God Eater 2 Rage Burst Review - Als een god in Frankrijk

Als een Japanse game naar het Westen komt, dan mag je je borst wel nat maken. Weet het nieuwste deel uit de monsterjaag franchise de stuipen op het lijf te jagen, of toch meer liefde voor de serie te kweken? Lees het in de God Eater 2 Rage Burst review.

Welke positie de actie RPG game God Eater 2 Rage Burst in de franchise heeft, is een ingewikkelde. Handig om te weten is dat dit deel het vervolg is op God Eater Resurrection, een remake van de eerste God Eater Burst, wat op diens beurt weer een vernieuwde versie van de eerste God Eater game is. God Eater 2 Rage Burst voor de PS4 is in principe een port van de PlayStation Vita game, die al vanaf vorig jaar februari in Japan te verkrijgen is. Eindelijk is de titel op de westerse markt terechtgekomen en ligt het verhaal nu ook voor ons voor het oprapen.

Om gelijk maar duidelijkheid in het verhaal te scheppen, God Eater 2 Rage Burst is niet voor iedereen weggelegd. Zo kom je moeilijk in het spel als je niet weet waar de franchise over gaat en word je overrompeld door alle informatie die in één keer op je af komt. Tijdens het begin van God Eater 2 Rage Burst wordt er dan al van je verwacht dat je enige kennis van het in chaos verkerende universum hebt, of dat je bereid bent een heel hoop informatie binnen de kortste keren in je op te nemen.

God Eater 2 Rage Burst speelt zich namelijk drie jaar na de gebeurtenissen van God Eater Resurrection af. Je krijgt een nieuw gezelschap aan God Eaters onder je hoede, dat je moet zien op te leiden tot demonenjagers. Deze verschrikkelijke monsters worden in de game tevens Aragami genoemd. Je neemt de rol van één van de speciale God Eaters onder je hoede, die met een nieuwe God Arc vecht, het wapen waarmee Aragami's geslacht kunnen worden.

Deze speciale elite waar je deel van uitmaakt, behoort tot de 'Blood'-groepering, die weer een onderdeel vormt van de beweging tegen deze helse demonen genaamd Fenrir. Het doel van het verhaal is om de oorsprong van de rode regen te achterhalen, die ervoor zorgt dat mensen sterven. Toch is dat niet het enige waar je als speler naar streeft, want je doelstellingen hebben nog veel meer om het lijf.

Opvallend is de gelaagdheid van de verhaallijn die God Eater 2 Rage Burst weet te bieden. Zo is het uitzoeken van de herkomst van de dodelijke regen niet je enige doel, maar zal je gedurende het verhaal steeds weer zijtakken inslaan waarbij de wereld van God Eater steeds meer om het lijf krijgt. Een verrukking is het dan ook wanneer je weer nieuwe personages ontmoet, die ieder hun eigen verhaal meekrijgen en een ontwikkeling doormaken. Daarin valt ook een grote verandering in vergelijking met de eerste God Eater Rage Burst te vinden.

De game maakt namelijk gebruik van 'character episodes', optionele missies die voortborduren op de achtergrond van je compagnons. Voltooi je deze, dan wordt de band met de desbetreffende NPC beter, krijg je nog meer speciale missies voorgeschoteld en merk je al snel dat je zelf ook door het verhaal opgeslokt wordt. Hiermee verdien je unieke bonussen en mogelijkheden zoals materiaal en upgrades om je uitrusting geheel te personaliseren. Laat dat nou net een enorme charme van de game zijn.

Ongetwijfeld is één van de punten waar je in God Eater 2 Rage Burst je lol mee op kan het personaliseren van je protagonist. Mocht je het crafting systeem en de andere loadout mogelijkheden een beetje doorkrijgen, dan ga je hier een groot aantal uren aan spenderen, met een glimlach op je gezicht. Er zijn namelijk maar weinig singleplayer games die zo'n breed scala aan customization opties met zich meebrengen, die je overigens ook echt wel nodig gaat hebben.

Van het begin af aan word je al de taak gegeven om je eigen personage in elkaar te zetten, met ontelbare toepassingen van dien. Vanaf daar laat het spel je in een sneltreinvaart kennis maken met alle andere opties, die stuk voor stuk een ongelofelijke diepgang kennen.

De confrontatie begint al met zes verschillende melee wapens en vier soorten schietgerei die allemaal een heel andere speelstijl en vaardigheden met zich meebrengen. De wapens in je arsenaal kan je vervolgens verbeteren, maar ook is het mogelijk om met materiaal nieuwe moordtuigen in elkaar te zetten en zelfs je eigen speciale kogels te ontwikkelen.

God Eater 2 Rage Burst is in principe altijd een game van vooruit plannen, wat een extra uitdaging aan de game meegeeft. Zo speelt het verzamelen van materiaal een grote rol om nieuwe voorwerpen in elkaar te knutselen, die er dan ook echt toe doen. Heb je het eenmaal in de vingers, dan weet je binnen de kortste keren niet meer beter en gaat het voorbereiden op de missies vanzelf. Een sterke compositie is dan ook al het halve werk tegen de torenhoge demonen.

Waar het spel in het begin nog vrij vergevingsgezind is, weet het na een missie of 50 de speler al behoorlijk hard te straffen als de uitrusting en het team niet goed afgesteld zijn. De Aragami's zijn namelijk meedogenloos tot op het bot, en zullen niet rusten tot je hele team onbeweeglijk op de grond ligt.

Het spel is opgedeeld in moeilijkheidsgraden, waarbij na ongeveer een tiental missies het niveau iets opgeschroefd wordt. Het in gradaties verhogen van de uitdaging is in God Eater 2 Rage Burst zeer goed uitgevoerd, waarbij je ook echt het gevoel krijgt steeds meer inzet te moeten tonen en om je tactieken te denken.

Toch ligt de uitdaging van de game niet alleen in de steeds sterker wordende demonen. Zo werkt de AI van je computergestuurde compagnons niet altijd even goed mee, waardoor zij als een kip zonder kop rondrennen of juist weigeren aan te vallen. Hiernaast valt ook te constateren dat de camera behoorlijk tegen kan werken als deze bijvoorbeeld geplaatst is in het monster, waarna je helemaal niet meer ziet wat jij en de rest van het team aan het doen zijn. Dit kan wel enigszins aangepast worden, maar het gezichtsveld lijkt niet van harte aangeboden te worden.

Waar je ook teleurstelling van kan ondervinden, is het grafische landschap en de cutscenes waar je als gamer de hele tijd naar zit te staren. Het is duidelijk te zien dat het een port van de PlayStation Vita versie is, aangezien de omgevingen van het spel nooit de nodige indruk weten te maken. De gebieden waar je naar gestuurd wordt, om de Aragami een kopje kleiner te maken, zijn simpel van opzet, oninteressant qua uitvoering en aan de repetitieve kant. Toch weet de gemakkelijke lay-out niet altijd de plank mis te slaan.

De hubs, oftewel vaste locaties, tussen de missies door zijn een verademing voor de spelers die snel de actie in willen duiken. Zo bestaat de Friar, de rijdende basis van de Blood-groepering, uit slechts vijf vertrekken waar alle personages bij elkaar staan. Zo hoef je niet uren lang rond te zoeken naar die ene NPC en bevinden alle opties voor je uitrusting in één simpele computer die in het oog springt. In tegenstelling tot de omgevingen van de gevechten, weten de karaktermodellen van de personages en demonen wel beter hun mannetje te staan.

Dat mag ook wel, want in een game die ruim 100 uur gameplay biedt, kijk je er al snel zo'n 80 van naar de verschrikkelijke tegenstanders die je een kopje kleiner moet maken. De Aragami waar je kennis mee maakt zijn wederom tof om te zien en doen zeker qua impressie niet bepaald onder bij de wezens uit Monster Hunter. God Eater 2 Rage Burst valt dan ook met de populairdere monsterjager franchise te vergelijken, maar biedt net even wat meer diepang.

Van de verschrikkelijke leeuwachtige Garm tot de vliegende Sariel, God Eater 2 Rage Burst weet je te verbazen met een assortiment aan rariteiten die het onderspit moeten delven. Ook al wordt er in de missiebeschrijving vaak al uitgelegd welke Aragami je tegenover je hebt staan, niks blijft vermakelijker dan na een intensief gevecht de giganten te zien vallen. Keer op keer weer, weet dit spel, met korte potjes van twee tot vijftien minuten, je te verleiden tot het uitvechten van nog een krachtmeting. Totdat je vijf uur later nog steeds vol voldoening de Aragami aan stukjes hakt.

En gehakt maken van de vijanden is toch de meest vooraanstaande bezigheid in God Eater 2 Rage Burst. Het gevechtssysteem past zich aan de eerder benoemde vorm van personalisering aan, aangezien elk wapen zijn eigen speelstijl kent. Dit gaat alleen nog een stuk verder, want elk slagwapen brengt een unieke Blood Art met zich mee. Een Blood Art is een kenmerkende gevechtsmogelijkheid die omhoog kan gaan in level, waardoor weer sterkere aanvallen en vaardigheden vrijgespeeld kunnen worden.

Naast Blood Arts maak je in God Eater 2 Rage Burst ook kennis met Rage Burst, een enorm krachtige aanvalskracht. Deze kan geactiveerd worden wanneer een meter gevuld is, waarna een percentage opgeslokt wordt om de Rage Burst te activeren. Dit is een toffe feature die een ongeëvenaarde power kent, wanneer je een wervelwind aan aanvallen op je vijanden los laat. Handig is dat je hierdoor oneindig rond kan blijven springen en veel wendbaarder bent.

Wat terug is uit de vorige games, is het feit dat je God Arc weer in een soort monster kan veranderen die de Aragami kan bijten. Mocht je een hap nemen uit een levend monster, dan verkrijg je de elementale krachten van dit wezen. Vervolgens kan je deze krachten weer gebruiken tegen andere vijanden, of aan je compagnons geven waardoor zij sterker worden. Het versterken van de medestanders heet Link Burst, en maakt ieder personage dat onder invloed is een stuk sterker en sneller.

Alle verschillende wapens, Blood Arts, zelf ontwikkelde munitie, Link Burst en andere opties die het vechten uniek maakt, zijn enorm te waarderen. Toch komt het erop neer dat God Eater 2 Rage Burst in de praktijk één en al button mashen is, totdat de vijand neervalt. Zo diep als de personaliseringsopties zijn, zo oppervlakkig is het vechten zelf. Dit neemt niet weg dat het niet vermakelijk is, maar verwacht van epische gevechten niet veel meer dan een paar honderd keer op vierkantje drukken zo snel je kan.

God Eater 2 Rage Burst heeft nog meer opmerkelijke features, waaronder een multiplayer. Het aanmaken van of deelnemen aan een sessie is zo gemakkelijk als het maar kan zijn, een kind kan de was doen. De multiplayer van de game kent in principe geen verschil met de singleplayer qua werking. In plaats van dat je met computergestuurde teamleden op pad gaat, zijn het nu echte spelers, wat natuurlijk veel leuker is.

Naast de multiplayer is ook het geluid van de game bijzonder opvallend. Zo is deze erg wisselend in kwaliteit, waarbij stemmen vaak niet goed uit de verf komen, maar soundtracks daarentegen je gelijk weten mee te slepen. Als eenmaal zo'n typische soundtrack begint te spelen tijdens de gevechten of sommige tussenfilmpjes, dan wordt de juiste toon gelijk gezet. Toch is het jammer dat je het geluid van de sprekende personages hier aan af doet.

God Eater 2 Rage Burst is verplichte kost voor liefhebbers van de franchise, maar ook zeker het spelen waard voor nieuwkomers. Ook al lijkt God Eater 2 Rage Burst erg veel op zijn voorgangers, met een paar nieuwe features en een boeiend verhaal weet het spel toch weer minimaal 100 uur plezier te bieden. Met name de Blood Rage en personage episodes springen hierboven uit.

Van God Eater 2 Rage Burst moet je geen grafische pracht en praal verwachten en weet het spel, in combinatie met de cutscenes, voice-audio en technische afdwalingen, soms zelfs teleur te stellen. Gelukkig maakt het immense crafting systeem en de diepgang waarmee uitrustingen samengesteld worden, veel goed. Net als de soundtracks klinkt God Eater 2 Rage Burst regelmatig als muziek in de oren, maar toch blijft de vraag of je het spel tot het bittere einde door blijft spelen.