Geloof het of niet, maar Guild Wars 2 blaast dit jaar vijf kaarsjes uit. En wat is er veel gebeurd in de tussentijd: een free-to-play systeem, een uitbreiding, een endgame voor ervaren spelers. Path of Fire, de tweede expansie, is misschien minder baanbrekend, maar wel ongekend goed. Waarom, lees je in deze Guild Wars 2 Path of Fire review.

De lancering van Path of Fire ging niet zonder slag of stoot. Niet alleen kregen de servers het flink te verduren, ook hadden veel spelers last van bugs en fouten, variërend van vastlopende tussenfilmpjes en algehele crashes, tot het niet verkrijgen van beloningen voor het verkennen van de wereld. Geheel in de lijn van de traditie, zou je kunnen zeggen: want wanneer verloopt de lancering van een nieuwe massively multiplayer online game wel vlekkeloos?

Gelukkig waren de problemen van korte duur en konden wij ons al snel onder laten dompelen in de nieuwe wereld van Guild Wars 2. Of ja, ‘nieuw’. Voor de spelers die de originele Guild Wars hebben versleten, zullen de nieuwe gebieden bekend voorkomen. Zij keren namelijk terug naar de stoffige Crystal Desert, bekend van Nightfall, en het aangrenzende Elona, het land van de Gouden Zon.

Natuurlijk is er in de loop der jaren - Guild Wars 2 speelt zich 250 jaar later af – heel wat veranderd en dus voelt de woestijn letterlijk en figuurlijk als een nieuwe zandbak. Een enorme zandbak, want Crystal Desert en Elona zijn op dit moment met afstand de grootste gebieden uit de game. Groter betekent niet altijd beter, maar Path of Fire is de uitzondering op de regel. Alleen al rondlopen door de nieuwe wereld voelt als een sprookje.

Van oogstrelende oases en eeuwenoude tempels tot levensgevaarlijke ruïnes en stoffige woestijnvlaktes: de wereld in Guild Wars 2 was nog nooit zo leuk om te verkennen als nu. Voor een groot deel komt dat doordat niet alle locaties direct begaanbaar zijn. Want hoe geraak je toch in hemelsnaam aan de andere kant van de berg, zonder de afgrond in te kukelen? Of hoe maak je toch die metershoge sprong om bij die ene grot vol schatten te komen?

Dat kan nu dankzij de introductie van mounts. Voor het eerst in de geschiedenis van Guild Wars kun je het continent van Tyria sneller dan ooit verkennen met vier verschillende beesten: van de vleesetende Raptor, de konijnachtige Springer tot de wolfachtige Jackal en de Skimmer; een huiveringwekkend watermonster. Alle beesten hebben een eigen specialiteit: zo kan de Jackal teleporteren en kun je met de Skimmer grote waterplassen doorkruisen.

In tegenstelling tot andere games in het genre is de rol van de mount in Path of Fire verre van beperkt. Zo heb je ze nodig om bepaalde missies en minigames te voltooien. Meteen al in de eerste missie is de Raptor nodig om een dorpje dat in brand staat te blussen. Later heb je bijvoorbeeld ook de Springer nodig om een enorme berg te beklimmen. Verder kun je de beesten dusdanig trainen dat ze een krachtige gevechtskompaan worden.

Dat gebeurt via een systeem dat in Hearts of Thorns al geïntroduceerd werd en in deze uitbreiding is verbeterd: Masteries. Gamers kunnen als ze level 80 hebben bereikt nieuwe vaardigheden trainen. De balk onderaan het scherm, die zich voorheen vulde op weg naar je volgende level, fungeert nu als de ervaringsbalk voor je huidige mastery. Speel je een punt vrij, dan kun je deze uitgeven in het menu, waarna je vanzelf een nieuwe vaardigheid leert.

Waar je in Heart of Thorns soms eindeloos moest grinden om een nieuwe mastery te leren, is dat nu niet meer het geval. Een verhaalmissie uitspelen of deelnemen aan een willekeurig event is nu al voldoende om een mastery te ontgrendelen. Een hele opluchting, omdat het gevoel van progressie in de endgame van Guild Wars 2 nog weleens ontbrak. Het is nog steeds niet op het punt waar het moet zijn, maar de makers zijn in elk geval op de goede weg.

Hoewel de masteries zijn verbeterd zoals beloofd, zijn er wel een paar dingen op aan te merken. Zo heb je in de eerste uren dat je door de nieuwe gebieden van Path of Fire wandelt, nog geen toegang tot alle mogelijkheden. Dat houdt in dat sommige locaties niet of nauwelijks begaanbaar zijn. Daardoor is het vaak onmogelijk om de woestijn te doorkruisen, temeer omdat de monsters een stuk dodelijker zijn dan in de vorige uitbreiding.

Ja, in de originele Guild Wars 2 ontbrak het nog wel eens aan uitdaging, maar aan de andere kant voelt het soms gewoon frustrerend om te verdwalen in de woestijn, terwijl je opeens door een dozijn monsters wordt belaagd. Vooral voor de onervaren spelers die hun personage onmiddellijk naar level 80 laten stijgen zonder enige voorkennis, zullen in de eerste uren even door de zure appel heen moeten bijten.

Het valt dan ook niet aan te raden om moederziel alleen de missies van het hoofdverhaal te doorlopen. Grote kans dat je dat niet gaat redden. Het verhaal in Path of Fire draait om Balthazar, die een onverwachte en merkwaardige terugkeer maakt in Guild Wars. De zelfverklaarde God van de Oorlog is voorgoed op het kwade pad terecht geraakt en is erop uit om alles en iedereen te vernietigen.

Klinkt cliché, maar geloof ons: zelden is een verhaal in een MMORPG zo goed geweest als dat van Path of Fire. Vanaf het moment dat je met de zeppelin vertrekt richting Crystal Desert en je gigantische piramides ziet instorten weet je het: Path of Fire wordt een spektakel die zijn weerga niet kent.

En inderdaad: het verhaal schotelt je keer op keer van dit soort scénes voor en weet telkens weer verrassend uit de hoek te komen, met veel onverwachte wendingen, gave plottwists en bovenal: uitzonderlijk goede baasgevechten. Van enorme lavamonsters tot breedgeschouderde titanen: in Path of Fire zul je het onderste uit de kan moeten halen om verder te geraken in het verhaal.

Natuurlijk is dat voor bekenden van de serie niet nieuw: in tegenstelling tot andere MMORPG’s werkt Guild Wars 2 meer als een actiespel waarbij je zelf goed moet mikken, aanvallen moet ontwijken en nieuwe vaardigheden kunt vrijspelen door je huidige vaardigheden succesvol te gebruiken. In het verlengde daarvan introduceert Path of Fire maar liefst negen nieuwe specialisaties; één voor iedere klasse.

De nieuwe specialisaties breiden de keuzemogelijkheden voor je karakter flink uit. Zo kan de Necromancer zich tijdelijk laten omdopen tot Scourger, die met zijn fakkel teamgenoten beschermt met dodelijke spreuken. Iemand die als Thief speelt kan weer transformeren tot Deadeye, die met zijn sluipschuttergeweer een getrainde moordenaar kan worden.

En zo hebben alle klassen een nieuwe specialisatie waarmee Guild Wars 2 ook in de endgame vanuit een andere invalshoek gespeeld kan worden. Zodoende heeft Path of Fire, ondanks de afwezigheid van een nieuwe klasse of ras, een indrukwekkende hoeveelheid aan content. Voor een zeer bescheiden prijs van dertig euro haal je een ongelofelijk uitgebreide uitbreiding in huis die een van de beste MMO’s van het moment weer een stuk beter maakt.

Nee, Path of Fire is niet de volgende stap in de evolutie van MMO’s, maar het is wel veruit de beste MMO die we in lange tijd hebben gespeeld. Hoewel de uitbreiding geen nieuwe rassen, klassen of andere baanbrekende features introduceert, voelt het echt aan als een totaalpakket.

De uitgebreide, meeslepende campaign, de beestachtig vette mounts, de verfrissende nieuwe specialisaties en natuurlijk de ongelofelijk mooie spelwereld maken van Guild Wars 2 Path of Fire misschien wel de beste MMO van het moment. Een echte aanrader dus!