Niet iedereen stond te wachten op een vervolg op de platformgame Knack uit 2013. Wat dé platformgame voor de nieuwe PlayStation moest worden in het straatje van titels als Ratchet & Clank en Jack and Daxter flopte helemaal. In deze Knack 2 review lees je dat het tij verrassend kan keren.
Het originele Knack kreeg van ons een 3 in de recensie. Nu is dat wellicht een tikkeltje overdreven geweest, gezien de platformgame voor kids en voor die tijd ook weer niet zó slecht was. Maar een voldoende was het allerminst waard. Ondanks de nette omvang van 13 hoofdstukken met daaraan een tien uur durend verhaal kampte de game toch met veel te veel problemen.
Zo was de verhaalvertelling bedroevend, maar het meest storende was de simpliciteit van de game. Als je denkt aan platformgames, waar denk je dan aan? Juist: aan diverse omgevingen waarin je moet klimmen en klauteren, het tussendoor tegen diverse vijanden opneemt, waaraan je beschikt over genoeg wapens of combo’s en er in ieder geval diversiteit zit in alles wat je moet doen. Het is nog een understatement om te zeggen dat Knack dit niet had. De game was veel, maar dan ook veel te eentonig.
En dat terwijl het idee van Knack een robot is die is opgebouwd uit relikwieën en van omvang kan veranderen. Soms is hij piepklein en soms een kolossaal monster. En met die verschillende groottes komen ook diverse puzzels en platformgedeeltes om de hoek.
Om meteen maar met de deur in huis te vallen: al na 30 minuten spelen valt op dat Knack 2 de mogelijkheden van dit concept tien keer beter benut dan de eerste Knack. En dat is een verademing als je met argusogen begint te spelen.
Je merkt meteen dat Knack veel meer opties heeft gekregen om vijanden een kopje kleiner mee te maken. Waar je in deel één niet kon schoppen, blokken, even kort vliegen in de lucht, kan dat nu wel. De opties worden meteen benut waardoor Knack 2 vanaf de eerste seconden een stuk minder simpel én leuker aanvoelt.
Het idee van de Sunstones verzamelen waarmee je zelf een speciale aanval kon activeren is eruit gehaald, maar de gameplay is nu sterk verbeterd door de inzet van een skill-tree. Knack 2 is daarmee opeens een kleine mix geworden van platform en role-playing game, met nog altijd de doelgroep kids in het achterhoofd.
Op RPG-vlak is het vergelijkbaar met wat titels als Disney Infinity en Skylanders doen: het karakter kan wat speciale vaardigheden erbij krijgen, maar dit is niet moeilijk om aan te passen. Een kind kan letterlijk de was doen. Het skilltree-systeem zorgt er in ieder geval voor dat de gameplay keer op een keer een stukje anders wordt. Met alle combinaties in het vechten lijkt het opeens na een paar uur op een kindvriendelijke God of War. Oke, wellicht vergezocht, maar je begrijpt het punt.
Je ziet gewoon aan alles dat de game tien keer beter is dan het origineel en wie had dat gedacht? Waarschijnlijk niemand. Het is een knappe zet om tussen het aanbod aan games momenteel een vervolg op een slechte titel uit te brengen en dan ook nog vlak na de uiterst succesvolle release van de platformer Crash Bandicoot: N. Sane Trilogy. Dan moet je ballen hebben, dan moet je lef hebben. Sony doet het doodleuk en met succes.
Ook de aankleding valt niet tegen. Grafisch is Knack 2 om door een ringetje te halen en je krijgt bijna een kinderlijk vleugje Uncharted naar je beeldscherm. Wat de eerste Knack niet had, was dat er cinematografische scènes waren. Het verhaal was voor idioten en de aankleding daarvan ook.
Nu is het verhaal in Knack 2 –ondanks de duidelijke poging het nu beter te doen – nog steeds niet je van het en dus niet noemenswaardig om verder te bespreken. Je kan er alleen niet omheen dat het spel mooi is aangekleed! In zeer toffe cutscenes zien we geregeld Knack, zowel groot als klein, gefilmd vanuit meerdere hoeken en slingert hij over het scherm zoals het een ware actieheld betaamt.
Of het nu de grote kolossale Knack is die een toffe actie uitvoert, of een kleine Knack met zijn glimmende ogen en lieve lach je aankijkt, het kan bijna niet anders dan dat je nu wél een band met hem krijgt. En dat gebeurde in deel één simpelweg niet. De sfeer is aanwezig en dan vooral in die toffe cutscenes, waarbij jij af en toe kan meedoen in een quick-time-event.
Helaas wordt die toffe sfeer alleen om zeep geholpen als je dan weer verder gaat in een level. Want de bekende personages uit deel één die weer van de partij zijn zeggen net als toen hele kinderachtige dingen, zoals dat Knack het goed doet of kinderachtige zinnen om hem aan te sporen. Daardoor fluctueert het niveau van de game.
Maar alle vernieuwingen zorgen ervoor dat de game toch wel erg leuk is geworden. Bovendien zijn alle 15 hoofdstukken ook nog eens co-op te spelen. Ondanks dat dit alleen offline kan en het aantal vijanden of de moeilijkheid niet omhoog gaat, heeft Sony hier toch wel een goede beslissing genomen.
Zoveel platformgames zijn er niet op de PlayStation 4, laat staan dat je die samen met iemand kan spelen. Dus dat is puur genieten. Samen goblins uitschakelen, yeah!
Dus ons advies luidt als volgt: vergeet het vorige deel en geef Knack 2 een kans. Want dit is het bewijs dat iemand gewoon tegen alle verwachtingen in kan knokken om terug te keren. Knack 2 bewijst dat van a tot z. En hoewel sommige features nog te veel aan deel één doen denken of té kinderachtig zijn is dit een goede game geworden en biedt Knack 2 vermaak voor zowel jong als oud. Niet anders dan complimenten!
Cijfer: 8