Kung Fu Panda Review

Kung Fu Panda draait om pandabeer Po die liever wil vechten dan zich wil verdiepen in noedelsoep. Is de game het waard om in een console te stoppen of kunnen we beter direct aan de noedelsoep beginnen?

Kung Fu Panda gaat als een trein in de bioscopen. Overal om eens heen worden we geconfronteerd met de kleurrijke wezens uit de animatiefilm. Bij MacDonalds kun je geen Happy Meal bestellen of Po kan wel eens in je pakketje zitten. Nu dan ook, is er een game voor alle drie de huidige consoles. Is dat niet een beetje teveel van het goede?

Bedreiging van een vallei
Het is handig om de gelijknamige film Kung Fu Panda gezien te hebben alvorens je aan de game gaat beginnen, want de verhaallijn wil je anders soms wel eens in de steek laten. Dus voor de mensen die niet weten waar Kung Fu Panda om draait: er is een vallei waarbij men angstig is voor de terugkeer van de gemene luipaard Tai Lung. Iemand moet de vallei redden en bij toeval wordt de luie pandabeer Po de aangewezen persoon (lees: dier) hiervoor. Zijn vader ziet hem liever noedelsoep maken, Po wil liever vechten, het enige probleem is dat hij dit niet onder de knie heeft.

De lat ligt, helaas, niet hoog
Althans, dat is in de film zo. Zodra je het spel Kung Fu Panda opstart, zul je direct al met Po kunnen vechten en beschikt hij al over de nodige moves waarmee je wat dieren een kopje kleiner zult maken zoals rondrennende zwijnen of krokodillen. Dit vechten is uiterst simpel waarbij direct te merken is dat de game zich met name richt op kinderen niet de hardcore gamers of volwassenen. Variatie blijft er wel enigszins, want in de loop der tijd kun je moves erbij kopen. Verwacht er niet teveel van, want de moeilijkheidsgraad blijft laag en met simpel button bashen kom je er wel.

Snel uitgespeeld
Hoewel het woord Kung Fu in de titel zit, moet je hier echter geen fighting game verwachten. Eigenlijk hebben we hier meer te maken met een platformer. Tussentijds vecht je tegen heel wat beesten en eindbazen, maar je bent net zo goed bezig met het nodige klauter- en klimwerk om van de ene plek naar de andere plek te komen. In totaal doorloop je diverse gebieden, in 13 hoofdstukken, waarbij er variatie is. Nog steeds geldt: moeilijk wordt het nooit. En hoewel 13 qua getal klinkt als een grote hoeveelheid, is het zeker geen grote kluif, want na een uur of vier ben je al klaar met de game en dat is natuurlijk veel te weinig!

Gebrek aan originele stemmen
Helaas kent de game meer nadelen. Hoewel de game een solide soundtrack kent, is een gemis toch wel de originele stemmen van de acteurs. De grappen, overeenkomstig met de film, komen op zich wel uit de verf, maar beter zou zijn geweest als we echt met Jack Black te maken hadden die in de rol van Po kruipt. Niets is minder waar helaas. Ook het geluid van de speelbare karakters, wat je toch grotendeels zult doen met Po, is steeds weer hetzelfde wat al snel tot verveling gaat leiden.

Goed overzicht en mooie vormgeving
Ook interactiviteit met de omgeving is een gemis. Je ziet diverse gebouwen maar veel kun je er niet mee doen, enkel een beetje er omheen lopen. Gelukkig geldt dit niet voor de objecten, veel voorwerpen zul je aan puin moeten slaan om nog maar weer eens je Kung Fu moves te oefenen. Wat veel games missen, zeker filmgames, doet Kung Fu Panda wél goed: een goed camerastandpunt. En nog belangrijker is dat je deze zelf kunt bijsturen waardoor je altijd een goed overzicht houdt.

Maar de game kent nog een pluspunt: een sierlijke vormgeving van de game. Kung Fu Panda is een film met veel humor en wat bedoeld is voor vermaak. Dit zien we terug in de game, Kung Fu Panda is kleurrijk weergegeven, elke omgeving ziet er mooi gedetailleerd uit en ook de karakters uit de film komen leuk tot levenin de game. Wat dat betreft word je al vrolijk als je direct de game in je console doet en de nodige grappen dragen daar uiteraard aan bij.



Lang niet zo leuk als de film
Maar is dat genoeg? Nee helaas niet. Kung Fu Panda valt niet als een kaartenhuis inéén, de game mag er zijn maar dan met name voor de kinderen. Het is een platformer die hier en daar wat variate biedt maar de pret houdt na een paar uur al op. Op zich is dat geen ramp, want de game is lang niet zo leuk als de film. Het spel jammer genoeg veel te makkelijk en daarom niet echt een uitdaging te noemen. Daarbij is het toch wel een groot gemis dat we wel Po mogen besturen maar geen Jack Black horen. Advies: pluk hem een keer uit de bugetbak en doe het kado aan een jonge gamer.