Insidious The Last Key Review (Blu-ray) - Een hekkensluiter?

Toen Insidious in 2010 uitkwam werd het vrijwel direct een hit. De horrorfilm verraste niet door zijn originele thema, maar liet je op een goede manier achter de bank duiken met hartkloppingen. Nu zijn we bij het vierde deel aangekomen en is het tijd voor de Insidious The Final Key review. Is het niveau nog net zo hoog als in het begin?

Een originaliteitsprijs hebben de Insidious films nooit op het gebied van thema gewonnen. Want met geestenfilms worden kijkers de laatste jaren dood gegooid. Maar hoe regisseur James Wan in de eerste twee delen de momenten koos om de kijker te laten schrikken was des te meer origineel. Alleen Wan verliet de Insidious serie uiteindelijk als regisseur om in deel drie nog even een stoel als producer warm te houden.

Dit merkte je direct in deel drie en datzelfde geldt helaas ook voor The Final Key. In The Final Key gaan we terug naar de jeugd van Elise Rainer(Lin Shaye), de parapsychologe. Ze woont met haar broertje, moeder en vader op een gevangenisterrein waar mensen geëxecuteerd worden. Haar krachten heeft ze dan al, dus ze ziet regelmatig geesten.

Elises vader kan haar krachten niet waarderen en verbiedt haar deze te gebruiken. Ze mag zelfs niet praten over geesten die ze gezien heeft, al is ze bang. Als ze dat wel doet, dan wordt ze daar behoorlijk voor gestraft. Het geeft een blik in het leven van Elise, voordat Insidious de kijker weer meeneemt naar het heden.

Elise en haar team krijgen en telefoontje van een man die het duidelijk moeilijk heeft. En Elise wil de man graag helpen, maar het zal een zware taak worden. De klus is namelijk niet alleen in het dorp waar Elise geboren is, maar het is in haar oude huis!

Elise is terecht huiverig voor deze klus, gezien haar verleden in het huis en de dingen die eromheen allemaal gebeurd zijn. Toen ze klein was is namelijk haar moeder omgekomen nadat Elise per ongeluk een kwaadaardige demon uit The Further gelaten heeft.

Elise zal dus niet alleen een cliënt helpen, maar gelijktijdig ook met haar eigen demonen én die uit The Further moeten vechten. Een gevecht dat niet makkelijk belooft te worden. En er speelt nog meer in dit vierde deel. Hoewel we nu eindelijk eens te weten komen wat de achtergrond van Elise is, biedt de film de kijker niet de horror die we van Insidious gewend zijn.

Dit komt voornamelijk doordat de aanpak van regisseur James Wan, die de eerste twee films zo succesvol maakte, ontbreekt. Er is een andere regisseur, Adam Robitel, aangeschoven die wel de aanpak van Wan probeert aan te houden, maar dit op veel momenten met minder succes doet.

Je merkt direct in het begin van The Last Key dat de schrikmomenten eenvoudiger zijn opgezet. Er loopt eens iemand voorbij op de achtergrond, er staat ineens iemand in beeld, dat soort dingen. Toch zijn er ook momenten dat je echt in spanning zit te kijken en het niveau van Wan even zijn gezicht laat zien. Helaas komen deze slechts sporadisch voorbij.

Het hoogtepunt is een scène waarbij Robitel minutenlang met je verwachtingen speelt. Telkens denk je dat het schrikmoment daar is en zet je je schrap, maar het komt maar niet. En net als je denkt dat het niet meer gaat gebeuren, is het er ineens uit onverwachte hoek. Dit soort momenten had The Last Key veel meer mogen hebben, want nu is het niet de horror die we verwachten van deze filmserie.

En datzelfde geldt voor het verhaal in Insidious. Toen Insidious uitkwam gaf deze je een tof verhaal met onverwachte schrikmomenten. Maar in het tweede en derde deel was het op beide vlakken een stuk minder. Ook nu weet het verhaal niet te overtuigen.

Het is, zoals gemeld, erg tof dat we het verleden van Elise eens te zien krijgen, maar verder dan dat komt het verhaal niet. Sterker nog, nadat we een kijkje bij de jonge Elise hebben gehad start het verhaal echt en nog geen kwartier later stort het als een kaartenhuis in elkaar.

Wat er overblijft is een redelijk rommelig verhaal dat wel te volgen is, maar zichzelf een identiteit weet te geven. In het verleden hadden de Insidious films ook wel eens een minder moment, vooral in de tweede en derde film. Maar dan ving Shaye dit veelal op door haar sterke acteerwerk.

Lin Shaye weet haar rol weer geweldig neer te zetten, maar de mensen om haar heen komen bij lange na niet in de buurt van haar prestaties. Soms is het acteerwerk zelfs slecht te noemen. En de geforceerde humor die in dit deel voorbij komt, slaat nagenoeg altijd de plank mis.

Insidious The Last Key kent daarnaast goed uitgewerkte geesten en paranormale verschijningen, maar een erg onlogische demon. Toegegeven, het is niet het type dat je in een donker steegje of in je slaapkamer tegen wil komen, want eng is deze tegenstander absoluut. Maar de werkwijze van deze entiteit en al helemaal hoe deze uiteindelijk ‘verslagen’ wordt maken geen indruk.

Iets wat wel indruk maakt is het aantal extra’s dat de Blu-ray kent. Dit is, vooral voor de Insidious fan, echt smikkelen. Je kunt genieten van enkele features waarin The Further en de protagonist voorbij komen, tal van verwijderde scènes bekijken (die soms de film achteraf verrijken) en er is ruimte gemaakt voor een feature waarin Lin Shaye toelicht hoe ze Elise Rainer is geworden.

Als laatste is er nog een alternatief einde voor de film beschikbaar, die wat minder indrukwekkend is. De totale speelduur is niet bijzonder lang, maar deze extra’s voegen zeker genoeg toe op de disc.

De extra’s krikken het niveau van de Blu-ray nog wat op, maar over het algemeen is het allemaal niet zo indrukwekkend. Het verhaal van Elise is interessant, maar hetgeen waar de franchise op draait is voor het gevoel afgeraffeld. Het weet je als kijker gewoon niet zo te pakken als de eerste twee delen.

Het vierde deel in de Insidious franchise kent daarbij matig acteerwerk, behalve van Lin Shaye. Zij draagt de film echt, terwijl de rest er wat bij hangt. Toch steekt The Last Key met kop en schouders boven het derde deel uit en daarmee is de film de moeite waard voor een lekker avondje griezelen.