Inside Switch Review - Nog beter dan Limbo?

Er klinkt een oorverdovend gegrom. Koplampen schijnen op een jongetje dat dekking probeert te zoeken. Dan worden de honden losgelaten. Het angstzweet breekt uit wanneer de honden op het jongetje duiken en hem aan stukken scheuren. Dit is pas het begin van deze lugubere ervaring van onze Inside Switch review.

Met Inside wordt een naargeestig spel gebracht waarbij je nooit veilig bent. Dit avontuur is de spirituele opvolger van Limbo en dat is wel duidelijk. Waar Limbo je al in doodsbenauwde grauwe situaties wist te duwen, laat Inside je meermalen je adem inhouden omdat je anders denkt dat moordlustige honden opmerken dat je in de buurt bent.

In Inside wordt je in een spelwereld gedropt waarbij je geen enkel besef hebt waar je bent. Al snel begin je als een jongetje door een donker bos te rennen om erachter te komen dat er mensen naar je op zoek zijn. Terwijl je als in een platformer wegduikt voor verschillende lampen, moet je ook regelmatig op de vlucht slaan voor gevaarlijke mannen en honden die het slechtste met je voor hebben. Het wegrennen voor deze vijanden wordt niet makkelijk gemaakt doordat je telkens nieuwe obstakels voor je kiezen krijgt.

Dit zorgt voor benauwende situaties waarbij je bijvoorbeeld weg moet rennen voor een hond, terwijl de grond vol ligt met modder. Als je niet op tijd over de modderpoel heen springt ga je recht op je plaat en zal de hond je vol passie en plezier doodbijten. Andere momenten moet je door het water zwemmen terwijl je op de hielen wordt gezeten door een zwarte gedaante die een op dat moment al dood meisje in haar greep heeft. Als je niet snel genoeg bent sleurt het je naar de bodem van een zwaar vervuild fabrieksmeer en moet je opnieuw proberen te ontsnappen.

Die ontsnappingen worden nooit eng, maar de vertellingen worden door slim gebruik van minimaal geluid toch uiterst spannend. Zo nu en dan hoor je voetstappen of het geritsel van bladeren, maar de makers zijn duidelijk niet bang om regelmatig benauwende stilte te laten vallen. Dat pakt goed uit want juist die gewaagde stiltes zorgen ervoor dat al die benarde situaties extra sfeer krijgen als je karakter bijna door honden wordt verscheurd.

Het zal regelmatig gebeuren dat je dood gaat, maar heel veel problemen levert dat niet op. Je verliest maar een klein stukje progressie en kunt dus weer opnieuw beginnen aan een avontuur dat zich het beste laat omschrijven als trial-and-die (trial-and-error). Duidelijk is dat in tegenstelling tot Limbo de focus veel meer ligt op het ontsnappen aan spannende situaties, waardoor dit spel veel minder de nadruk ligt op het oplossen van puzzels.

De puzzels die je wel krijgt voorgeschoteld zijn stuk voor stuk interessant. Zo ontdek je gaandeweg dat er verschillende zombies rondlopen die je via een speciaal stukje technologie kunt besturen. Terwijl je met je mannetje in de lucht bengelt omdat dit stukje technologie een helm is die aan een draadje hangt, beweeg je zombies om deuren voor je te openen of kisten te verschuiven. Niet alle zombies zijn bestuurbaar, want sommige zijn zo dood dat je met hun verrotte lichaam moet rondsjouwen om ook weer op die manier puzzels op te lossen.

Soms komen de ontsnappingen en puzzels samen. Denk hierbij aan levels waarbij je snel deuren achter je moet sluiten om je achtervolger achter je te kunnen laten, of actiescènes waarbij je moet schuilen voor geluidsgolven die je met gemak van de kaart af blazen.

De hele dode boel van dit spel zorgt van begin tot eind voor een spannend verhaal dat je de hele tijd betrokken houdt bij het spel. Alhoewel je geen enkele keer uitleg krijgt over het verhaal, begin je langzaam wel je eigen interpretaties op alle gebeurtenissen los te laten. Het feit dat er geen enkele context wordt gegeven, zorgt ervoor dat je telkens door je vragen wordt geprikkeld om door te spelen en op zoek te gaan naar antwoorden.

Alhoewel de eerste seconden van het spel nog het gevoel kunnen geven dat je simpelweg op de vlucht bent voor de politie, blijkt dat het steeds onheilspellender wordt. De makers zijn er in geslaagd om dit spel van begin tot het eind nog gruwelijker te maken dan Limbo. Of je nu met lijken sleept, verdrinkt omdat duistere identiteiten je onderwater laten stikken of jezelf voor een zombie voor moet doen door tussen een lijn met zombies hun gedrag na te doen. Uiteindelijk werk je naar een spannende ontknoping toe.

Inside is een grote lugubere ontdekkingstocht waarbij je telkens met spanning toekijkt hoe je personage elke keer weer een bijna-dood-ervaring meemaakt. Inside sleurt je door een heleboel sfeervolle scènes heen waarbij je telkens het gevoel hebt dat het niet spannender kan worden. Toch gebeurt het en je zit met regelmaat op het puntje van je stoel omdat je wilt weten waarom je al die dodelijke ervaringen mee moet maken. Inside is een vier a vijf uur durende ervaring waarbij je met open mond toekijkt hoe één van de beste Indies zich ontwikkelt

Heb jij van Limbo genoten, dan ga je deze game gegarandeerd leuk vinden! Beide games zijn de beste thriller games die je op dit moment op de Nintendo Switch kunt spelen.