Limbo Switch Review - Zo ziet de afgrond van de hel eruit

Met flinke passen sprint je door een level heen, omdat er een gigantische spin achter je aan zit. Acht poten proberen je tegen de grond aan te stampen zodat je spin je kan opeten. Voor deze Limbo Switch review werden we vaak in doodsbenauwde situaties gedrukt, waarbij we soms zelfs met lijken moesten slepen.

Al vanaf het begin word je ondergedompeld in een spannende wereld. Alles is duister en je hebt geen idee waarom je door deze hel heen rent. Al snel is in ieder geval duidelijk dat je niet alleen bent wat ervoor zorgt dat je altijd een reden hebt om vooruit te blijven rennen in deze platformer. Niet alleen ben je constant op weg naar een uitweg, maar ook de volledige tijd op je hoede of niet één van die vreemde wezens klaarstaat om je op te eten.

Niet alleen de wezens vormen een gevaar, er wordt dit spel ook een enorm beroep gedaan op je psyche. Je bent in dit spel als jongetje zomaar in een spelwereld gedropt waarvan je geen idee hebt wat er gebeurt. Alles is zwart-wit en overal zijn bomen en opgehangen mensen. Wanneer je merkt niet de enige te zijn, kom je plots in een al even spannende setting terecht waarin industriële voertuigen elk moment door foutief handelen je hoofd eraf kunnen hakken.

De complete game-ervaring wordt je in een spelwereld gedompeld die gewoonweg grauw, leeg en onheilspellend eruit ziet. Het spel wordt nooit eng, maar wel is er altijd een spanning die je aan je knaagt wanneer je verder in de levels komt. De spanning van het spel neemt ook toe, omdat de makers begrijpen dat een goede thriller soms wat stiltes mag kennen. Zo hoor je soms helemaal geen enkele soundtracks, maar wordt dan snel de spanning extra aangezet door voetstappen of het geluid van een naderende gigantische vleesetende spin.

Om niet in de maag van al die veelvraten te belanden, moet jij je door een platformwereld puzzelen. Denk hierbij aan simpele uitdagingen zoals het verschuiven van kratten of wormen die je hersenen infecteren, waardoor je plots nog maar één kant op kunt lopen. Het hele spel heb je het gevoel dat je telkens weer nieuwe puzzels ontdekt die je verder in het spel trekken. Soms komen er bij die levels ook puzzels kijken waar je bijna aan dood kunt gaan, maar toch even je leven op het spel moet zetten om te zorgen dat je weer verder komt in Limbo.

Zo zet je met enige regelmaat je leven op het spel wanneer je het waterlevel moet laten stijgen zonder zelf kopje onder te gaan, of wanneer je de poten uit de reuzenspin los moet trekken omdat het bloeddorstige beest anders veel te zwaar is om als een opstapje te dienen. Zoals uit het laatste voorbeeld al blijkt, krijg je met veel lugubere puzzels en situaties te maken waarbij de puzzels zelf niet ingewikkeld zijn, maar je toch soms snel laten nadenken.

Vaak zul je ook in de maag van reuzenspinnen belanden of per ongeluk in een val trappen. Dit betekent dat je dood bent en dus opnieuw moet beginnen aan die puzzel. Dit zal nog regelmatig voorkomen, want de spelwereld is vrij donker en niet alle vallen zal je daardoor aan zien komen. De eerste keer dat je onverwachts in de buurt van een klem terechtkomt, zullen de scherpe tanden van die val waarschijnlijk recht door je been heen bijten.

Gelukkig maakt het niet veel uit als je doodgaat, omdat je maar een klein deel van de puzzel dan opnieuw hoeft te doen. Het zorgt er ook voor dat je toch iets langer erover doet om door de vrij korte spelervaring heen te komen. Je kunt de duistere verhaal binnen ongeveer vijf à zes uur uitspelen, mits je als een sneltreinvaart door de erg kleine hoofdstukjes heen sprint. Maar dit wil je ook wel wanneer je nooit het gevoel echt veilig stil te kunnen staan.

Spanning en sfeer zijn eigenlijk de meest gave dingen die zijn bijgebleven na het spelen van Limbo op de Nintendo Switch. Gevaar ligt overal en alhoewel de spelmechanieken erg simpel zijn, wordt je met de puzzels toch uitgedaagd om creatief te denken. Limbo is een ervaring waarbij je geen pure horror voorgeschoteld krijgt, maar toch wel een thriller die bij sommige gebeurtenissen even voor klamme handjes en wat zweet op de rug van spelers kan zorgen.

Het spel is dan wel kort, maar het vermaakt je elke minuut opnieuw doordat het tempo hoog ligt. Dit maakt Limbo een toffe indie game die je zeker eens moet proberen op één van de vele platforms waar het ooit op is verschenen. Dit hoeft niet de Switch-versie te zijn, tenzij je natuurlijk van draagbaarheid houdt. En mocht je de game echt tof vinden, de spirituele vervolger Inside verscheen onlangs ook op de Switch.