Immortals of Aveum Review - Schieten op magische wijze

Wat zou er gebeuren als je kogels zou inwisselen voor kleurrijke magische projectielen? Dat is precies de vraag waar Immortals of Aveum antwoord op geeft. In een wereld verscheurd door oorlog moet jij ervoor zorgen dat de mens zichzelf niet ten onder brengt. De Immortals of Aveum review vertelt je precies wat de first-person shooter allemaal te bieden heeft en of de debuuttitel zich staande weet te houden middenin al het gaming geweld van 2023.

Wie de 'EA Originals' merknaam een beetje in de gaten houdt, weet dat de games die hieruit voortkomen vaak van een andere orde zijn dan alles wat de uitgever regulier uitbrengt. Minder eigen inbreng en meer creatieve vrijheid voor de ontwikkelaar, dat is meestal het uitgangspunt. Het resultaat? Nou, games als Unravel, Wild Hearts en het bekroonde It Takes Two. En aan dat lijstje kan nu een nieuwe titel toegevoegd worden: Immortals of Aveum.

Een first-person shooter waarin bekende militaire groeperingen en diens arsenaal aan wapens zonder pardon zijn weggewuifd. Daarvoor in de plaats mag je aan de slag met toverspreuken en andere magische trucage. Een twist op een genre dat normaal zo rechttoe-rechtaan is; niet dat dat per se een slecht gegeven is.

Singleplayer shooters zijn dikwijls actievolle achtbaanritten waarin je je geen moment hoeft te vervelen, iets waar Immortals of Aveum zonder twijfel aan voldoet. De game is, los van de magie, in veel opzichten een traditionele shooter. En die komen vaak met bekende gebreken en aanmerkingen. Ook de vuurdoop van ontwikkelaar Ascendant Studios heeft die, al is Immortals in de kern wel een hele vermakelijke shooter.

Het helpt daarbij zeer zeker dat de basis gameplay erg lekker wegspeelt. In je arsenaal zitten drie gekleurde slots voor jouw ‘sigils’, de metalen hulpmiddelen die jouw magische vingerpistolen genereren. Daarbij heeft elke kleur zijn eigen specialiteit. De rode sigil is gefocust op close-combat en speelt weg als een traditionele shotgun, groen is de snelvurende light-machine gun, met blauw als sniper-like sigil om de lijst af te sluiten.

Je begint de game met enkel de blauwe uitvoering, maar al vrij snel in de campagne krijg je ook ‘wapen’ nummer twee en drie tot je beschikking. Bovendien vind je spelenderwijs constant nieuwe sigils om de eigenschappen van elke kleur magie net wat te finetunen. Het systeem zit leuk in elkaar en - misschien nog wel belangrijker in een FPS - het speelt heerlijk weg. De feedback van het afvuren van spreuken voelt goed en alle controls zijn lekker responsief.

En dat afvuren gaat er soms hard aan toe. Elke spreuk die door het slagveld schiet, genereert een lichtshow. Als jij samen met een dozijn vijanden hetzelfde doet, kun je wel bedenken dat de hoeveelheid effecten op je scherm zich snel opstapelt. Zeker verderop in de campaign kom je soms in gevechten terecht die zo chaotisch zijn, dat je soms oprecht niet meer weet op wie of wat je nou schiet.

Is dat overzicht de rest van de game er wel, dan merk je wel op dat Immortals of Aveum op het grafische aspect niets heeft ingeleverd. Draaiend op Unreal Engine 5.1 is de game zonder twijfel een looker, ook op de consoles van Sony en Microsoft. De geteste PlayStation 5-versie van de shooter toont de prachtig vormgegeven wereld van Immortals in al zijn pracht en praal, van de diverse werelden waar je je in begeeft, tot de soms epische sequenties waar je ingegooid wordt.

Wel merk je dat de game door al die pracht en praal soms ‘in the heat of the moment’ wat kan dippen. De framerate zakt in zulke gevallen naar 45 tot 50 frames per seconde, wat natuurlijk nog steeds heel netjes is. Maar tijdens het spelen van een razendsnelle shooter als Immortals is een consistente framerate prioriteit nummer één en die dipjes voel je daardoor extra hard.

Consistentie is dus het sleutelwoord en de framerate is niet het enige punt waar Immortals of Aveum wat steken laat vallen. Ook de storytelling gaat soms alle kanten op en het lijkt soms net of de studio niet zo goed weet welke toon de game nou moet hebben. Op het ene moment zit je in een serieuze cutscene waarin dramatisch verteld wordt hoe de wereld in Immortals door de lopende Everwar wordt verscheurd, om nog geen tien minuten later het hoofdkarakter schunnige grappen te zien maken tegen zijn directe mede-magiërs.

Er zijn vast mensen die al die flauwe opmerkingen kunnen waarderen, maar binnen het hele verhaal in Immortals of Aveum voelt hoofdpersoon Jak soms zo ongeplaatst. Alsof je een personage uit een cartoon haalt en hem in een grimmige actiefilm plaatst. Gelukkig trekken de ongemakkelijke opmerkingen wel wat weg naarmate je verder speelt, maar de ongemakkelijke grapjes verdwijnen nooit helemaal. Maak je borst dus maar nat voor een aantal niet zo sappige one-liners tijdens het afvuren van al je magische projectielen.

Je leest het, Immortals of Aveum doet een aantal dingen echt heel leuk en zet frisse stappen binnen het fps-genre. De magische krachten die je als hoofdpersoon Jak mag gebruiken knallen responsief, zijn ruim aan te passen en voelen verschillend genoeg van elkaar. Alle kleurrijke actie die uit die magie spat, ziet er bovendien heel vet uit op je scherm, al kan dat spektakel er soms voor zorgen dat je het overzicht even kwijt raakt.

De rest van de game is ook een looker, met gedetailleerde en gevarieerde omgevingen. Unreal Engine 5.1 perst heel wat uit je console en dat merk je helaas soms ook in de framerate die af en toe last heeft van een dipje. Ook de wisselvallige toon in het verhaal kan soms wat irritant zijn, zeker omdat de (flinke hoeveelheid) cutscenes niet te skippen zijn. Al met al maakt het Immortals of Aveum helaas geen must-have, maar shooterfans die eens wat anders willen, kunnen hier een prima fps-tussendoortje scoren.