Huntdown Review - Knallen in eighties stijl

De jaren '80 zijn een inspiratiebron voor veel actiegames geweest. Niet gek ook met actiehelden als Jean Claude Van-Damme, Sylvester Stallone en Arnold Schwarzenegger die regelmatig honderden vijanden uitschakelden in een over de top actiefilm. Huntdown neemt je mee terug naar die tijd van helden versus complete legers, maar laat je daarbij wel wat vaak de pijp uit gaan.

Huntdown is de nieuwe tweedimensionale sidescrolling shooter van ontwikkelaar Easy Trigger die je voor ongeveer 20 euro in huis haalt. De game neemt je mee naar een nabije toekomst waarin een jaren ´80 sausje de overhand heeft. Meedogenloze bendes regeren de straten en dat brengt de nodige chaos en terreur voor alle bewoners met zich mee. In een heerlijke 16-bit retrostijl ga je onder het genot van typische eighties synthesizer muziek de straat op om letterlijk de problemen op te zoeken.

Je kruipt namelijk in de huid van één van de drie premiejagers: de dodelijke huurmoordenaar Anna Conda, John Sawyer de cyborg, en Mow Man de verkenningsrobot die wel van een moord of twee houdt. Met deze karakters onder de knoppen heb je de nobele taak om de straten schoon te vegen van gespuis. Als je een karakter gekozen hebt is het tijd om geheel in Miami Vice stijl in je Lamborghini te stappen en op pad te gaan naar het eerste district.

In totaal in vier stadsdistricten moet je telkens al platformend de bendeleider uitschakelen. Dat klinkt alleen eenvoudiger dan het is. Om bij iedere bendeleider te komen moet je namelijk eerst vijf levels doorkruisen die elk een handlanger van de bendeleider als baas hebben. In totaal krijg je dus 20 bazen voor je kiezen in Huntdown. En dan hebben we het niet eens over de legers aan schietgrage bendeleden die je daarvóór moet uitschakelen.

De bendes lopen daarbij behoorlijk uiteen. De ene keer loop je in het gebied van de motorbende The Hoodlum Dolls en een andere keer loop je tussen razende hockeyhooligans The Misconducts. Telkens is één element hetzelfde: iedereen heeft het op jou voorzien en probeert onder andere met een constante stroom van kogels jou met de grond gelijk te maken.

Jij bent zelf ook niet vies van wat lood en hebt je eigen arsenaal aan wapens meegenomen. Elke premiejager heeft standaard een pistool met ongelimiteerde munitie bij zich en daarnaast een secundaire aanval zoals een vlijmscherpe boemerang of een set aan werpmessen. Handig, maar niet genoeg om de bendes te lijf te gaan. Gelukkig zijn de levels waarin je de strijd aangaat bezaaid met betere wapens zoals machinegeweren, raketwerpers, shotguns en granaatwerpers. Er is dus lekker veel variatie op het gebied van wapens. Sommige wapens zijn daarbij effectiever dan andere en het ene wapen heeft meer munitie dan het andee.

Je voelt je al snel Arnold Schwarzenegger in zijn rol uit Last Action Hero of Rambo die de straten aan het schoonvegen is. Alleen geldt in Huntdown niet dat de vijanden massaal mis schieten en dat elk schot dat jij lost meteen raak is. Even los van alle kogels en de platformactie voelt Huntdown zelfs als een eerbetoon aan games van weleer als Streets of Rage en Double Dragon. Alleen dan wel een die je flink uit weet te dagen.

Sommige vijanden zijn echt sponzen die flink wat leven van je meter afsnoepen voor ze eindelijk uitgeschakeld zijn. Het is dan ook zaak dat je achter kistjes schuilt en in de vele deuropeningen en andere kieren de achtergrond in duikt om projectielen te ontwijken. Als je dat niet doet, kun je er op rekenen dat je binnen no-time tegen de vlakte gaat. Huntdown is hiermee lekker uitdagend en onvergeeflijk als je alleen speelt, zelfs op easy en medium.

Wat je tijdens het spelen heel goed merkt is dat Huntdown een echte coöp game is. Alleen spelen is veel minder leuk dan met zijn tweeën en bovendien een stuk moeilijker. Vijanden komen massaal op je af en komen werkelijk uit ieder hoekje en gaatje tevoorschijn om jou overhoop te knallen. Als je met twee mensen speelt heb je veel meer overzicht (en natuurlijk twee keer zoveel kogels).

Bovendien kun je elkaar reviven als iemand neer gaat. Op die manier verspeel je veel minder snel je levens, waar je er toch al zo weinig van hebt. En zelfs als je allebei doodgaat kun je bij het level waar je gebleven was opnieuw beginnen. Een level is alleen al snel een half uur spelen dus wanneer je aan het einde sterft, is dat best wel zuur. Samen spelen is dus echt een aanrader als je echt wil genieten van Huntdown.

Het nadeel van de game hierin is dat dit momenteel niet altijd even makkelijk gaat. Huntdown heeft namelijk alleen een lokale multiplayermodus en even samen met een vriend of vriendin op de bank gaan zitten is er vaak niet bij op het moment. Juist in deze tijd was een online coöp-modus welkom geweest, gezien we met zijn allen afstand moeten houden.

Als alles goed gaat je jezelf bewijst als schietgrage premiejager ben je binnen een uurtje of vijf door het verhaal heen. Dit is als je niet alle geheimen vindt die in de levels verstopt zitten. Daarna nodigt de game je uit om op een hogere moeilijkheidsgraad te spelen die je écht laat vechten voor je leven. Daarbij kun je nog proberen om jezelf te verbeteren op het gebied van score en ranking.

Na elk level krijg je namelijk te zien hoe goed je het gedaan hebt, waarmee de ontwikkelaar je stimuleert om levels opnieuw te spelen. Dit zorgt ervoor dat je voltooide levels blijft spelen, maar eigenlijk is dat niet eens de hoofdreden.

Huntdown is namelijk zo’n game die je oneindig laat smullen van alle actie. De game bevat alle elementen van een actiefilm uit de jaren 80 en is bovendien een soort ode aan de beat ‘em ups uit datzelfde tijdperk. En een goede ook!

De over de top actie, toffe soundtrack, de oneindige kogelregens en de toffe wapens die de game biedt, laten je uren doorspelen, zelfs na het einde. Zelfs als je nu niet aan couch coöp kunt doen, is dit een titel waar je naar op jacht moet gaan!