Kid Icarus: Uprising Review

Het toevoegen van Griekse mythologische elementen in games is leuk. Niet voor niets is de God of War franchise al een aantal jaren succesvol. Maar al veel eerder verscheen Kid Icarus waarin Medusa de revue passeert. De actie platformer is terug op de 3DS na jaren afwezig te zijn geweest. Laten we eens kijken of we ook een nieuwe verhaallijn in de ooit zo succesvolle reeks een warm plekje kunnen toedragen.

In 1986 verscheen Kid Icarus in Japan voor het eerst op het Nintendo Entertainment System. De actie platformer verscheen vervolgens in Europa in 1987. Het was een game die goed in de smaak viel bij mensen vanwege de toffe actie, gecombineerd met RPG-elementen en vooral de hoge moeilijkheidsgraad. Kid Icarus was voor doorzetters. In 1991 verscheen Kid Icarus: Of Myths and Monsters op de Game Boy, een titel die onlangs nog naar de 3DS werd gebracht. Maar daarna was het stil. Doodse stilte, terwijl er de afgelopen drie jaar intensief gewerkt is aan een geheel nieuw avontuur: Kid Icarus: Uprising.

3DS-standaard
Zodra je Kid Icarus: Uprising aanschaft valt meteen op dat je niet enkel de game krijgt, maar in een doosje krijg je er ook zes AR-kaarten bij en een 3DS-standaard. De AR-kaarten zijn exclusief voor deze game, waardoor personages onder andere met elkaar op de vuist kunnen gaan. Het is een leuke toevoeging die je gewoon er gratis bij krijgt. Maar waar het echt om gaat is de 3DS-standaard, waarvan eerder al aangekondigd was dat deze meegeleverd zou worden met de game.

De vraag is meteen: wat moet je met deze accessoire en hoe pakt het uit? In Kid Icarus: Uprising moet je strijden tegen Medusa, een naam die veelvuldig voorkomt in de Griekse mythologie. Je bestuurt hoofdpersonage Pit die een trouwe dienaar is van Palutena, kortom je staat er niet helemaal alleen voor. In 25 levels waan je je een weg door de lucht en over land om na zo'n acht uur de credits over het 3DS-scherm voorbij te zien rollen. Wat je ook doet, schieten of vechten in de lucht, alles gebeurt door gebruik te maken van de 3DS-standaard. Zonder zul je namelijk binnen no time last van je handen krijgen en dat is niet echt praktisch tijdens het gamen.

De 3DS-standaard werkt dus als hulpmiddel. De bedoeling is dat je de standaard op een tafel plaatst en de 3DS erop legt. Tijdens het spelen bestuur je Pit met de circle pad, schieten of een mêlee aanval voer je met de linker schouderknop uit en het bewegen van de cursor op het scherm, als ook het bedienen van de camera gebeurt via het touchscreen. Nu is het wel zo dat Kid Icarus: Uprising beter speelt met de 3DS-standaard, dan zonder, maar geheel ideaal is het niet. Ten eerste is het hele idee al vervelend: je hebt een handheld om onderweg mee te nemen en nu moet je alsnog een tafel in de buurt hebben. Ten tweede bestuurt het niet helemaal lekker. Uiteindelijk zul je wel gewend aan de besturing raken en verder kunnen spelen, maar nergens heb je het idee een ideale game in handen te hebben en dat is erg jammer.

Elk level bestaat uit aanvallen in de lucht en op de grond om af te ronden met een eindbaas. Het gedeelte in de lucht is prima speelbaar, omdat je wegens het on-rails principe niet hoeft bij te sturen. Het is dan een kwestie van knallen maar. Maar op de grond wordt het wat lastiger allemaal. Zeker het bepalen van de camera door he touchscreen aan te raken werkt niet goed. Kid Icarus: Uprising kan gespeeld worden met de 'Circle Pad Pro', maar deze besturing is alleen afgestemd op linkshandige spelers. Hier wordt de plank dan ook mis geslagen. De eerste indruk van Kid Icarus: Uprising is dus niet helemaal in orde door de besturing waar niet goed over nagedacht is. Andere games op de 3DS spelen beduidend beter, neem alleen al Resident Evil: Revelations die wel lekker uit de verf komt met de 'Cirlcle Pad Pro'. Maar nogmaals, het is niet zo dat Kid Icarus: Uprising onspeelbaar wordt. Het is meer een drempeltje dat je over moet om daarna de schoonheid van het spel te zien. Iets wat we onlangs nog meemaakten met Yakuza: Dead Souls. Ook die game had een eigenaardige besturing, maar ondanks dat toch veel leuks in petto.

Toffe actie en toffe wapens
Wat Kid Icarus: Uprising te bieden heeft zijn 25 smaakvolle levels vol met actie. Continu vlieg je door de lucht om vijanden neer te schieten en baan je je een weg over de grond om ook daar vijanden te kleineren. Deze mix tussen grond- en luchtgevechten is enorm goed gebalanceerd. Kid Icarus staat bekend om de hoge moeilijkheidsgraad, ook Uprising zal geen kattenpis zijn. Maar wees niet bang, geheel onmogelijk wordt het niet. Dus bang zijn voor frustrerende momenten waarop je de 3DS wel door de WC kan spoelen blijven achterwege. Kid Icarus: Uprising is op dat vlak perfect. Het is uitdagend, maar nooit te uitdagend. Steeds kom je nieuwe vijanden tegen en nog belangrijker: de hoeveelheid wapens is enorm.

In alle levels ga je als Pit op zoek naar hartjes. Zodra je deze verzamelt kun je weer nieuwe wapens vrijspelen, een soort verslaving zoals loot verzamelen in RPG's. De goede zoeker zal bovendien genoeg wapens in de levels zelf tegenkomen. Dus wil je eens wat anders dan je zwaard, dan kan dat gewoon. Behalve de hoeveelheid wapens bezit Pit ook nog allerlei krachten en dat is dan ook het RPG-gedeelte uit het spel. Voor elk level zijn er allerlei combinaties mogelijk om te bepalen hoe jij het volgende gevecht ingaat. Dit is super goed uitgewerkt.

Wat wel jammer is, is de chaos van de game. Op het onderste scherm van de 3DS wordt het verhaal continu verteld en volgt het ene dialoog het andere op. Prima, want die dialogen zitten boordevol informatie en zijn regelmatig voorzien van een vleugje humor. Het is alleen vervelend dat tijdens de gevechten deze gesprekken ook doorgaan. Of je nou een man of een vrouw bent, multitasken blijft lastig, als de voorkeur uitgaat naar het uitschakelen van vijanden. Kortom, je zult niet altijd alles meekrijgen van het verhaal en dat is jammer. Of je moet er voor kiezen om meer te richten op het onderste scherm met het risico sneller dood te gaan. Dat valt niet aan te raden, want het gevolg van doodgaan is dat je alle verzamelde hartjes verliest, terwijl die nu net zo zinvol zijn om nieuwe wapens vrij te spelen.

Maar over het algemeen is Kid Icarus: Uprising een leuke game. Een game met een eigen ziel en dat valt te prijzen. Hoeveel games lijken tegenwoordig niet op elkaar? Vaak speel je een game en herken je toch dat elementen ontleend zijn aan andere titels. Dat is niet erg, maar Kid Icarus: Uprising heeft dat niet zo zeer. Die game staat op zichzelf en daarmee verdient het respect.

Extra uurtjes dankzij multiplayer modi
De campaign biedt genoeg speeluurtjes waarvoor de game al een aanschaf waard is. De replaywaarde wordt nog eens verlengd met een multiplayer ondersteuning. Heel tof, want het spel is lokaal en online met maar liefst zes personen te spelen. Iets wat veel 3DS-titels niet nadoen. Er zijn twee modi voor handen. Zo is er de Free-for-all modus en er is de Light vs. Dark modus. Waar in de eerste genoemde modus het ieder voor zich is, wordt in de tweede modus in twee teams gestreden. Het spreekt dan ook voor zich dat samenwerken een belangrijke functie speelt in deze modus en daarmee zal de gemiddelde speler vaker hiervoor kiezen dan het zoveel mogelijk 'kills' maken in de Free-for-all modus.

Game met eigen ziel, maar niet zo goede besturing
Is Kid Icarus: Uprising het lange wachten waard geweest? Absoluut. De game draagt een eigen ziel en het is een toffe game om te spelen. De mix tussen lucht- en grondaanvallen is gebalanceerd en de actie ziet er smaakmakend uit op de 3DS. Heel wat uurtjes zul je uit de voeten kunnen met de singleplayer en daarnaast de multiplayer. Maar is Kid Icarus: Uprising de beste game die verkrijgbaar is op de 3DS? Nee. De game stelt toch teleur als het om de besturing gaat. Het speelt beter met de 3DS-standaard dan zonder, maar geheel soepel speelt het nergens en voor een deel verziekt dit het gehele plezier van de game. Ook is het een nadeel dat de dialogen gewoon doorgaan tijdens de gevechten waardoor het spel soms wat chaotisch wordt. met Kid Icarus: Uprising heb je een mooie game in handen die uitdaging biedt. Wees je er alleen wel van bewust dat de game zoveel beter had kunnen uitpakken als de besturing niet zo karig was geweest als nu.