Far Cry 3: Blood Dragon Review

Je neemt een actieverhaal waar alle clichés aan bod komen, voegt daar cyborgs en lasers aan toe en strooit rond met flink wat neonletters en de formule voor een foute sciencefiction film is al snel gemaakt. En als jouw naam Ubisoft is dan kunnen draken met laser-schietende ogen er ook nog wel van af. Het lijkt erop dat de studio een beetje de weg is kwijtgeraakt, maar niets is minder waar. Ubisoft weet namelijk precies waar het mee bezig is met Far Cry 3: Blood Dragon.

Toen op 1 april de eerste details betreffende Far Cry 3: Blood Dragon naar buiten werden gebracht, dachten er heel veel dat het om een grap ging. Hoe kon het ook anders? De laatste keer dat we cyborgs, draken en lasers bij elkaar in één game zagen was tijdens het 8-bit tijdperk. Maar nadat de dagen verstreken en er steeds meer informatie opdook, bleek Ubisoft bloedserieus te zijn. De eerste vraag die bij ons opkomt is: waarom zou je een franchise waar je zo hard aan hebt gewerkt, besmeuren met een cheesy jaren 80 sciencefiction setting? Eerlijk is eerlijk, de studio toont aardig wat lef met deze zet.

Een toekomstbeeld vanuit het verleden
De eerste paar minuten van Far Cry 3: Blood Dragon zetten direct de toon voor de rest van het spel. De game speelt zich af in het toekomstbeeld dat de mens 30 jaar geleden had van het jaar 2007. Je belandt in een groot gevecht op een militaire basis gevuld met robots waar de lasers je om de oren vliegen en foute muziek uit de jaren 80 uit de speakers dendert. Je kruipt in de metalen huid van de cyber commando Rex Colt die gewapend met een arsenaal aan cliché-uitspraken een van de slechtste scripts ooit geschreven beleeft. Het doel? Versla de slechterik en redt de dame in nood. Dit alleen klinkt op zich nog niet zo slecht, maar werkelijk alles er omheen is tenenkrommend fout. Met als hoogtepunt een ritje op een pratende neongekleurde draak die met laser-schietende ogen en uitspraken als “Imma firing mah lazor” een basis met de grond gelijk maakt.

En het is precies hierdoor dat Far Cry 3: Blood Dragon misschien wel de meest memorabele titel van 2013 genoemd mag worden. Het lijkt wel of Ubisoft opzettelijk alles fout wil doen wat maar fout kan gaan. Bovendien zorgen de vele referenties naar andere films en games ervoor dat het ook nog eens heel grappig is. Hiermee is het een typisch gevalletje van een spel dat zo slecht is dat het weer leuk wordt. Want stiekem houden we allemaal op zijn tijd wel van een simpel verhaal met over de top actie.

Kleurensymfonie
Visueel is het spel vergelijkbaar met Far Cry 3, misschien zelfs wat slechter, maar voor een downloadbare first-person shooter nog steeds erg goed. Het enige verschil is de grote hoeveelheid neonkleuren die een bepaalde sfeer neer moet zetten. En daar slaagt het aardig in. De vloekende kleuren springen uit het scherm en maken van Far Cry 3: Blood Dragon een waar genot voor het oog. Grote lichtstralen die vanaf de grond in de lucht verdwijnen, lasers die afgevuurd worden en zelfs een aantal dieren op het eiland die versierd zijn met de meest felle kleuren. Maar hoe mooi dit er ook uitziet, het komt wel met een prijs. Het is namelijk altijd donker op het eiland om vermoedelijk de lichten beter naar voren te laten komen. Maar deze duisternis maakt de rest van de wereld eigenlijk een beetje suf, wanneer er geen vijanden of gebouwen in de buurt zijn. De muziek maakt daarentegen wel weer een hele hoop goed. Veel elektronisch geluid met veel wisselende hoge tonen. Alles wat je eigenlijk van oud sciencefiction kunt verwachten.

Te veel van hetzelfde
Hoe leuk de verhaallijn ook is, het blijft een beetje aan de korte kant. De meeste tijd zul je daarom steken in het verkennen en veroveren van het eiland en het volbrengen van de zijmissies. Het jammere is dat de humor van het verhaal hier plots lijkt te verdwijnen. De zijmissies zijn onwijs eentonig en splitsen zich op in slechts twee verschillende vormen. In de één moet je een wetenschapper bevrijden uit een kamp en in de ander moet je een bepaald doelwit uitschakelen. Ze houden je even bezig en geven op het eind altijd wel een leuke upgrade voor je wapen, maar verder is hier na de zoveelste keer niets leuks meer aan.

Aan het veroveren van het eiland zul je wel nog een beetje plezier beleven. Naast dat het eiland gevuld is met dieren en draken zijn er her en der ook militaire basissen te vinden. Deze kampementen kun je veroveren om op die manier veilige plekken voor jezelf te creëren, waar je missies kunt starten en munitie kunt bijvullen. Hoe je deze kampen gaat veroveren, ligt geheel aan jou. Maak je een spectaculaire entree en vermoord je iedereen zelf, of schakel je de schilden uit en lok je een draak naar binnen die vervolgens het vuile werk opknapt. Maar heb je dan uiteindelijk alle kampen veroverd dan is er eigenlijk ook niets meer te doen op het eiland. Alles meegerekend zul je je in totaal zo’n 6 tot 8 uur kunnen vermaken met Far Cry 3: Blood Dragon.

Geslaagd experiment
Het valt niet te ontkennen dat Far Cry 3: Blood Dragon een van de meest gewaagde experimenten is van de afgelopen jaren. En dat een experimentele game niet slecht hoeft te zijn, wordt weer eens bewezen. De sfeer is fantastisch neergezet, het verhaal is één groot cliché en de dialogen zijn zo fout als maar kan. Maar hoe leuk dit ook klinkt het spel duurt slechts een paar uurtjes en daar rekenen we het veroveren van het eiland bij in. En dat laatste is lang niet zo leuk en sfeervol als de verhaallijn. Desondanks is dit een onwijs leuke game voor de mensen die wel eens wat anders willen proberen. En voor diegene die nog steeds niet om zijn, zeggen we het gewoon nog een keer: DE GAME HEEFT DRAKEN MET LASER-SCHIETENDE OGEN!