Knack Review

"Knack past in het rijtje van Ratchet & Clank en Jak & Daxter", kopten wij in oktober in onze impressie over de platformer. Als medium waag je je wel eens aan ongefundeerde voorspellingen en dat is er hier één van. Knack is een draak van een game. Werkelijk geen enkel moment weet de platformer van Sony's eigen ontwikkelstudio te overtuigen als next-gen titel. Dat de fabrkant van de PlayStation 4 hier een stevige adviesprijs van 64,95 euro opplakt, is voor ons dan ook een raadsel.

Dat wij er een beetje zijn ingetuind wat betreft de kwaliteit van Knack, komt absoluut door het aantrekkelijke en aandoenlijke stijltje. Hoewel de game op grafisch gebied geen potten breekt, kun je op momenten zien dat het hier toch echt om een titel van Sony’s nieuwe gameconsole gaat. De kwaliteit van de lichteffecten en de manier waarop sommige karakters zijn vormgegeven, ligt duidelijk boven het kunnen van de huidige generatie spelcomputers. Knack maakt daarnaast gebruik van een uitgebreid kleurenpalet, zonder eigenlijk ook maar één keer uit de bocht te vliegen.

Dat de game verder niet verrast qua diversiteit in omgevingen en vijanden, breken de visuals dan weer voor een groot deel op. Je vecht keer op keer tegen diezelfde (weliswaar koddig ogende) goblins en verdwaalde, maar agressieve, boswezens. Van memorabele eindbazen of van vijanden die een andere manier van aanpak vereisen, is vrijwel geen sprake. Knack is een vreselijk generiek avontuur waarbij de makers geen moment risico nemen en continu op de rem trappen. En het ergste is nog wel dat de game qua platformen en qua gevechten heel makkelijk en simpel is, en dat je ondanks het simpele moeilijkheidsniveau extreem vaak het loodje legt door irritante fouten en bugs.

Dat probleem konden we nog over het hoofd zien als Knack niet extreem oppervlakkig was. Dat de game zich richt op het jongere publiek, speelt daarbij geen rol. De dialogen zijn zo simplistisch, onsamenhangend en knullig geschreven dat je eigenlijk al facepalmend je een weg door het verhaal probeert te banen. Het idee op zich is nog aardig: we kruipen in de huid van Knack, een monster opgebouwd uit relikwieën, die door een team van dokters wordt ingezet om de oorlog tussen de mensheid en de goblins in hun voordeel te beslechten. In de tussentijd ligt een verrader binnen de vriendengroep de plannen van Knack dwars, al wordt zijn reden daarvoor nooit echt duidelijk en is het vanaf moment één duidelijk dat hij de bad guy van het stel is.

Leuke, uitdagende gameplay zou een slecht verhaal nog teniet kunnen doen, maar dat is in Knack dus helaas niet het geval. De game is opgebouwd uit aparte omgevinkjes die nergens een geheel voelen. De camera wijzigt snel van standpunt als je alle vijanden in het gebied hebt weggeruimd en vervolgens een paar stappen zet. Je bent eigenlijk geen moment écht aan het platformen of aan het klauteren, omdat de wereld zich hier niet voor leent. Ja, je springt zo nu en dan op een verschuivend platform en je dondert wel eens van een klif naar beneden, maar uitgebreider dan dat wordt het in Knack niet, waarmee het op dit gebied zwaar aflegt tegen Ratchet & Clank en Jak & Daxter.

Hetgene wat leuk bedacht is, maar matig uitgewerkt, is het feit dat Knack bestaat uit tientallen, zo niet honderden, kleine relikwieën. Deze kan hij op commando tot zich roepen en zich op die manier groter (en dus sterker), maar ook kleiner maken om bij bepaalde gebieden te komen. Lees je dit, dan denk je dat Sony daar veelvuldig gebruik van gaat maken en daarmee met uitdagende puzzels en gevechten op de proppen kan komen. Helaas blijkt het tegendeel waar, want als speler heb jij zelf nooit de controle over de relikwieën. Je wordt pas groter of kleiner wanneer een bepaald moment in de game zich daarvoor leent. Je kunt dus zelf niet wisselen naar een kleine of grote Knack.

Extra pijnlijk wordt het als blijkt dat Knack eigenlijk maar één aanval heeft. Hij heeft geen legio aan speciale aanvallen tot zijn beschikking. Ja, er zijn drie superaanvallen die hij kan activeren naarmate hij genoeg kristallen verzamelt, maar geen van die aanvallen heeft een unieke specialiteit, waardoor je de game kunt voltooien zonder ze ook maar één keer te gebruiken. Alles aan Knack straalt uit dat de makers totaal niet hebben nagedacht en de game hebben afgeraffeld. Iets wat nog extra blijkt aan de vreselijk simpele puzzels en aan de lichamen die na luttele seconden van je beeldscherm verdwijnen.

Zoals je al in onze recensie kon lezen, zijn er verschillende redenen om een PlayStation 4 in huis te halen. Laat Knack daar géén van zijn. De platformer is simplistisch, frustrerend door speltechnische fouten en audiovisueel laat het lang niet de achterste van zijn tong zien. Op momenten herbergt het avontuur een aantrekkelijk visueel stijltje, die laat zien waartoe de nieuwe gameconsole van Sony in staat is, maar die zijn zo gering dat Knack geen hoger cijfer dan dit verdient.