Final Exam Review

Franse ontwikkelaar Hydravision Entertainment is sinds 1999 actief op de gamesmarkt met als resultaat twee Obscure games en Alone in the Dark voor de PlayStation 2 en Wii. Helaas viel het doek voor de ontwikkelaar in september 2012. Maar niet heel veel later werd er een doorstart gemaakt als Mighty Rocket Studios. Onder deze naam heeft de ontwikkelaar een geheel nieuwe brawler gemaakt genaamd Final Exam. In eerste instantie was de game een reboot van Obscure met dezelfde naam, maar net als de studio heeft de game uiteindelijk ook een andere naam gekregen.

In Final Exam gaat het eigenlijk enkel en alleen om monsters doodmeppen, beschieten, opblazen of in vuur zetten. Iets wat het genre enigszins al weggeeft, want vechten is het belangrijkste wat je doet in de game. Voordat je begint met vechten, wordt eerst nog een flinterdun verhaal geïntroduceerd. Hierin ontmoet je een groep van vrienden, bestaande uit een quarterback, streetdancer, nerd en een gast die houdt van wapens. Het is een rare verzameling aan vrienden, maar dat geheel terzijde. De vrienden zitten in de auto en rijden richting hun oude school voor een gezellige reünie. Helaas worden zij onderweg tegengehouden door een groep monsters, wat het begin is van een lange vechtpartij.

Voordat je aan deze vechtpartij begint, moet je wel eerst één van de stereotype karakters uitkiezen. De ontwikkelaar legt erg de nadruk op het verschil tussen de karakters, maar in werkelijkheid valt dit heel erg tegen. Zo maakt Final Exam gebruik van een soort RPG-systeem met character points en skill points. Met character points kun je beter worden in schieten, granaten gooien, leven en vechten. Hier verschillen de karakters in het aantal vakjes waarmee je deze zaken kunt uitbouwen. De quarterback kan health heel ver uitbouwen en de nerd kan dit weer doen voor het gooien met granaten. Wat betreft de skill points, deze kun je besteden aan speciale aanvallen die voor ieder personage anders zijn. Hier houdt echter het verschil op, want voor de rest kun je deze punten besteden aan passieve vaardigen en speciale vechtopties die bij ieder karakter hetzelfde zijn.

Eenmaal begonnen met knokken, valt snel genoeg op dat je niet zomaar op knoppen kunt rammen. Op normaal niveau is deze game al een aardige uitdaging, dus je moet blijven opletten. Gelukkig heb je hiervoor ook een aantal vaardigheden gekocht, waardoor je al snel een aantal combo’s uit de mouw schudt. Deze gevechten blijven aanhouden in totaal acht hoofdstukken, die ieder weer bestaan uit meerdere opdrachten. Het is alleen jammer dat deze opdrachten zo simpel zijn en vaak worden herhaald. Haal bijvoorbeeld twee kannen met brandstof, zoek en breng een verloren kind terug of bescherm de monteur terwijl je hem naar bepaald punt brengt. Niet echt de meeste interessante taken om te doen. Daarnaast kun je zelf ook nog op zoek gaan naar nieuwe wapens om mee te slaan of te schieten. Per level zijn er twee verstopt en je zoekt er echt wezenloos naar. Trappen op en af, gangen door en terug. Na één keer goed zoeken heb je het helemaal gehad.

Aan de andere kant moet wel gezegd worden dat sommige opdrachten ook tot een goede glimlach kunnen leiden. Zo moet je op een gegeven moment een dik kind zoeken en meenemen naar de bus. Wil je deze opdracht halen, dan moet je het dikke kind lokken met een snoepautomaat. Al hijgend rent het kind achter je aan, wanneer je de snoepautomaat meedraagt. Zet je de automaat neer dan schrokt het dikke kind alles naar binnen totdat hij letterlijk moet kotsen: smerig en geniaal.

Daarnaast is er een moment waarbij je op een rijdende metro staat, terwijl je wordt aangevallen door monsters. Tegelijkertijd komen er allemaal borden op je af, die je moet zien te ontwijken. De monsters zijn echter niet zo slim en knallen continue tegen de borden aan, wat leidt tot het meest geweldige geluid uit de game. Het klinkt een beetje als ‘plonk’, alsof een hele dikke vlieg tegen de ruit aanvliegt.

Verder blijft de game ook interessant doordat er op regelmatige basis een nieuwe vijand wordt geïntroduceerd. Hierdoor moet je continu schakelen in de manier waarop je deze monsters aanpakt. Daarbij moet je af en toe ook even om je heen kijken. Zo ziet de game er vrij strak uit met wisselende omgevingen en vooral de achtergrond ziet er goed uit. Het is dan weer jammer dat je tijdens de gameplay af en toe wordt gestoord door een designfout. Final Exam is namelijk een sidescroller, alleen moet je soms een trap gebruiken om van verdieping te wisselen. Helaas gaat je karakter niet automatisch naar beneden of boven met de trap en moet je dit door middel van specifieke controls uitvoeren. Deze controls werken alleen niet heel lekker en kunnen daardoor soms voor wat frustratie zorgen.

Tot een bepaald punt is Final Exam interessant om in je eentje te spelen, maar uiteindelijk kom je op punt van repetitie en verveling terecht. Gelukkig is er daarom nog de multiplayer en dit is echt de plek waar Final Exam in schittert. Samen is alles leuker en dat geldt hier zeker ook. Op de bank kun je met maximaal twee man spelen en op normaal niveau moet je goed samenwerken om heelhuids het einde te halen. Enig nadeel is dat de camera zich focust op de speler met controller nummer één, wat enigszins vervelend is voor nummer twee. Online is het dan weer mogelijk om met een maximum van vier personages te spelen, zoals ook in het verhaal naar voren komt. Grappige toevoeging online is de mogelijkheid om als team op te splitsen met als doel meerdere opdrachten tegelijkertijd uit te voeren.

Final Exam moet het echt hebben van het coöperatief spelen, want daar gaat de game echt door stralen. Als je samen op de bank speelt, dan moet je echt goed communiceren met elkaar, want de game is zeer uitdagend. Niet rustig achterover hangen, maar echt samenwerken, anders overleef je het simpelweg niet. Daarbij zorgt de game op sommige momenten ook voor een glimlach op je gezicht. Wij zien nog altijd dat dikke kind dat al hijgend achter zijn snoep aanrent. Als je echter Final Exam in je eentje speelt voor een langere periode, let je sneller op wat de mindere punten aan het spel zijn. Zeker de oninteressante- en ongeïnspireerde opdrachten beginnen op een gegeven moment te ergeren. Speel deze game daarom samen, en je vindt geheid plezier.