ruimte ingeslingerd in alleen haar astronautenpak.

Wat volgt is een heel bijzonder avontuur, waarbij enerzijds akelige eenzaamheid voelbaar is, maar ook een vechtersmentaliteit van Stone die ons direct doet denken aan Ripley uit Alien. Sterker nog, op sommige momenten in de film dachten we zelfs even dat Jones (de poes van Ripley) tevoorschijn zou komen, maar we kunnen al verklappen dat dat niet het geval is. Helaas, maar gelukkig weet Gravity op vele manieren de aandacht vast te houden. De regisseur heeft gebruikgemaakt van diverse symboliek, zoals wanneer Stone een houding aanneemt die doet denken aan een foetus die veilig in moeders buik zit. Het is zo mooi in beeld gebracht dat je onderkaak af en toe naar beneden gaat, alsof de zwaartekracht in de bioscoop juist extra zwaar is geworden.

Niet alleen door de mooie beelden en het meeslepende avontuur zul je meegevoerd worden, maar ook door het geweldige acteerwerk van Sandra Bullock. Ze durft zich in deze film te laten zien zoals we haar nog nooit zagen. Ze durft lelijk te zijn en ze durft zich na het ontzettend hilarische en grappige The Heat te wagen aan een film die totaal het tegenovergestelde is van al die films waarvan we haar vooral kennen.

Het is interessant om zo af en toe eens na te denken over het leven, over wat er toch allemaal boven onze hoofden gebeurt en te fantaseren over hoe het zou zijn om als astronaut naar de sterren te vliegen. In Gravity krijg je daar de tijd voor omdat er zeer zeker een bepaalde rust inzit, hoewel het avontuur van de hoofdrolspeelster blijft boeien. Regisseur Cuarón bewijst met Gravity dat hij weet hoe hij spanning en actie moet afwisselen met rust en schoonheid. Dat Sandra Bullock en George Clooney hem daar fantastisch in weten te vinden, zorgt dat Gravity zonder twijfel een must-see is.