GRID: Autosport Review

Wat Codemasters in 2008 neerzette met Race Driver: GRID was iets fenomenaals. De racegame was misschien wel de beste titel uit het genre op de vorige generatie consoles. Duizenden fans van het spel snakken nog steeds hartstochtelijk naar een waardig vervolg en hoewel GRID: Autosport geen verkeerde titel is, komt het niet in de buurt van de koning der racegames.

Het was even schrikken voor die duizenden fans toen ze in de lente van 2013 met GRID 2 aan de slag gingen. Niet alleen gedroegen de wagens zich ontzettend arcade-achtig, ook de geliefde cockpit-view was uit de game gehaald. Codemasters zegt naar haar publiek geluisterd te hebben, en stopt daarom bijvoorbeeld de camera weer in de cockpit.

Een ander terugkerend element in GRID: Autosport is Ravenwest. Het beruchte zwart/grijze team maakt weer zijn opwachting in de carrièremodus als absolute topper. In de singleplayer speel jij als coureur die wordt ingehuurd door verschillende teams, en dus zul je ongetwijfeld veel te maken krijgen met Ravenwest.

De carrièremodus is onderverdeeld in vijf disciplines: Touring Car, Endurance, Open Wheel, Tuner en Street. Elke klasse heeft zijn eigen stijl. Zo moet je in Endurance zo smooth mogelijk rijden om je banden te sparen, terwijl er in Touring Car en Street zoveel gebeukt en geknald wordt dat het lijkt alsof je in een fighting-game bent beland.

Voor elk seizoen kies je een kampioenschap uit één van de vijf disciplines. Hier krijg jij van meerdere teams een contract aangeboden met twee doelstellingen. Haal je deze, dan krijg je enorme porties XP binnen. In elke race kun je ook de nodige ervaring verdienen door te winnen of sponsordoelstellingen te behalen.

Wat al meteen in de naam terug is te zien, is dat GRID: Autosport de focus legt op autosport. Dat zorgt ervoor dat bijvoorbeeld kwalificaties voor een race terugkeren, je auto kunt afstellen voor de verschillende circuits en dat een trainingssessie voor een raceweekend ook geen verkeerd idee is.

Daarnaast zit een radio in de racer van Codemasters. Hiermee sta je constant in contact met je engineer, en kun je hem om info over je teammaatje, de status van je auto en je rivaal vragen. Verder kun je concullega's binnen je team orders geven om meer risico te nemen en zo meer plekken te winnen, of te consolideren en hun posities te behouden. Het brengt een klein strategisch element naar de game, aangezien je hiermee - als je het goed uitvoert, natuurlijk - extra punten kunt pakken.

Deze nieuwe focus op tactiek is nogal een switch van GRID 2, die vooral was gericht op arcade-racers. Het betekent niet dat je als arcade-liefhebber geen plezier zult beleven aan de nieuwste GRID, maar wel dat je rekening moet houden met een enorm andere speelstijl.

Door zich op een ander publiek te richten, voelt Autosport veel serieuzer aan dan de vorige games. Waarin het vroeger vooral ging om spektakel, actie en keiharde crashes, is er in GRID: Autosport veel meer aandacht voor het perfectioneren van inhaalacties en racelijnen. De game lijkt daardoor meer op een ode aan TOCA Race Driver 3 (een eerdere racegame van Codemasters) dan aan de eerste titel uit het GRID-tijdperk.

De ervaring die je verdient door te racen is de sleutel in GRID: Autosport. Hiermee speel je namelijk nieuwe - lees: snellere - auto's vrij. Waar je bijvoorbeeld met level 1 in de Street-discipline alleen keuze hebt uit Ford Focusjes en kleine Mini's, mag je met level 6 aan de slag met dikke Audi's en Mercedessen.

De kroonstukken op de carrièremodus zijn de verschillende GRID-kampioenschappen. Als je level 3, 6 of 9 haalt bij alle disciplines, dan speel je zo'n competitie vrij. Speciaal hieraan is dat deze kampioenschappen enorm lang zijn - meer dan tien races - waarin alle klassen worden gemengd. Zo race je het ene 'weekend' in een Open Wheel-wagen, terwijl je de wedstrijd erna aan de slag moet met een Mini op een stratencircuit.

Het ontgrendelen en natuurlijk op je naam schrijven van de GRID-kampioenschappen is iets waar je naar kunt uitkijken in GRID: Autosport, maar verder is er niet echt een doel in de carrière. In GRID 2 moest je fans verzamelen en in de eerste GRID verdiende je geld voor je eigen team zodat je nieuwe auto´s kon kopen.

In Autosport krijg je de wagens gewoon van de teams waarvoor je rijdt, en het verdienen van ervaringspunten is een weinig overtuigend doel. Ja, het winnen van de verschillende competities is leuk, maar Codemasters had er beter aan gedaan om een overkoepelende doelstelling in de game te stoppen.

Nog even over die verschillende kampioenschappen die je elk seizoen speelt in de game. Deze zijn namelijk erg goed uitgewerkt. Dit omdat Codemasters ervoor heeft gekozen je niet constant met één auto te laten rijden, maar met verschillende wagens in een seizoen.

Zo heb je in bijvoorbeeld een Tuner-competitie tijdwedstrijden in een kleine Honda S2000, races in een Dogde Charger en driftwedstrijden in een Nissan Silvia. Omdat je bijna elke race met een andere auto aan de slag mag op een ander circuit, vervelen de kampioenschappen nooit.

Codemasters gaat echter wel iets te ver met het toevoegen van gevarieerde gameplay. De ontwikkelaar heeft namelijk verschillende cup-wedstrijden in de competities gestopt. Dit zijn eenmalige races met totaal andere auto's op totaal andere tracks, die jammer genoeg een beetje overbodig aanvoelen.

In een kampioenschap verdien je met elke race punten voor jezelf en voor je team. Maar in de verschillende cups die door deze seizoenen verspreid zitten, verdien je helemaal niets, op een beetje XP na. Het voelt alsof Codemasters per se meer variatie binnen de competities wilde, en daarom deze one-off races in de game heeft gestopt. Jammer, want ze zouden veel beter op hun plek zijn als aparte competities.

Het laatste dat wij nog kwijt willen over de singleplayer van GRID: Autosport: het gebrek aan verschillende teams. Je tekent elk seizoen namelijk een contract en je racet tegen de verschillende renstallen, maar na een uurtje zul je alle equipes al gezien hebben.

Het is raar dat Codemasters niet meer tijd heeft genomen om wat extra outfits voor de teams te ontwerpen. De game probeert namelijk steeds te laten zien hoeveel verschillende features het wel niet heeft, en daarom voelt het knullig als je elke race tegen Team Kicker, Razer Motorsport of Oakley Motorsport rijdt.

Wat Codemasters wel enorm goed doet in GRID: Autosport, is de besturing van de wagens. Deze gedragen zich namelijk fenomenaal op de baan. De auto's voelen enorm intiutief aan. Ze beginnen te glijden wanneer je dit verwacht, sturen in zoals het hoort en breken uit aan de achterkant bij teveel gas, net als in het echt. Petje af.

De voertuigen rijden overigens semi-realistisch. Dat betekent dat je erg je best moet doen wil je spinnen, maar ook dat vangrails, gras en grind je enorm afremmen en je goed de ideale lijn moet vasthouden wil je de snelste tijd neerzetten. Net echt.

En net als in het echt zijn de auto's per discipline erg verschillend. Open Wheel-voertuigen hebben zoveel grip dat het voelt alsof ze met lijm zijn vastgeplakt in de bocht, terwijl je bij een Amerikaanse Musclecar alle truken uit de doos moet trekken om niet driftend door een bocht te gaan. In elke klasse kom je dus voor een totaal andere uitdaging te staan.

Bijna net zo belangrijk als de besturing van de auto's is natuurlijk het gedrag van de AI (artificiële intelligentie) op de baan. Bij GRID: Autosport is dit gelukkig dik in orde. De tegenstanders zijn agressief, vechten voor elke meter op de baan en willen winnen. Het zorgt ervoor dat je niet tegen twintig metalen obstakels racet, maar tegen coureurs die bijna menselijk aanvoelen.

Dat laatste blijkt vooral uit het feit dat de AI ook fouten maakt. Meer dan eens zagen wij een coureur spinnen of zijn rempunt missen waardoor een andere auto werd getorpedeerd. Door de fouten heb je het gevoel dat er elk moment iets onverwachts kan gebeuren, waardoor GRID: Autosport net een tikkeltje spannender wordt.

Door de combinatie van geweldig rijdende auto's en sublieme tegenstanders levert GRID: Autosport een enorm intense beleving. Elke ronde zit je op het puntje van je stoel, zoekend naar een opening bij de auto voor je, proberend de auto achter je tegen te houden. Probeer daarnaast nog maar eens je auto op het rechte spoor te houden - makkelijker gezegd dan gedaan, en je hebt een ervaring dat het zweet over je rug laat lopen. In positieve zin.

Mercedes" class="img-responsive" src="https://cdn.xgn.nl/upload/201406/t/grid-autosport-street-mercedes.jpg" />

Hoewel je geen auto's kunt kopen en verzamelen als in de eerste GRID, heeft Codemasters wel gezorgd voor een goed arsenaal aan voertuigen in GRID: Autosport. Met liefst 78 machines ben je voorlopig wel even zoet. De merken lopen daarnaast ook lekker uiteen, van kleine Volkswagens en Fordjes tot razendsnelle Audi's en McLarens.

Iets minder indrukwekkend is de lijst met verschillende tracks in GRID: Autosport. Hoewel de game meer dan honderd verschillende circuits biedt, zijn deze verdeeld over 'slechts' 22 locaties. Dat aantal is niet per se weinig, maar vanwege de sneltreinvaart waarmee je soms door de carrière gaat - een raceweekend duurt meestal minder dan vijftien minuten - waren wat extra locaties zeker welkom geweest.

Al die 22 locaties, hoe verschillend ook, hebben wel één ding gemeen. Je kunt terwijl je racet namelijk het spel 'spot het vliegende voorwerp' spelen. Meestal is dit een vliegtuig - in Amerika zelfs een serie straaljagers, maar af en toe ook een helikopter, een zwerm vogels of een vuurpijl.

Codemasters probeert hiermee te laten zien dat er naast de baan ook heel veel aan de gang is, maar slaagt hier minder in dan gehoopt. Zo komen al die vliegende voorwerpen een beetje koddig over, terwijl het publiek erg statisch is en de tribunes halfleeg zijn. Jammer, want Codemasters had zich misschien beter kunnen focussen op de framerate.

De framerate kakt namelijk nogal eens in in GRID: Autosport. Dit gebeurt vooral wanneer zo'n tien auto's remmen voor een bocht, elkaar raken en er kleine stukjes auto in het rond vliegen. Het is jammer, aangezien de game voor de rest wel een vaste framerate kan houden. Dit gebeurde overigens op de 360-versie van het spel, het kan zijn dat de PC en PS3-editie hier minder last van hebben.

Verder is er gelukkig niks te klagen over de grafische kwaliteiten van GRID: Autosport; de game ziet er geweldig uit. Auto's glimmen en glinsteren, en ook de 22 verschillende locaties spatten van je scherm. Het is erg knap dat Codemasters op zo'n oude machine nog zulke mooie beelden tevoorschijn kan toveren.

Het is daarom dan ook jammer dat de geliefde cockpit-view die in GRID: Autosport terugkeert niet echt weet te overtuigen. Hoewel het fijn is dat de cameramodus terug is in de serie, is het beeld nogal blurry wanneer je op volle snelheid over het asfalt rijdt. Het is beter dan niets, maar tegelijkertijd had het ook veel beter gekund.

Als laatste willen we nog even het schademodel van GRID: Autosport benoemen. Die is niet zo goed als gehoopt. Cosmetische schade als afvallende deuren en bumpers komt nog wel voor, maar je moet er wel erg je best voor doen.

Vaak krijg je na een crash alleen wat 'schrammen' op je auto, meer niet. Knal je met een Open Wheel-wagen achterop een tegenstander, dan breekt vaak niet eens een deel van je voorvleugel af. Ook voertuigen die beginnen te rollen en enkele keren over de kop gaan, kunnen met gemak hun race vervolgen. Misschien dat de game geen vergevorderde schadephysics kan ondersteunen op de oude consoles, maar het is opmerkelijk te noemen hoe moeilijk het is je auto echt kapot te krijgen.

GRID: Autosport is op het eerste gezicht een hele goede racegame. Het ziet er enorm goed uit en rijdt fantastisch. Wie echter wat verder kijkt ziet dat Codemasters wel een aantal steken laat vallen. Zo voelt de carrière een beetje doelloos - hoewel het racen erg intens is, rijd je constant tegen dezelfde auto's (teams) en weet de ontwikkelaar met het schademodel - iets wat enorm goed was in de vorige games - niet te overtuigen. Het zorgt ervoor dat GRID: Autosport een degelijke racegame is, die veel dingen goed doet, maar ook redelijk wat dingen niet.