Far Cry New Dawn Review - Terug naar Hope County

Far Cry 5 had zonder twijfel een verrassend einde. De explosieve ondergang van Hope County voelde aan als een afgesloten hoofdstuk waar moeilijk van terug te keren was. Toch lijkt niets minder waar, aangezien het nieuwste deel de wederopbouw van de samenleving volgt. In deze Far Cry New Dawn review lees je of dit een geslaagde poging is geworden.

Het platteland van de Verenigde Staten pakte enorm goed uit als setting voor een Far Cry game. Het afwisselende landschap dat bevolkt werd door religieuze gekken werkte als een succesformule waar zelfs de grootste zuurpruim nog van kon genieten. Des te pijnlijker kwam het aan dat al deze personages verloren gingen tegen het einde aan… of toch niet?

Far Cry New Dawn speelt zich 17 jaar na deel 5 af. Alhoewel Hope County zo goed als compleet verwoest is na het vallen van de atoombommen, proberen restjes mensheid weer een bestaan op te bouwen. Zijn die bunkers van de preppers toch nog ergens goed voor geweest! Toch is de strijd nog niet volledig gestreden en zijn de verschillende groeperingen nog altijd in strijd met elkaar.

Het personage dat je onder handen krijgt maakt deel uit van een team specialisten dat mensen in nood helpt om faciliteiten te bouwen. Dit figuur is naar eigen keuze een man of vrouw, maar krijgt behalve het woord ‘kapitein’ geen naam mee. Bovendien zal je moeten leven met een protagonist die geen woord rept. Deze behandeling is niet nieuw voor de Far Cry franchise, maar begint op den duur jammer te worden.

Dit nogal anonieme personage komt terecht in een conflict tussen verschillende partijen terecht. Zo zijn er de lieftallige mensen die aan een toekomst werken, een badguy collectief onder de naam ‘Highwaymen’ en loop je wederom Eden’s Gate tegen het lijf. Het goede nieuws aan deze samenstelling is het feit dat je oude bekenden tegenkomt en de banden met het vorige deel goed in elkaar zitten. Jammer genoeg is dat dan ook het sterkste punt van het verhaal van Far Cry New Dawn.

Waar Vaas, Pagan Min en de Seed familie stuk voor stuk iconische badguys waren, zijn soortgelijke kopstukken nu absent. De tweeling Mickey en Lou, leiders van de Highwaymen, weten op geen enkel gebied te evenaren. Ook de motieven van de derde badguy (die vanwege spoilers die wordt genoemd) zijn al van kilometers ver af aan te zien en weten simpelweg niet te overtuigen. Dat voorspelbare geldt bijna voor het gehele verhaal dat je in een uur of 10 wel doorlopen hebt en vooral in de eerste helft een hoop spanning mist.

Als Far Cry New Dawn het niet moet hebben van het verhaal, is er nog de hoop dat de setting hoge ogen gooit. Na 17 jaar met minimale menselijke bemoeienis heeft de natuur het landschap grotendeels teruggenomen, waardoor voorheen belangrijke gebouwen veranderd zijn in door planten verzwolgen bouwvallen. Hier en daar zijn nieuwe bouwwerken ontstaan die vooral op een sterk staaltje improvisatie lijken. Het krottendorp Prosperity dat als hub werkt en de race-arena van de Highwaymen zijn hier vooraanstaande voorbeelden van.

New Dawn is meer dan 40 euro kostende reskin van deel 5 omdat er veel moeite is gedaan de gehele map te transformeren tot een post-nucleair schouwspel. Zo is de extreme persoonlijkheid van de Highwaymen overal terug te vinden in de vorm van graffiti en scheurend lawaai van motoren. Bovendien zien wapens er nu letterlijk geïmproviseerd uit, bestaande uit blikjes, stukjes plastic en dergelijke materialen. Daarnaast heeft ook de plaatselijke fauna het zwaar te verduren gehad en kom je zelfs gemuteerde versies tegen.

Aan de andere kant zitten er aan deze nieuwe invulling ook een groot nadeel. De game voelt namelijk veel leger aan dan zijn voorganger. Toffe gebieden en trekpleisters zijn met de grond gelijk gemaakt en niet meer te doorzoeken, met als gevolg dat het spel niet bijzonder veel te exploreren geeft. Tevens is de setting hierdoor veel minder levend en kom je, afgezien van het manifesterende Highwaymen probleem, zo goed als niemand tegen.

De keren dat je ruige kerels of gevaarlijke beesten tegen het lijf loopt, voelt het spel wel weer als zijn voorganger. Het vermakelijke arcade gevoel van de combat is nagenoeg hetzelfde gebleven met bijzonder uitziende wapens, toffe executies en een vaardighedensysteem. Iemand van lange afstand neerhalen met een boog blijft voldoening geven.

Op het gebied van hoe er met wapens en schade toebrengen omgegaan wordt, gaat Far Cry dezelfde kant op gaat als de recente Assassin’s Creed games. Vijanden hebben opeens een levensbalk boven hun smoelwerk en zijn in verschillende weerstand rangen terug te vinden. Ditzelfde principe wordt gehanteerd met het rangschikken bij de wapens, waarbij legendarische schietijzers bizar veel schade doen ten opzichte van level 1 versies. Dit zorgt ervoor dat je niet direct opgewassen bent tegen de sterkere vijanden in de latere gebieden.

Alhoewel er niks mis is met dit rangen systeem an sich, is er al snel geen reden meer om hier aan vast te houden. Betere wapens en voertuigen zijn te maken na het verbeteren van de faciliteiten in Prosperity, maar een maximaal level van de belangrijkste werkbanken is al na een uur of 6 te behalen. Zelfs de zwaarst bewapende vijanden maken al vrij snel geen schijn van kans meer, ongeacht op welke moeilijkheidsgraad je het spel ook speelt.

Om Prosperity en diens services uit te bouwen, moet er op een goedje genaamd Ethanol gejaagd worden. Dit verkrijg je uit het overnemen van zwaar bewaakte konvooien, het oppikken van willekeurige airdrops en het overnemen van outposts. Deze laatste bezigheid stopt niet nadat je een nederzetting een enkele keer hebt overgenomen, maar kan je telkens opnieuw beleven met toenemende weerstand en beloningen. Voor even is dat een leuke bezigheid om je vaardigheden te testen, maar zorgt er al snel voor dat je in de Ethanol zwemt.

Een in lastiger wordende activiteit die je telkens opnieuw kan doen om grondstoffen te verkrijgen voor het maken van wapens en voertuigen, komt voor in de vorm van expedities. Dit zijn kleine uitstapjes naar zeven op zichzelf staande locaties die vaak interessanter zijn dan wat de hoofdmap te bieden heeft. Hierbij bezoek je bijvoorbeeld een vliegdekschip, Alcatraz en een nucleaire reactor. Doel van deze expedities is om een pakketje te zoeken en deze vervolgens heelhuids naar de helikopter van jouw bondgenoot te brengen.

Voor de eerste paar keer zijn dit beiden uitdagende bezigheden als je voor jezelf regels opstelt, maar deze taken worden als vrij snel als een klus ervaren om nieuwe uitrustingen vrij te spelen. Helaas zijn het wel zo ongeveer de enige optionele activiteiten die er te vinden zijn New Dawn. Zo kent de game maar weinig content in de vorm van zijmissies, boeiende collectables en memorabele ontmoetingen. Sterker nog, het kost je ongeveer 16 uur om alles te verzamelen, elke outpost en expeditie op het hoogste niveau te doen en tevens alle beesten te jagen.

Standaard speel je het spel als een singleplayer met een buddy feature. Je kunt net als in Far Cry 5 bepaalde personages redden om hen vervolgens mee te nemen en voor je te laten vechten. De AI waar veel van deze figuren (en vijanden) mee te maken hebben is alleen zo slecht dat je vaak liever in je eentje rent als je geen mogelijkheid hebt tot multiplayer.

Als er wel iemand is waar je samen mee kunt spelen, kan je al deze content ook met vrienden doen doorlopen, mits zij een kopie van New Dawn in bezit hebben. Met een druk op de knop zit een andere speler bij je in de game en kan je samen Hope County redden. Helaas worden ook op dit punt wat zaken over het hoofd gezien die de ervaring voor de andere speler behoorlijk kunnen verpesten wanneer diegene naar zijn eigen game terug gaat.

De tweede speler komt in de wereld van de host terecht en deelt hierin de progressie van uitrustingen. Ook als deze medespeler in zijn eigen savefile slechts een paar minuten heeft gespeeld, heeft diegene dus al gelijk toegang tot alles wat de host kan maken. Zo bestaat er de kans dat de tweede speler na een uurtje gamen al de beste gear en een enorme voorraad Ethanol heeft, welke hij vervolgens mee kan nemen naar zijn eigen wereld om zonder weerstand alle gebieden te doorlopen. Missie progressie wordt hierbij niet gedeeld, waardoor de tweede speler alles opnieuw moet ondernemen.

Dat Far Cry New Dawn bij release goedkoper is dan de vorige delen, wordt waarschijnlijk verklaard door de content die er geboden wordt. Hope County ziet er nog steeds prachtig uit, maar voelt leeg door een gebrek aan activiteiten en bezienswaardigheden om je bezig te houden. Bovendien mist de game het karakter en de verwachtingen die met Far Cry 5 zijn opgebouwd. Alhoewel New Dawn best vermakelijk blijft door soepele combat en het grafische plaatje, zijn de overige elementen een stap achteruit voor de franchise.