Final Fantasy VIII Remastered Review - Een liefdesverhaal herverteld

Square Enix is druk bezig met remasters van haar Final Fantasy games. Daarbij hoort ook de achtste officiële telg in de franchise die nooit zo populair was als zijn voorloper, Final Fantasy VII. In deze Final Fantasy VIII Remastered Review merkten wij al snel dat de game nog steeds tof is, maar iets meer liefde verdiend had dan dit.

Final Fantasy VIII is het achtste officiële deel in de franchise en werd ooit gezien als één van de meest revolutionaire RPG's van zijn tijd. Als je de game kocht die in 1999 voor de PlayStation en PC verscheen, kreeg je een pakket in handen met maar liefst 4 discs waarop de ijzersterke turn-based RPG verdeeld was. Nu is het tijd voor de remaster van de game die te downloaden is als je iets minder al 3 GB schijfruimte over hebt op je PC, Switch, PlayStation 4 of Xbox One en ongeveer 20 euro te besteden hebt.

In Final Fantasy VIII Remastered wordt het verhaal uit het origineel onveranderd verteld. Spelers kruipen in de huid van Squall Leonhart, een student aan de militaire academie van Balamb Garden. Zoals alle andere studenten leert hij om een SeeD te worden, een elite huursoldaat die met Guardians en magie kan werken. Al snel wordt Squall verliefd op een dame genaamd Rinoa Heartilly, maar dan komt hij in een oorlog terecht waarbij magie de boventoon voert. Het is de aftrap van een avontuur vol actie, vreemde wezens, maar boven alles een verhaal over liefde.

Het 50 uur-durende verhaal van Final Fantasy VIII zal voornamelijk verteld worden in de vele filmpjes die de game je voorschotelt. Hierin zien we de verschillende wendingen van de ijzersterke vertelling uit de pen van Square voorbij komen en maken we van dichtbij mee hoe de liefdesband tussen Squall en Rinoa zich ontwikkelt. Daarnaast wordt het verhaal uitgediept in de vele gesprekken die in de game te voeren zijn met de talloze NPC's.

De filmpjes en de diepgang in de game deed ons in 1999 watertanden, maar intussen is er veel ontwikkeling geweest op het gebied van games. Inmiddels is een gepixelde wereld verleden tijd en kunnen we bij nieuwe games smullen van gelikte 4K filmpjes die vloeiend over ons scherm dansen. Daarnaast zijn de tv´s groter en groter geworden en heeft de 4:3 verhouding plaatsgemaakt voor een 16:9 breedbeeld weergave in games. Final Fantasy VIII komt hiermee uit een hele andere tijd wat betreft technieken en dat is te zien.

Square Enix heeft ervoor gekozen om dit achtste deel in de franchise wat meer naar de huidige tijd te halen door de weergave tijdens de game en de filmpjes wat op te krikken naar HD-resolutie. De game is hierbij wel nog steeds in 4:3 formaat en aan de karaktermodellen is niets aangepast. Dat betekent dat er nog steeds hoekige vormen te zien zijn en dat bijvoorbeeld kleding niet beweegt wanneer karakters lopen. Teksturen zijn daarbij platte tekeningen op een vlak gebleven zonder subtiel kleurverloop en de animaties zijn houterig.

Toch is de remaster van de game een hele sprong vooruit wat betreft graphics. Althans, als je alleen kijkt naar de voorgrond. Zodra de cutscenes plaatsmaken voor gameplay komt er namelijk op een wat pijnlijke manier een flink aantal rimpels voorbij. De karakters in de game hebben namelijk wel een facelift gehad, waarbij wat rimpels strak getrokken zijn, maar de omgevingen zijn daarbij achtergebleven.

Deze komen een beetje over alsof je naar een 3D-film aan het kijken bent zonder brilletje. Dit zorgt voor een enorm contrast tussen de actie en de achtergronden wat soms behoorlijk storend kan zijn. De game vraagt namelijk regelmatig om interactie met de wereld. Zo moet je in het begin van de game in de academie een computer activeren bij je stoel. Deze computer is niet te zien en er is zelfs geen punt van interactie zichtbaar.

Op dat moment is het nog duidelijk wat je moet doen, maar later in de game zal dit voor wat uitdagingen gaan zorgen. Als je vervolgens in de overworld, de wereldkaart waarop je telkens van 'A' naar 'B' reist, terecht komt, krijg je het ware gezicht van de game voorgeschoteld: een titel die overduidelijk uit het PlayStation tijdperk komt.

Dit is niet per sé een iets slechts en went behoorlijk snel, maar op grafisch gebied heeft Final Fantasy VIII toch wel iets meer liefde verdiend dan dit. Daarbij is een oud element waar je ongetwijfeld ook aan zult moeten wennen het gemis van een autosave functie. Er zijn los van de voornamelijk grafische nadelen waar je doorheen moet kijken, genoeg toffe elementen met deze remaster meegekomen die de game absoluut de moeite waard maken.

Zo is de gameplay van Final Fantasy VIII Remastered nog steeds net zo gelikt als toen. Het rondlopen werkt prima en ook tijdens gevechten is er geen enkel vuiltje aan de lucht wat betreft de besturing. Nu is het vechten wel op turn-based basis, dus rondlopen zul je niet veel doen, maar je navigeert wel constant in een menu.

Een ander sterk element die FFVIII uit het PlayStation-tijdperk met zich meeneemt is in deze menu's te vinden. De games uit deze tijd en dan in het bijzonder de Final Fantasy games hadden namelijk stuk voor stuk een hele berg vernieuwing in zich. In het geval van dit deel kwam dat voorbij in de vorm van het Junction-systeem, waarmee je de enorme wezens genaamd Guardians aan je kunt verbinden. In andere games roep je deze op als goden, maar in Final Fantasy VIII moet je ze echt aan jezelf koppelen en ze als het ware uitrusten alsof je een ander wapen kiest.

Dit zorgt ervoor dat jij als Squall kunt kiezen wie je tijdens een gevecht meeneemt en andere Guardians aan de rest van je groepje kunt koppelen. Ook de spreuken van de Guardians kun je wisselen om zo en eigen speelstijl te ontwikkelen. Het geeft de game een leuke tactische draai ten opzichte van de berg andere RPG's die we tegenwoordig hebben, want je kunt dus niet met vuur én ijs aan de slag, maar moet vooraf slim nadenken over wat je gaat doen.

De remaster van de game heeft naast de bestaande elementen nog een paar toffe nieuwe extra's meegekregen, speciaal om deze toegankelijker te maken voor nieuwkomers. Zo is het mogelijk om de game 'versneld te spelen'. Alles gaat dan drie keer zo snel en dat maakt het vooral tijdens de vele turn-based gevechten, waar je steeds op je beurt moet wachten een stuk prettiger spelen. Wel moet hierbij de kanttekening geplaatst worden dat bepaalde elementen van de gevechten op dit moment lastiger worden. Zo kun je tijdens een aanval nog een keer met minutieuze timing op de knop drukken voor een critical hit, wat op normale snelheid soms al lastig is. Op deze turbo-stand is dit bijna onmogelijk.

De tweede toevoeging die Final Fantasy VIII heeft meegekregen in de remastered versie is een soort God-modus die je aan en uit kunt zetten wanneer je wil. Als je deze activeert kun je gevechten met een gerust hart in stappen en ze met twee vingers in je neus halen. De tegenstanders kunnen je op dat moment namelijk niks meer maken en iedere klap die jij incasseert zal 0 schade opleveren. Final Fantasy VIII kan op momenten een best lastige game zijn en dit zorgt ervoor dat zelfs die momenten voor iedereen goed te doen zijn.

Ondanks de vernieuwingen die de game toegankelijk moeten maken voor nieuwkomers is vanaf moment één duidelijk dat dit een game uit de oude doos is. Dit komt door de 'nadelen' die de game van oorsprong met zich meebrengt zoals het niet automatisch opslaan en de wazige en onduidelijke achtergronden. Toch zijn dit geen dingen die de game onspeelbaar maken of frustratie met zich meebrengen.

De sterke elementen uit de originele game zijn ook vandaag de dag nog krachtig aanwezig. Zo is het Junction-systeem goed voor toffe tactische elementen en werken de vele menu's erg goed. Als je vermaak zoekt tot de Final Fantasy VII Remake kun je met deze game weer minimaal 50 uur van je lijstje af strepen.