Dishonored - The Knife of Dunwall Review

In de Dishonored-uitbreiding The Knife Of Dunwall zien we de wereld door de ogen van een nieuw personage, de huurmoordenaar Daud. Is zijn tocht net zo memorabel als die van bodyguard Corvo?

Iedereen die het uitstekende Dishonored heeft (uit)gespeeld, kent Daud. Hij is namelijk verantwoordelijk voor de moord op de keizerin, waarmee hij het startschot gaf voor Corvo’s lange en moeizame tocht. In tegenstelling tot zijn eerdere opdrachten lijkt Daud daadwerkelijk moeite te hebben met zijn laatste taak. Via de mysterieuze Outsider krijgt hij een belangrijke opdracht die zijn lot kan bepalen en dus gaat de meestermoordenaar op zoek naar de even mysterieuze Delilah. Laten we maar met de deur in huis vallen: de zoektocht eindigt niet in dit DLC-pakket. Ontwikkelaar Arkane Studios heeft duidelijk gemaakt dat we het avontuur in een tweede uitbreiding voortzetten en dat heeft zijn uitwerking op dit eerste deel.

Opzetje
Hoewel The Knife of Dunwall een interessant hoofdpersonage kiest en een intrigerend verhaal vertelt, voelt deze DLC voornamelijk als een opzetje. De echte crescendo moet in deel twee onthuld worden, waardoor je aan het eind van The Knife of Dunwall enigszins onvervuld achterblijft. Het is geheel begrijpelijk dat niet het hele verhaal verteld kan worden, maar desondanks is het jammer dat we het eerst moeten doen met een voorspelbaar einde, wachtend op de echte climax. Dat gezegd hebbende, deze uitbreiding laat je smachtend achter naar meer. Vanuit dat oogpunt doet de ontwikkelaar het dus erg goed.

Nieuwe gadgets en mogelijkheden
Dat komt mede doordat Dishonored gewoonweg ontzettend goed in elkaar steekt. Het spel ziet er niet alleen erg mooi uit, het speelt ook nog eens heerlijk en dat is niet anders met Daud onder de knoppen. De beste man is minstens net zo lenig en dodelijk als Corvo en overtreft de lijfwacht op bepaalde gebieden zelfs. Daud kent bijvoorbeeld een verbeterde variant van Blink, waarbij je met een druk op de knop naar een andere (vaak hogere) locatie transporteert. De huurmoordenaar voegt hier slow motion aan toe, zodat je midden in een sprong rustig een volgend platform kunt kiezen.

Andere nieuwigheden zijn onder andere rookbommen en mijnen die vijanden kunnen verwarren of doden. Een nieuwe spreuk laat Daud, leider van een groep assassins, een helper oproepen die zich mengt in het gevecht. Zoals je gewend bent van Dishonored, zijn de spreuken op te waarderen om verder te kunnen transporteren of je medemoordenaars sterker te maken. Wat opvalt aan de nieuwe spreuk- en gadgetkeuzes: ze zijn meer op het offensief gericht. De meeste toevoegingen stellen je in staat gevechten makkelijker te winnen, maar geven je minder mogelijkheden die situaties in zijn geheel te vermijden.

De agressie van Daud
Deze DLC legt duidelijk meer de nadruk op een agressieve aanpak, mede door de spreuk Possession weg te halen. Je kunt dus niet langer de lichamen van dieren of personen tijdelijk overnemen om ongezien verder te komen. De nieuwe opties maken een hardere aanpak weliswaar leuk, echter, het gaat lichtelijk in tegen het principe van de game; speel zoals je wilt. Arkane Studios verbiedt je niet om langs iedereen te glippen en confrontaties uit de weg te gaan, maar geeft je wel een duwtje in tegenovergestelde richting.

Geslaagd leveldesign
De nadruk op actie vinden we gelukkig niet terug in het leveldesign. Nog altijd zijn er talloze wegen die naar je doelwit leiden om elke aanpak een kans van slagen te geven. De omgevingen zelf zijn erg mooi en weten de wereld van Dishonored verder uit te diepen. Heb je je altijd al afgevraagd hoe de walvissenolie wordt gewonnen? Dan kun je genieten van het bezoek dat Daud brengt aan een van de afschuwelijke fabrieken die het goedje produceren. Daar kom je ook een van de meer uitdagende vijanden tegen, een flink gespierde kerel met een enorme en multifunctionele kettingzaag. De verschillende gadgets komen hier goed van pas, want het heeft geen zin het gevaarte van voren aan te vallen.

Mag ik je om een gunst vragen?
In totaal zul je met deze uitbreiding zo’n vier tot zes uur zoet zijn, afhankelijk van je verzameldrang en aanpak. Net als in het origineel kun je weer op zoek naar runes om je vaardigheden te verbeteren en charms die bepaalde extraatjes toekennen. En als vanzelfsprekend hebben vijanden weer allerlei dingen op zak, zoals kogels en geld. Met dat geld kan Daud overigens iets nieuws: voor elke missie kan hij een aantal favors kopen, gunsten variërend van het verkrijgen van de code van een kluis tot het klaarleggen van een rune.

Gezien je met een duistere huurmoordenaar speelt, vormen de favors een natuurlijke en logische toevoeging. De uitwerking is helaas iets minder, doordat de handige gunsten veel te goedkoop zijn. Als je – zoals iedere speler zou moeten doen – de lijken en kisten structureel langsgaat, heb je eigenlijk altijd genoeg geld om alle gunsten op te kopen en nog te investeren in de nodige upgrades en ammo. Daardoor zijn de favors meer een no-brainer dan een serieuze tactische overweging.

Degelijke uitbreiding die doet smachten naar meer
Dishonored: The Knife of Dunwall is een zeer degelijke uitbreiding met een intrigerend nieuw hoofdpersonage dat een avontuur beleeft dat het aankomende tweede deel hard nodig heeft. Daud laat zich grotendeels hetzelfde besturen als Corvo, al liggen zijn vaardigheden duidelijk meer in het offensieve vlak en kunnen pure stealth-gamers daardoor lichtelijk teleurgesteld raken. Laat dat geen reden zijn om de DLC te laten liggen. Ondanks het magere verhaal en de nadruk op actie is de gameplay namelijk nog altijd geweldig en steken de levels weer uitmuntend in elkaar.