James Cameron's Avatar: The Game Review

James Cameron kennen we onder andere van de films Aliens, Terminator 2 en de Titanic. Cameron heeft al viertien jaar geleden het script bedacht. James Cameron's Avatar beloofd één van de meest succesvolle films ooit te worden. Maar geldt dit ook voor James Cameron's Avatar: The Game?

Pandora
In Avatar draait het om de planeet Pandora. Het verhaal van deze game speelt zich tien jaar voor de film af. De game volgt dan ook een totaal ander verhaal dan die van de film. Je kruipt als speler in de huid van een lid van de RDA Corporation, genaamd Ryder, en je moet op Pandora op zoek naar waardevolle bronnen die de planeet te bieden heeft. En je raadt het al: dit gaat niet zomaar.

Pandora wordt namelijk bewoond door een volk genaamd de Na’vi. Jij bent één van de weinigen waarvan zijn geest kan worden overgezet in een Avatar, ofwel: een surrogaat-Na’vi. Hierdoor heb je een voordeel ten opzichte van de andere RDA-strijders, aangezien deze altijd met een gasmasker op de planeet, met een giftige atmosfeer, moeten lopen. Maar waarom deze atmosfeer precies gifitig is, wordt geen één keer duidelijk in de game.

Slap verhaal…
Na een kleine introductie over de huidige situatie op Pandora, die erg gespannen is, mag je gaan spelen. Je zult beginnen als normale RDA-soldaat, waarmee je verschillende, niet al te lastige missies moet doen. Echter slaan deze missies al gelijk nergens op. Je wordt in een vliegtuig gezet, naar een kamp gestuurd, waar ‘opeens’ verschillende rare monsters verschijnen. De taak is dan aan jou om deze te vermoorden, en: missie voltooid!

Dit gaat door totdat je als jouw Avatar mag spelen, dan komt er namelijk een twist. Je moet een keuze maken of je voor de Na’vi of de RDA gaat strijden. Dit is interessant, want vanaf dit punt splitst het verhaal zich eigenlijk op in twee verschillende keuzes. Echter is de keuze om voor de RDA te gaan strijden totaal onlogisch en helemaal niet moreel. Op het moment van de keuze wordt de RDA namelijk afgebeeld als de verschrikkelijke ‘badguys’ en je komt erachter dat de RDA de Na’vi eigenlijk gewoon wil uitroeien. Je wordt dus min of meer gedwongen om voor de Na’vi te kiezen.

En wanneer je uiteindelijk jouw eigen keuze maakt, voelt het alsof er eigenlijk niets belangrijks is gebeurd. Ryder reageert overal nuchter op en wordt amper emotioneel. De spanning tijdens deze keuze en de rest van het verhaal is ook ver te zoeken. Ten slotte helpen de uitermate tergend saaie praatscènes waarin het grootste gedeelte van het verhaal duidelijk wordt, ook niet erg mee. Deze wil je al gauw overslaan. Hierdoor zul je uiteindelijk het hele verhaal niet mee krijgen. Echter vragen we ons af of dit wel erg is. We weten tenminste wel dat het irritant is, want na een tijdje krijg je het gevoel alsof je alle missies voor niets doet, er lijkt geen direct doel aan vast te zitten…

…en de gameplay is niet veel beter
Na de keuze bepaal jij of je een third-person shooter of een third-person actie/avontuur spel speelt. Wij hebben gekozen voor de Na’vi en dus den third-person actie/avontuur game. En dit werkt gewoon niet lekker. De besturing voelt geforceerd aan en de camera houdt de actie simpelweg gewoon niet goed bij. En dan zullen we het maar niet uitgebreid hebben over het vliegen op ‘speciale Na’vi-vliegbeestdingen’, want dat werkt helemaal niet. Dit is jammer, want het had veel beter gekund. Helemaal als je het vergelijkt met het third-person shooter gedeelte, wat gewoon lekker werkt.

Om een klein gedeelte goed te maken, bevat het spel nog een xp- en skillsysteem. Dit houdt in dat je, na het behalen van het nodige xp, verschillende skills krijgt. Deze skills zijn onderverdeeld onder vier verschillende knoppen. Zo heb je een skill waardoor je onzichtbaar wordt, snel kunt rennen, een bepaalde tijd een stuk krachtiger bent en je hebt een skill waarmee je jezelf kunt healen. Zowel de RDA als de Na’vi hebben verschillende skills. De Na’vi heeft meer skills die met de natuur te maken hebben en de RDA met wapens en vechten.

Pandora, de prachtige planeet
Ten slotte is er nog de presentatie van de game. Deze is ‘wel oké’. Van de graphics moet deze game het niet echt hebben, maar de omgevingen op Pandora zijn geweldig. Het is zo jammer dat de gameplay en het verhaal zo slecht zijn, want de wereld van Pandora is prachtig. De hele jungle van Pandora zit vol met verschillende planten, dieren en watervallen.

Een voordeel van Avatar is de dan ook de grote wereld. Het is een sandbox game, maar verwacht niet een open-wereld zoals we dat van GTA IV kennen. Ondanks dat je over een map beschikt in het spel, is het soms jammer genoeg niet helemaal duidelijk waar je precies moet zijn. Zo heb je bij een missie een punt waar je iemand moet spreken. Dit is echter in een boom, je ziet geen diepte op de kaart, waardoor het even puzzelen is waar je precies heen moet.

Wat in de film heel erg belangrijk is, geldt ook voor het spel. De game is namelijk volledig in 3D te spelen. Jammer genoeg hebben we dit zelf niet kunnen doen. Er is namelijk een 3D-TV bij nodig. Na wat we gehoord hebben, ziet de game er in 3D erg vet uit, en het is dan ook best wel jammer dat maar heel weinig mensen een 3D compatibele TV hebben.

Conclusie
James Cameron’s Avatar: The Game is een typische filmgame en helaas verre van één van de meest succesvolle games. De wereld waar de game zich afspeelt is prachtig, maar het verhaal slaat nergens op. Het verhaal bevat Total geen spanningsboog, is niet boeiend en wordt ook nog eens via verschrikkelijk saai praatscènes verteld. De uitwerking is matig, er missen wat geluiden en de stemmen van de personages zijn verre van overtuigend. Ook werkt de gameplay als Na’vi niet lekker, en voelt alles geforceerd aan. Helaas is Avatar: The Game dus een matige game geworden. Ons advies: ga naar de film, maar laat deze game links liggen of vis hem over een tijdje uit de budgetbak.