Konami Anniversary Collection Arcade Classics Review

Konami is 50 jaar! Daarom komt de uitgever dit jaar met een drietal verzamelingen klassiekers. De eerste collectie richt zich voornamelijk op shoot-em-ups uit de speelhallen. In deze Konami Anniversary Collection Arcade Classics Review trekken wij een rol digitale kwartjes en gaan we terug in de tijd naar de jaren ’80. Is deze collectie nog relevant of verspilling van kwartjes?

Konami heeft door de jaren heen talloze games uitgebracht. Titels als Silent Hill en Metal Gear Solid passeren je gedachten als je aan de uitgever denkt, maar het begon allemaal in de arcadehal met veel eenvoudigere games dan dit. Games uit een tijd waarin context nog niet zo belangrijk was, mar waar de melding ‘Dit ben jij. Dat is de vijand. Knallen maar’ vooral geldde. In deze collectie van speelhalspellen brengt Konami een eerbetoon aan die games en dat is voor fervent gamers de kans om een nostalgisch neusje op te halen.

In deze eerste van drie collecties focust Konami zich games die in de jaren ’80 voor menig gamer een waar fortuin aan zakgeld opgeslokt hebben. Maar liefst acht titels komen voorbij in de Arcade Classics Collection die voor ongeveer 20 euro te downloaden is op Xbox One,pc, PlayStation 4 en Nintendo Switch. De acht games in de collectie zijn:

Deze laatstgenoemde game laat je in de huid van Simon Belmont kruipen wiens vrouw door Dracula ontvoerd is. In een 2D-side scrolling platformer moet je je een weg door verschillende levels banen, terwijl je gewapend met een zweep allerlei vijanden uit de weg ruimt. Onder andere skeletten, zombies, vleermuizen en Dracula zelf staan je in de weg van een gelukkig leven met je kersverse bruid.

Deze laatste game is de vreemde eend in de bijt wat betreft de collectie, want de rest zijn allemaal shoot-em-ups. Haunted Castle fungeert in deze collectie dan ook duidelijk als lekkermakertje voor de komende Castlevania Collection van Konami en hoort niet thuis in dit rijtje. Het was beter geweest om hier een shmup als Mega Zone of Time Pilot voor in de plaats te zetten.

De rest van de collectie neemt je mee op tijdreis die begint toen Konami het shmup genre groot maakte en de speelhallen regeerde met dit soort titels.

De oudste titel in de collectie is dé game uit 1981 die het genre op de kaart zette: Scramble. Deze game is de eerste met een bewegend scherm, waarbij je een ruimteschip bestuurt en vijanden uit de lucht moet schieten en dingen op de grond moet bombarderen. De game is verdeeld in een aantal zones die je moet doorkruisen om een basis te infiltreren en het spel uit te spelen. Op zich is dit geen uitdaging, maar wel als je bedenkt dat je onderweg benzine opslagpunten moet bombarderen om te tanken. Doe je dit niet, dan stort je al snel neer. Dit is de eerste echte shmup en daarbij misschien wel de meest iconische (en eenvoudigste) titel uit deze collectie.

De latere games in deze collectie Gradius, Gradius 2, Life Force en Thunder Cross volgen hetzelfde principe als Scramble, waarbij horizontaal van links naar rechts gevlogen wordt. In deze games draait het niet om bombarderen en hoeft er niet getankt te worden, maar ligt de focus op het neerschieten van talloze vijanden en het upgraden van je wapens.

TwinBee, Salamander en Typhoon doen iets unieks in deze collectie, namelijk het perspectief veranderen en je echt laten knokken voor die felbegeerde upgrades. Salamander mengt op zijn beurt horizontale met verticale gameplay, maar is verder vergelijkbaar met Gradius. Het is dan ook een spin-off van deze serie. In de verraderlijk schattige game TwinBee vlieg je verticaal van beneden naar boven terwijl je op vijanden moet schieten die behoorlijk snel voorbij komen. Daarbij moet je ook doelen, zoals schietende cactussen en ananassen, op de grond bombarderen én moet je op verstopte bellen schieten om een upgrade te krijgen.

Typhoon doet weer iets heel anders dat destijds revolutionair was. Het is de eerste shoot em up die driedimensionale gameplay biedt. De game mengt verticale gameplay met een helikopter met driedimensionaal vliegwerk in een straaljager. Vooral dit laatste is erg tof en is waarschijnlijk ook meteen de reden waarom deze titel in de collectie te vinden is.

Alle games in de collectie zijn arcadegames en dat betekent dat je met een minimaal aantal levels vaak een behoorlijke uitdaging voorgeschoteld krijgt. De games in kwestie zijn absoluut niet lang van zichzelf, maar bieden soms wel flink wat uitdaging. Met gemiddeld 20 minuten kun je door een game heen zijn als je goed genoeg bent, maar uitspelen van een spelletje is nooit het doel geweest van dergelijke titels in de speelhallen. Een zo hoog mogelijke score die jouw naam in de ranglijsten vereeuwigde zodat iedereen het kon zien hoe goed jij wel niet was, was daar het doel.

De Arcade Games Collection is jammer genoeg alleen lokaal te spelen en dus blijft het pochen uit. In de achievements en trophies van de collectie is nog wel te zien hoe goed iemand is doordat scores in de verschillende games zorgen voor het ontgrendelen van deze beloningen. 100.000 punten in TwinBee is bijvoorbeeld een flinke uitdaging en als je die haalt mag je absoluut pochen, maar hoe kun je hiermee pochen als je niet weet wie dit kan zien? Het is misschien wel een belangrijk element dat juist voor de uitdaging zorgde is daarmee in deze collectie verloren is gegaan.

Gelukkig is een ander element van de games wel behouden gebleven. De games in kwestie werken in deze collectie niet met kwartjes, maar met een onbeperkt aantal continues. In het kader van de nostalgie is het wel nog nodig om voor de vorm een muntje in te werpen, maar dit kan met een eenvoudige druk op de knop (of 99 keer drukken voor net zo veel continues). Na het inwerpen van een digitaal muntje kan er gestart worden met de game. Bij twee muntjes kan in de meeste shoot-em-ups lokaal met twee spelers tegelijkertijd gespeeld worden. De uitzonderingen hierop zijn Haunted Castle, TwinBee en Vulcan die je om de beurt moet spelen.

Alle games in de Konami Anniversary Collection Arcade Classics zijn ports van hun originele versies. HAMSTER Corporation heeft de games als het ware rechtstreeks uit een arcadekast geplukt en zo in een verzameling gepropt zonder er verder al te lang over na te denken. Natuurlijk is de besturing aangepast zodat je met een controller aan de slag kunt, maar verder is er niet al te veel veranderd. Dat betekent dat je net als in de speelhal op een knopje moet blijven tikken als je wil blijven schieten.

Althans, bij de standaard instelling. Dit is wel aan te passen in de opties zodat je automatisch blijft schieten als je de vuurknop ingedrukt houdt en dat is wel zo prettig. Twintig minuten lijkt misschien niet lang, maar dat wordt het wel als je in die tijd zeshonderd keer of vaker op een knopje moet rammen. Een welkome aanpassing dus, maar helaas een van de weinige inspanningen in deze collectie. Verder is de moeilijkheidsgraad in te stellen naar bijvoorbeeld Easy of Hard en kun je je levens op maximaal zeven zetten per continue (die je dus oneindig veel hebt).

Los van deze kleine aanpassingen is de collectie onaangetast gebleven. Je krijgt dus geen nieuwe look voorgeschoteld, maar moet het met de 8-bit en 16-bit grafische weergave en soundtracks van toen doen. Dit alles is zoals vroeger ook nog eens in een 4:3 beeldverhouding. Deze kan in de opties wel uitgerekt worden naar 16:9 of opgeleukt kan worden met een achtergrond en je kunt een blur aanzetten om de oude schermen na te bootsen, maar grafisch blijft alles hetzelfde, inclusief framedrops als het even druk op je scherm wordt.

Je ziet vaker dat uitgevers klassieke titels in een grote collectie gooien zonder er al te veel aan te veranderen. Bij Konami is dit nu ook het geval en op zich is dit best een mooie collectie geworden met toffe games. De vraag of deze zijn geld waard is duikt wel al snel op. Toen ondergetekende de collectie in handen kreeg en de games ging spelen, kwam al snel naar voren dat sommige games onlangs nog gespeeld waren.

Gradius en TwinBee zijn bijvoorbeeld op de Nintendo Switch onderdeel van de NES-titels die je bij het Switch online abonnement gratis krijgt. Verder zijn de meeste andere games ook al vaker voor verschillende platformen verschenen voor enkele euros. Gradius, Haunted Castle en Typhoon zijn bijvoorbeeld in de PlayStation Store te koop voor 7 euro per stuk. Nu is 20 euro voor acht toffe klassiekers niet heel veel geld, zeker niet als je ze voor Xbox One of PlayStation 4 gaat kopen en de rest nog niet in bezit hebt, maar Switch bezitters hebben al twee hele toffe titels uit deze collectie voor niks.

Een element uit deze collectie dat een aankoop wat meer rechtvaardigt is de toevoeging van Bonus Book. Dit is een verzameling met artwork en schetsen van de verschillende games in de collectie. Je kunt hier onder andere levelschetsen vinden en ideeën achter de games. Een leuke toevoeging voor de verzamelaar!

Met deze eerste van drie collecties Konami titels maakt de uitgever een leuke start voor de viering van haar verjaardag. Dit keer zijn de shmups in de spotlight gezet en dat levert zeven oude, maar leuke games op en een wat gekke toevoeging in de vorm van Haunted Castle die hier niet op zijn plek is. Beter had Haunted House in de Castlevania Anniversary Collection kunnen komen die vóór de Contra Anniversary Collection deze zomer uitkomt.

In deze collectie had een soortgelijke arcadetitel beter gepast dan het avontuur van Simon Belmont. Daarbij is het een wat luie verzameling van eerder uitgebrachte games op verschillende platformen. Toch is deze Arcade Classics Collection voor de prijs van 20 euro zeker een paar rolletjes kwartjes waard uit je digitale portemonnee.