Guitar Hero II Review

Muziek en gamen, gaan die twee met elkaar samen? Ja, het is een interessante mix waardoor zelfs de niet muzikale mensen in staat zijn muziek te maken. Voel je je al aangesproken? Lees dan snel deze recensie.

In november 2006 kwam Guitar Hero II voor het eerst uit op de PlayStation 2, het spel was zo populair dat een overstap op de eerste next-gen console, de Xbox 360, niet uit kon blijven. De game kun je verkrijgen met een gitaar controller of zonder. Hoewel de versie met gitaar een stuk meer kost, ligt dat meer voor de hand om een realiteitsgevoel te evenaren. In deze review wordt dan ook het spel met de gitaar controller onder de loep genomen, maar houd in je achterhoofd dat als je wat minder geld te besteden hebt, je de versie zonder gitaar gerust aan kunt schaffen. Genoeg hierover, wat heeft Guitar Hero II te bieden?

Concept
Allereerst is hier wat informatie over het concept. Want is het niet een beetje gek om met een nep gitaartje voor je TV te swingen? Aan de ene kant is het een beetje maf, voor een aantal euro’s koop je een extra stuk wit plastic, die je in je console moet pluggen (draadloos zijn de gitaren helaas dus nog niet) om vervolgens muziek te maken. Aan de andere kant, dit spel moet je natuurlijk met een knipoog bekijken en dat is dan ook de manier waarop je het moet spelen. Het is toch hilarisch om op zo’n innovatieve manier achter je tv te staan? Het is in ieder geval hele andere koek dan een potje FIFA of een gewelddadige shooter.

Hoe werkt? De gitaar heeft links bovenin vijf verschillende gekleurde knoppen, één oranje knop is de toevoeging, want de overige kleuren zijn gelijk aan je normale Xbox 360 controller: groen, blauw, geel en rood. Verder is er de strumming knop en de whammy bar. Zodra je speelt, zie je op je TV-scherm de noten verschijnen, dit zijn geen echte muzieknoten maar symbolen die gelijk staan aan de kleur van één van de vijf knoppen. Het idee is dus eenvoudig: druk die gekleurde knop in, die je voorbij ziet komen op je beeldbuis. Elke keer doe je dit gelijktijdig met je strumming knop, omdat deze gitaar geen echte snaren heeft. De whammy bar gebruik je alleen om de geluiden extra te beïnvloeden.

Van easy naar expert
Wow, dat klinkt wel heel eenvoudig of valt dat mee? Het kan makkelijk zijn maar je kunt het jezelf ook heel erg lastig maken. Guitar Hero II heeft namelijk maar liefst vier verschillende moeilijkheidsgraden: easy, medium, hard en expert. Bij easy zul je maar drie verschillende knoppen hoeven te gebruiken en ligt het tempo redelijk laag. Hoe hoger je niveau is, hoe meer knoppen je dient te gebruiken (veelal ook gelijktijdig) en hoe sneller het gaat. Waar easy echt een piece of cake is, weet je niet hoe je het voor elkaar moet krijgen bij expert en denk je dat het mission impossible is. Nadeel bij een hoger niveau, waarbij je gelijktijdig meerdere knoppen moet indrukken, is dat je wel snel last van je vingers krijgt, want je moet ze wel hard indrukken wil je echt de snaren goed aanslaan, ik bedoel natuurlijk de noten goed halen.

Een verhaal is niet belangrijk in een spel als dit waarbij fun absoluut voorop staat. De bedoeling is gewoon dat je veel plezier maakt, en rockt met je gitaartje. In je scherm bevindt zich een rock meter en hoe meer noten je juist haalt, hoe groter je rock meter en hoe enthousiaster je publiek is. Het publiek voegt echt wat toe want zodra je noten mist, omdat je te langzaam bent of de verkeerde kleur knop gebruikt, zakt de rock meter en krijg je een fluitconcert voor je kiezen. Als je rockmeter helemaal leeg loopt, is het spel voorbij. Taak aan jou is dus om goed op te letten en je reflexen uitvoerig te testen én te benutten. Als je een nummer goed gespeeld hebt, waarbij je echt niet alle noten hoeft te halen, verdien je sterren met een maximum van vijf. Hoe meer sterren je hebt verdiend (wat je ook weer op een paar manier kunt verdienen), hoe meer geld je hebt om uit te geven in de winkel aan extra gitaren, nummers, personages etc. Dit verdien je allemaal niet als je op easy speelt, dus je kunt beter direct maar met medium starten.

Genoeg mogelijkheden
Hoewel het in principe in het begin nog niet heel veel uitmaakt met welke moeilijkheidsgraad je begint, want het spel heeft genoeg te bieden. Aan het begin van het spel kun je kiezen uit acht verschillende karakters en 48 normale verschillende nummers, waarvan er acht exclusief voor de Xbox 360 zijn. De muziek is rockmuziek waarbij je wel moet denken aan wat oudere bands en niet iets van de huidige Top 40. Overigens raak je niet zo snel uitgerockt, want extra downloadbare content is beschikbaar. Voor een prijs van 500 punten heb je dan drie liedjes erbij, wat misschien wel wat aan de prijzige kant is. Maar je moet er wat voor over hebben op een goede rockmuzikant te worden en oefening baart kunst.

Opties en cartoon stijl
Je hebt in het spel, naast de Carreer Mode ook een Training Mode maar het grootste verschil, en daarmee grootste toevoeging met de PS2-versie, is dat je in deze versie coöperatief kunt spelen. Dit kan of met een extra gitaar controller of met de normale Xbox 360 controller. Hoewel een online multiplayer mist, kun je dus offline wel voor het nodige vermaak zorgen. Guitar Hero II biedt voor veel uurtjes plezier, en het is lachen als je de cartoon stijl ziet van deze game (vergelijkbaar met een SSX spel). De bühne waarop je staat is netjes aangekleed, het publiek doet mee maar meer zul je toch eigenlijk niet letten op de grafische aspecten van dit spel daarvoor ben je te druk bezig met jezelf.

Spelen met die vingers
Het mag in ieder geval duidelijk zijn dat Guitar Hero II gewoon een aanrader is voor elke muziekliefhebber die op een andere manier fun wil beleven aan een game. Als je niets met muziek hebt, dan hoef je niet te swingen maar voor alle anderen geldt dat deze game een absolute, maar dan ook echt absolute, aanrader is geworden. Je kunt het jezelf zo gemakkelijk of moeilijk mogelijk maken en daarbij heeft het spel je erg veel te bieden en zorgt het voor heel wat uurtjes vermaak. Dus haal als de bliksem dit spel in huis en laat je vingers maar spelen.