Killer is Dead Review

Er staan al heel wat titels op naam van Suda51 en behoorlijk wat daarvan zijn even vreemd als dat ze goed zijn. Nu is de beste man weer met een behoorlijk vreemde game op de proppen gekomen, namelijk Killer is Dead. Dat deze game vreemd zal zijn staat eigenlijk al bij voorbaat vast, maar is het daarnaast ook een goede game?

In Killer is Dead kruip je in de huid van Mondo Zappa, een kerel die strak in het pak door het leven gaat en behoorlijk van de vrouwtjes houdt. Hij komt bij een geheime organisatie die zich bezig houdt met het uitschakelen van vreemde en boosaardige figuren, zeg maar huurmoordenaars van bovennatuurlijke figuren. Door het spel heen krijgt Zappa steeds opdrachten om de vreemdste figuren om te brengen en hij doet dit natuurlijk in stijl.

Een levensgevaarlijke playboy
Zappa heeft namelijk 'mad skills' wat betreft het vechten met een zwaard en daarnaast heeft hij een bionische arm, genaamd Musselback. Deze arm kan hij transformeren in een diversiteit van wapens, waaronder een soort geweer en een boor. Gedurende het spel krijgt Zappa steeds meer transformaties voor zijn arm, maar deze dien je vrij te spelen en dat doe je op een manier die alleen uit het brein van Suda51 kan komen.

Zappa is niet namelijk alleen een gevaarlijke gast, maar hij houdt ook behoorlijk van de vrouwtjes zoals je wellicht wel van een karakter in een Suda51 game zou verwachten. Aan vrouwelijk schoon en seksuele uitstapjes schort het deze game dan ook niet. Er zijn namelijk diverse dames te vinden in de game. Deze dames kunnen voor de upgrades van Zappa zorgen, maar daarvoor moet je ze eerst verleiden.

Gaat eigenlijk niet om de dames
Dat verleiden doe je door stiekem naar de seksuele plekjes van de dames te gluren terwijl je met ze zit te praten. Het is zeg maar een hele uitgebreide minigame. Zodra je, om het netjes te houden, voldoende naar de sterke punten van de dames hebt gekeken kun je ze een cadeau geven en vervolgens vul je een hartjesmeter. Als deze vol is kun je scoren en zul je beloond worden met een upgrade voor je arm.

De cadeaus voor de dames moet je echter wel eerst kopen in de winkel op kantoor en daarvoor moet je weer missies spelen, waar de game uiteindelijk natuurlijk ook om draait. De missies zijn nog wel de vreemdste dingen in de game zou je kunnen zeggen, want hier maak je de meest bizarre dingen mee. Je gaat namelijk op meer dan één reisje naar de duistere kant van de maan om een onsterfelijke gast te vermoorden en gaat bijvoorbeeld ook een gigantische spin te lijf die uit een lekkere chick komt in een level dat zo uit Alice in Wonderland geplukt is.

In al die levels kom je natuurlijk ook de nodige weerstand tegen in de vorm van vijanden. De ene keer kom je redelijk normale gasten tegen die je ook redelijk makkelijk de pan in hakt, maar de andere keer kom je vreemder gespuis zoals demonen met schilden en diverse wapens tegen. Genoeg hak- en snijwerk dus.

Niet altijd even lekker
Dat hak- en snijwerk loopt echter niet altijd even soepel. Zo is er het fenomeen screen tearing waar de game last van heeft. Dat valt vanaf de eerste missie al op en blijft eigenlijk de hele game terugkomen. De besturing is in het begin van de game wat aan de stroeve kant, maar dat went op zich nog wel. Erger is het dat je karakter niet altijd even lekker meewerkt als je bijvoorbeeld net lekker op een vijand aan het rammen bent en een andere aanval wil ontwijken. Hierdoor wordt je nogal eens geraakt en dat is funest voor je combo en dus je uiteindelijke score.

Daarnaast zal het je uiteindelijk op gaan vallen dat het gevechtssysteem niet echt heel veel diepgang biedt. Je begint zoals bij alle games simpel met een standaard combo, maar deze blijft eigenlijk het hele spel doorsudderen. Als je simpelweg op de aanvalsknop blijft rammen in een missie, haal je het uiteindelijk wel. Er is ook een knop waarmee je met de Musselback slaat om door de verdediging van de vijand te breken, maar die heb je eigenlijk niet eens echt nodig.

De game kent verder wel wat upgrades die je gaandeweg vrijspeelt en de gameplay zeker wel vetter maken. Ook zijn er finishers beschikbaar, maar deze lijken op willekeurige momenten in de game ineens tevoorschijn te komen. Als je ze dan in kunt zetten zijn ze wel erg vet en behoorlijk bloederig. Jazeker, Killer is Dead kan een behoorlijk schouwspel van bloederige actie zijn, hoe plat het wat betreft de gameplay dan ook soms kan lijken. Één ding is zeker, het is behoorlijk wennen voordat je als een ware picasso het bloed uit je vijanden op je scherm tovert.

Apart stijltje
Een ander ding waar je behoorlijk aan moet wennen is de algehele stijl van de game. Over het algemeen is de game cell shaded en dan in een behoorlijk hoog contrast. Je wil er bijna de instellingen van je tv voor veranderen, maar daar ligt het niet aan. Een overloop naar de schaduwen is er niet, maar alles is of kleur of zwart in het geval van schaduw. Dit alles zorgt voor een hele aparte stijl die, nadat je er aan gewend bent, erg vet is.

Ook de dingen die je leven en munitie verzorgen zijn niet alledaags te noemen. Je levensmeter wordt aangetoond met kristallen en de Musselback werkt niet op kogels, maar op bloed. De kristallen die je in de levels vindt zorgen echter niet alleen voor leven, maar je spaart ze bij een volle meter ook op voor de upgrades.

Het niet alledaagse komt ook weer terug in de volgorde van de game. Je kunt namelijk op een gegeven moment zelf redelijk bepalen wat je volgende missie wordt op de wereldkaart. Op zich is dat natuurlijk prima, aangezien je gedurende het hele spel op missies vanuit contracten gestuurd wordt. Daar hoeft geen vaste volgorde in te zitten, maar toch levert het in dit geval soms een vreemd gevoel op. Zo kun je eerst een minigame met een vampierendame doen en daarna leer je haar pas kennen als ze in een missie voorkomt.

Als laatste is er dan de soundtrack die ook weer in het rijtje van eigenaardigheden past die de game vormen. De game wordt ondersteund door een punk soundtrack, die afgewisseld wordt met klassieke muziek en dan ineens een jazz muziekje. De genres vliegen je om de oren en wisselen soms per ruimte als je op missie bent.

Een vreemde, maar heerlijke game
Suda51 heeft ook op Killer is Dead een hele duidelijke stempel staan, door de aparte stijl en de behoorlijk aanwezige seksuele kant. De game bestaat uit dingen die niet iedere dag voorbij komen in games en het spel durft dan ook dingen compleet anders te doen dan de rest. Dit pakt niet altijd even lekker uit en daarnaast heeft de game last van bijvoorbeeld screen tearing. Killer is Dead is bijna met één knop te doorspelen, maar toch kan er een behoorlijk spektakel ontstaan als je de upgrades gebruikt. Al met al weet Killer is Dead een flinke dosis vermaak te verzorgen, als je maar aan de vreemde trekjes gewend bent.