InFamous: Second Son Review

Het is bijzonder om te zien dat de PlayStation 4 sinds de lancering eind november vorig jaar als warme broodjes over de toonbank vliegt, want een echte klapper qua game is er nog niet. Killzone, Knack, Thief - ze weten allemaal de verwachting niet waar te maken. InFamous: Second Son kan deels aan dit rijtje toegevoegd worden.

Deels. InFamous: Second Son is enerzijds de beste en tofste PlayStation 4 game die voor handen is, anderzijds is niet het onderste uit de kan gehaald en had er meer in de game gezeten. Zonde! Dat neemt niet weg dat InFamous: Second Son een vermakelijke game is.

Maar dat mag je ook verwachten na de eerdere twee delen die ook voor goed vermaak zorgden: InFamous (2009) en InFamous 2 (2011). Ontwikkelaar Sucker Punch heeft een goede keuze gemaakt. Een nieuwe generatie consoles betekent een nieuwe InFamous met een nieuw hoofdpersoon als frisse start. Zijn naam is Delson Rowe (24 jaar en graffitikunstenaar), de tweede uit een gezin, zoals de titel al doet vermoeden.

Vrienden kies je, je familie niet. Het is zo'n uitspraak die je zo vaak voorbij hoort komen en zeker eentje die deels geldt voor Delsin. Zijn broer Reggie is namelijk alles wat hij niet is. Hij is netjes en succesvol. Kortom, iemand die de boel op orde heeft. Delsin daarentegen is eerder een schoffie van de straat, zo oogt hij ook met zijn hippe jack met buttons en muts over de kop getrokken.

De broers leven in Seatle. Dit is niet alleen de stad waar de ontwikkelaar echt gehuisvest is, maar in-game de stad die onder volledige controle staat van de Department of Unified Protection (DUP). Deze organisatie vecht tegen wat zij noemt "bio-terroristen": mensen met actieve krachten. Je raadt het al, Delsin is vrij snel in de game een Conduit, een mens met een kracht.

In het begin van de game is Delsin erg krachtig met smoke. Hij ondervindt dat hij opeens vlekkeloos door deuren kan of andere ruimtes in kan duiken, super snel en zonder ook maar een deurkruk aan te hoeven raken. Hij kan door de lucht zweven voor luttele seconden, van een enorme afstand naar benden springen, rookbommen op vijanden gooien en nog veel meer. Smoke is opeens zijn ultieme wapen om zich te verzetten tegen de DUP.

Dat is leuk, want juist die aanpak van InFamous is anders dan andere games en voelt fris aan. Het is niet het standaard assortiment aan wapens en je hebt dan ook nooit het gevoel dit al eerder gedaan te hebben. Dus dat is mooi. De snelle actie staat centraal en dat is gewoon puur genieten.

Later ontdekt Delsin dat hij ook opeens krachten van andere Conduits kan overnemen, en dan heeft hij al snel de macht over Neon. Waar hij met Smoke nog door schachten kon en zo uitkwam in een heel ander gedeelte van een gebouw, kan hij dankzij Neon supersnel langs gebouwen rennen, als een bliksemflits, zo snel. Elke kracht laat hem andere dingen doen.

Een van de meest verslavende onderdelen van InFamous is het opwaarderen van al Delsins krachten. Her en der in de game zijn er drones die hem in de gaten houden en DUP-gasten alarmeren. De kunst is dan ook om die drones zo snel mogelijk uit te schakelen. Niet alleen is dit leuk, maar ook relevant. Want met de scherven die vrijkomen als je zo'n ding stuk maakt, kun je Delsin opwaarderen. Logischerwijs 'betaal' je voor de ene optie meer dan voor ander. Er zijn genoeg mogelijkheden, zoals het kopen van een soort raketten die je dan met Smoke op vijanden kunt afvuren, of de mogelijkheid dat je gezondheid herstelt zodra je een schacht in rent. Het kan allemaal. En het is allemaal leuk en zeer verslavend.

Wat minder leuk is, is de variatie in de game, beter gezegd: die is er eigenlijk niet. En dit is dan ook precies het onderdeel waarvan je denkt: hier had zoveel meer ingezeten. In InFamous ben je eigenlijk maar een simpele loopjongen, die dan weer naar dat punt moet om een klusje op te knappen en dan weer naar een volgend punt gaat.

Ondertussen word je altijd gedwarsboomd door DUP die vaak in complete gebieden van de stad de leiding heeft. Strontvervelend is dan bovendien de hoeveelheid vijanden waarmee je belaagd wordt, alsof herhaaldelijk complete legers op je afgestuurd worden. De eerste paar keren is het tof, omdat de actie zo snel en vloeiend gaat.

Maar na een paar keer heb je die gevechten wel gezien. Het is helemaal niet leuk om tegen tig vijanden steeds te moeten vechten. Al is het wel weer tof je bezig te houden met je karma: toon je genade of niet? Herhaaldelijk zul je keuzes moeten maken in de game of je de held uithangt of juist 'evil' speelt, en dat is dan wél weer leuk.

Wat je ook kiest - goed of slecht karma -, die DUP-ventjes probeer je waar je kunt te vermijden. Overigens gaan er complimenten uit naar de AI van de tegenstander. De DUP krijgt je echt in no time in de gaten. Als je iets te laag over ze zweeft met Smoke, zullen ze hun tank en al gauw aan de kant zetten, uitstappen en de achtervolging inzetten. Probeer je het nog een keer, en hang je iets hoger boven ze, rijden ze door. Het is een verfijnd systeem!

Er is ook geen twijfel over het antwoord op de vraag welke game momenteel op de PlayStation 4 het lekkerst speelt. Dat is InFamous: Second Son. Elke klap en schot is raak. Het is essentieel dat je snel tegen muren kunt oprennen en van het ene gebouw naar het andere kan manoeveren. In InFamous maakt het niet zoveel uit waar jij staat; binnen no time heb je je doel bereikt. Elke beweging met de controller werkt vlekkeloos.

Het valt zelfs mee hoe de PS4 controller uitpakt met de nieuwe features. De geluidjes die er soms uitkomen voegen daadwerkelijk wat toe aan de beleving en wat graffiti op de muren spuiten door de controller te kantelen voelt niet eens heel erg aan als een gimmick. Enkel soms kratten openen door over de controller te vegen is wat overbodig. Maar ach, dat spelelement is binnen een paar seconden alweer voorbij.

Ook is er geen twijfel over mogelijk: InFamous is de game die er het mooist uitziet op de PlayStation 4. Dit is de game die je in je console stopt om op te scheppen bij vrienden: "Kijk eens wat voor monsterlijk apparaat ik in huis heb en hoe levensecht die games eruit zien." De gezichtsanimaties van onder andere Delsin zijn verbluffend. Je zou haast verliefd op 'm worden. Bij wijze van.

Dat de game zo mooi oogt zorgt er ook wel voor dat je geregeld op je dooie gemak de omgeving gaat verkennen. InFamous heeft een open wereld, dus is het zeker de moeite waard om te gaan en staan waar jij wilt. Al zijn de zijmissies, net zoals het hoofdverhaal, niet bijzonder boeiend te noemen. Het is allemaal wat meer van hetzelfde. Volg die, pak dit, enzovoorts.

Doordat InFamous te weinig variatie kent in de gameplay zelf, is dit niet de titel die je uren achter elkaar gaat spelen. Het spel biedt niet het avontuur van een Tomb Raider of Uncharted waar je op zo'n manier ingezogen wordt dat je niet meer kunt stoppen. Maar inFamous: Second Son is wel een goede titel. Eigenlijk moet je het zo zien: het is de game die elke PlayStation 4 bezitter koopt en wil hebben. Maar het is niet de titel waarvoor jij speciaal een Playtation 4 in huis haalt. De échte klapper voor de PS4 moet dus nog steeds komen.