Green Day: Rock Band Review

Green Day: Rock Band is misschien niet de eerste game die te binnen schiet als je denkt aan welke groep een Rock Band game zou moeten uitbrengen. Toch nemen we alsnog de game voor je onder de loep, want is het wellicht iets voor jou?

De Rock Band franchise gaat alweer wat jaartjes mee, waarmee het begon met een gevarieerde tracklist: nummers van diverse artiesten. Vorig jaar kwam daar verandering in toen The Beatles een eigen Rock Band game kregen. Nu hebben The Beatles inmiddels wel een soort van iconische staat bereikt zou je kunnen zeggen, Green Day daarentegen niet. Mag dat de pret nu wel of niet drukken?

Bedoeld voor een breed publiek
Green Day: Rock Band is uiteraard in eerste instantie bedoeld voor fans van Green Day, maar om een zo'n breed mogelijk publiek aan te spreken is er gekozen voor een breed arsenaal aan nummers. Zo zul je liedjes spelen uit 1994,1995, 1997, 2000, 2004 en 2009. Dit maakt het interessant voor mensen, zoals ik, die Green Day bijvoorbeeld pas leerden kennen met 'Boulevard of Broken dreams' en 'Wake Me Up When September Ends'. Want de game geeft je een inkijkje in de muziekperiode van daardoor, en dat maakt het leuk.

Nadruk op drie cd's
Al met al is de game voorzien van 47 nummers en anders dan bij de Guitar Hero games, zijn deze liedjes ook echt alleen maar van Green Day zef. De cd's die vertegenwoordigd zijn in de game zijn 'Dookie', 'Insomniac', 'Nimrod', 'Warning', 'American Idiot' en '21st Century Breakdown'. Van een paar van die albums kun je maar een paar liedjes spelen, de nadruk ligt duidelijk op drie cd's: Dookie (1994), American Idiot (2004) en 21st Century Breakdown (2009). Voor een compleet overzicht van de liedjes kun je overigens hier kijken. Hoewel er uiteraard een keuze gemaakt moet worden, is het toch jammer dat het nummer 'The Saint are coming' niet in de game zit verwerkt. Deze samenwerking met U2-zanger Bono belandde in 2006 namelijk nog op de nummer 1 positie in onze single Top 100 en Nederlandse Top 40.

Maar het mag de pret niet drukken. Green Day mag nog niet zo'n euforische status bereikt hebben als The Beatles, de punkmuziek van de band maakt het wel uitermate geschikt om in een Rock Band jasje te gieten. Of je nu nummers uit 1994 speelt, of uit 2009, ze wel of niet kent, je zult al snel merken dat de nummers heerlijk wegspelen. Sterker nog, je gaat vanzelf Green Day meer waarderen door deze game.

Rock Band waardig?
Toch is het daar uiteraard niet om te doen in eerste instantie. Green Day hoeft niet per se populairder te worden. Gamers willen gewoon een game hebben die goed speelt. Helaas laat de game daar dan toch wat steekjes vallen.

Zo zul je namelijk merken dat de moeilijkheidsgraad expert op de bas soms te makkelijk is, makkelijker dan in andere muziekgames op de consoles. Dit heeft grotendeels te maken, en dat is wel echt kwalijk, dat je met diverse nummers pas naar een paar coupletten hoeft in te vallen met de bas. Zo zal het oorspronkelijke nummer dan wel zijn, dat je dan pas de bas hoort, maar naar ons idee is zo'n nummer in eerste instantie dan niet helemaal geschikt voor een Rock Band game. En dan blijkt opeens dat toch niet alle Green Day muziek zich zo goed leent voor een Rock Band game.

Als je dit meemaakt tijdens een van de liedjes, kun je dus maar beter kiezen voor een ander instrument. Zo kun je uiteraard ook gewoon lekker je keel opengooien in een microfoon, plaatsnemen achter het drumstel of gewoon kiezen voor de gitaar. Green Day: Rock Band heeft wat dat betreft geen introductie meer nodig, want qua mogelijkheden is de game gewoon hetzelfde als Rock Band: The Beatles. Zo kun je dus met maar liefst zes mensen tegelijk lekker rocken. Met de game kun je dus prima wat avondjes vullen met vrienden.

Tot slot, nog een laaste noot: qua schoonheid haalt het spel het helaas niet met Rock Band: The Beatles. Die game stak grafisch goed in elkaar met hele mooie geanimeerde tussenfilmpjes. Green Day: Rock Band haalt dit simpelweg niet, hoewel de mannen zelf er wel aardig realistisch uitzien.

Vreemd, maar wel lekker!
But who cares? Een Green Day: Rock Band liefhebber zal op een avond meer aandacht hebben voor zijn eigen 'muziek skills' dan hoe mooi of realistisch de mannen van de band wel of niet in beeld zijn gebracht. Het gaat om de muziek. En wat dat betreft past de punkmuziek enerzijds goed bij een Rock Band game, aan de andere kant zijn de baspartijen op expert soms wel oersaai. Tel daarbij op dat de het spel zelf geen vernieuwing biedt, kun je je afvragen of het spel dan wel apart uitgebracht had moeten worden? Wat ons betreft niet. Maar nu de game er toch ligt, is het niet erg er stiekem wel gewoon van te genieten. De keuze van Green Day: Rock Band mag dan weliswaar vreemd zijn, vreemd is soms best lekker!