Karmaflow Review - Potentieel en teleurstelling wisselen elkaar af

Het is alweer zes jaar geleden dat Brütal Legend ter tonele verscheen. Deze game van Tim Schafer en deels Jack Black wist één enorm interessant USP naar voren te brengen: een focus op metal muziek. Het Nederlandse Karmaflow van ontwikkelaar Basecamp Games richt zich hier ook op, maar doet de uitvoering net een tikje anders.

De 3D puzzelplatformer onderscheidt zich door de manier waarop het verhaal wordt verteld; de game is een Rock Opera. Je scheurt dus niet in een metalen bolide langs albumcovers uit de jaren tachtig, maar lost verschillende puzzels op om stukje bij beetje meer van het verhaal los te peuteren. Een ervaring die af en toe net zo bevredigend als frustrerend is.

Eén van de vetste punten in Karmaflow is de manier waarop dat verhaal wordt verteld. Je speelt als de Karmakeeper, een wezentje dat door verschillende werelden zwerft en zogenaamde Guardians helpt. Tussen de puzzels door vertellen zij kleine stukjes over zware dillema's waaruit ze moeten kiezen, bijvoorbeeld herenigd worden met hun geliefde of de wereld redden.

In Karmaflow vinden deze gesprekken niet in simpele dialogen plaats, maar uitgebreide liederen. Ieder personage is een zanger(es) uit een bekende metalband, zoals Simone Simons van Epica of Tony Kakko van Sonata Arctica. Niet alleen maakt dit de game uniek, ook de performance van de verschillende artiesten is subliem. Elke puzzel wil je zo snel mogelijk afronden om de volgende verhaallaag open te pellen.

review" class="img-responsive" src="https://cdn.xgn.nl/upload/201505/t/karmaflow-sneeuw.jpg" />

Dit laatste is iets dat niet alleen komt door het uitstekende gebruik van muziek, maar ook omdat de gameplay niet heel interessant is. Zoals te verwachten staat karma centraal in de game, een soort lading dat elk object - zoals dieren, rotsen of rondvliegende helikopters - wel (oranje gloed) of juist niet (paarse gloed) heeft. Als Karmakeeper kun jij karma opzuigen en bewaren als een soort batterij, om vervolgens waar nodig af te geven.

De puzzels zijn helaas niet heel uitdagend in Karmaflow. Je zweeft langs een everzwijn, zuigt wat karma op, vliegt naar een rots en stoot daar je karma af. Hopla, de rots vliegt omhoog en je gaat naar de volgende opdracht. Basecamp Games probeert variatie toe te voegen door de puzzels af en toe af te wisselen, zoals een race op rails, maar de uiteindelijke eenvoud en eentonigheid doen de game geen goed.

Niet alleen de puzzels, ook het platform gedeelte werkt niet goed in Karmaflow. De Karmakeeper is namelijk niet erg precies in zijn besturing, en glijdt bijvoorbeeld nog even door wanneer je de knoppen al hebt losgelaten. Zonde, aangezien dit de puzzels onnodig moeilijk maakt. Als je hierdoor sterft en een heel stuk opnieuw moet doen, zorgt dat alleen maar voor extra frustratie.

Wat Karmaflow helemaal parten speelt, is de hoeveelheid glitches en bugs die er in de game zitten. Het spel is opgedeeld in twee delen, en hoewel de fouten in het eerste deel meevallen is het in Act II bar en boos. Denk hierbij aan bugs waarbij je uit het niets door de wereld valt of puzzels waarbij er niets gebeurt wanneer je de goede oplossing invoert.

Het meest schrijnende voorbeeld beleefden wij na vier uur in onze playthrough, toen wij tijdens een race stierven. Het respawnpunt was echter zo neergezet dat je meteen door de wereld heen viel. Omdat er slechts één autosave slot aanwezig was, vielen wij na het laadscherm elke keer weer opnieuw door de grond heen. De enige oplossing was de hele game opnieuw op te starten, een onvergeeflijke fout.

Het is erg jammer dat de game-ervaring af en toe wordt verziekt door ontoelaatbare bugs, aangezien Karmaflow best leuke dingen doet. Naast de interessante manier van storytelling biedt de game ook een vaak esthetisch mooie wereld. Denk hierbij vooral aan het begin van beide acts, het besneeuwde bos en het vliegende vogelkoninkrijk respectievelijk zijn namelijk een genot om in rond te zweven.

De nasmaak die bij Karmaflow echter blijft hangen is die van teleurstelling. Niet omdat het één van de slechtste spellen ooit gemaakt is, maar teleurstelling omdat de game zoveel beter had kunnen zijn. Vooral de muziek en manier van storytelling zijn geweldig, en daarom is het extra zuur dat de monotone gameplay en overvloed aan bugs roet in het eten gooien. Daar kan helaas geen enkele metalmuzikant tegenop.