F1 2012 Review

Sinds een paar jaar bewandelt de Britse studio Codemasters een nieuw pad. Racegames - en dan vooral realistische - voeren de boventoon, met series als Race Driver: GRID, DiRT en F1 die zich als een olievlek verspreiden. Met name met de laatstgenoemde franchise is Codemasters flink aan het experimenteren, van het free to play F1 Online: The Game tot het cartooneske F1 Race Stars. Vanzelfsprekend krijgt F1 als serie an sich weer een nieuwe editie en die krijgt logischerwijs de titel: F1 2012.

Maar we gaan eerst even een jaartje terug in de tijd. Het grootste minpunt aan F1 2011 was het feit dat de randzaken tegenvielen. Er was geen optie om uitgebreid een eigen racer of team aan te maken en daarmee onmogelijk om een eigen stempel op de carrière modus te drukken. Tevens voelde het levelsysteem – en daarmee het boeken van progressie – overbodig door zijn beperkte omvang. Codemasters probeert dat dit jaar te compenseren en dat vertaalt zich onder meer in het gloednieuwe Young Drivers Test. Wanneer je het spel voor het eerst opstart, word je door je team noodgedwongen meegenomen naar deze test.

We zeggen expliciet ‘noodgedwongen’, omdat je – zelfs als ervaren F1-speler – verplicht wordt de test te voltooien. Op basis van je prestaties in de oefeningen worden er na afloop contracten aangeboden van verschillende teams, waar jij dan uit mag kiezen. Op het eerste gezicht is zo’n test hartstikke nuttig voor spelers die nieuw zijn met de franchise. Maar voor de oude rotten in het vak is de Young Drivers Test door zijn simpliciteit erg vervelend. Je moet de tests namelijk per se uitvoeren, wil je aan de carrière kunnen beginnen.

Een tegenvallende carrière modus
Goed, nu is het niet zo erg om een paar tests te spelen. De basis krijg je hiermee snel onder de knie en daarnaast is het nog gebaseerd op de werkelijkheid. De keerzijde van de medaille is dat er vervelende laadschermen na iedere opdracht opduiken, hetgeen ervoor zorgt dat je na afloop eigenlijk al weinig zin hebt om aan de carrièremodus te beginnen. Codemasters hamert zo op het persoonlijke aspect dat het weinig oog meer heeft voor waar het daadwerkelijk om draait: de hoofdattractie zonder veel zijweggetjes zo toegankelijk mogelijk maken.

En dat is nu net de nekslag. Waar de carrièremodus in F1 2011 nog verslavend en leuk was, is de glans in F1 2012 er gewoon vanaf. Om te beginnen de minimumlengte van de races, die nu verplicht een kwart van de totale afstand is. Dit betekent dat iedere race sowieso 16 rondes heeft, in plaats van 4 á 5 in het vorige deel, waar de ongeduldige racers voor konden kiezen. Begrijpelijk, niet iedereen heeft zin om een half uur voor één race uit te trekken. Dat Codemasters deze spelersgroep in het nauw drijft is daarom een kwalijke zaak.

Nieuwe modi zorgen niet voor tegenwicht
Een andere kritiekpunt aan de carrière modus is dat het ‘het persoonlijke’ niet goed heeft aangepakt. Het 'Be the Driver, Live the Life' principe, waarbij je het gevoel moest krijgen ook buiten het circuit een echte coureur te zijn, is (in tegenstelling tot DiRT) niet goed uit de verf gekomen. Sterker nog, het is haast nóg minder persoonlijker dan het vorige deel al was. In F1 2012 ben je boezemvrienden met je email, en daar zul je het alle seizoenen die de game rijk is mee moeten doen. De wereld om het racen had naar onze mening best wat uitgebreider mogen zijn.

De modus die tegen deze kritiekpunten tegenwicht kon bieden, was de gerespecteerde Grand Prix-modus. Zoals je wellicht al weet heeft Codemasters er die wonder boven wonder uitgehaald. Een Wereldkampioenschap racen met je favoriete coureur – waarbij je wel zelf de races moet selecteren – zit er niet meer in. Dat je probeert te innoveren en risico’s durft te nemen als ontwikkelaar begrijpen we helemaal, maar dat je de meest gespeelde modus er zonder geldige reden uit haalt, is haast onacceptabel. Dat voelt in feite hetzelfde als Konami de Champions League-modus uit Pro Evolution Soccer verwijdert. Dat doe je gewoon niet.

Verder onveranderd
Om het gemis van Grand Prix op te vangen, heeft Codemasters de zogeheten Champions Mode doorgevoerd. Een advies: voordat je aan deze modus begint is het handig om eerst je rijvaardigheden flink bij te sleutelen. Je neemt het hier namelijk op tegen zes wereldkampioenen die je flink in het zweet zullen werken. Een leuke en innovatieve toevoeging, al kan deze helaas nog steeds niet tippen aan – we blijven het zeggen – de zo toffe Grand Prix-modus. Season Challenge, ook een nieuwe modus waarbij je hier in een fictieve laddercompetitie rijdt, kan het gemis eveneens niet opvangen.

Wat schommelingen in de modi betreft houdt het hier bij op. De online mogelijkheden zijn net als in F1 2011 eindeloos en dat is goed nieuws. Ook het in stand houden van de splitscreen modus is een compliment waard, aangezien dat het formule 1 racen een stuk aantrekkelijker maakt. Zeker wanneer je coöperatief met een vriend of vriendin een (online) kampioenschap volgt, waarbij je het opneemt tegen zestien andere spelers. Zorgt vaak voor chaos, maar dat zul je door de vingers moeten zien. Die spelers blijven er altijd wel.

Rijdt nog even lekker, ziet er lelijker uit
Zoals gezegd richtte Codemasters zijn vizier op andere dingen en liet het het rijgedrag voor wat het was. Begrijpelijk, de Britten hoeven immers niet het wiel opnieuw uit de vinden om te overtuigen als realistische simulator. De fundamenten stonden in F1 2011 door de toevoeging van KERS en DRS, de aanwezigheid van een keurig schademodel en de dynamische weersveranderingen al zo stevig als een huis. Hetzelfde geldt voor de audio, die steeds meer de realiteit begint te naderen dankzij zijn overtuigende en agressieve motoren.

Net als het racen is ook aan het visuele aspect niet gemort. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat F1 2012 een stukje lelijker lijkt geworden dan het vorige deel. Waar de omgevingen en weerseffecten in 2011 nog redelijk voor de dag kwamen, kun je ze in dit deel gewoon als ‘lelijk’ bestempelen. We weten niet waar het vandaan komt, maar hetgeen we op de PS3-versie zagen waren korrelige en onverzorgde visuals die we niet van een Codemasters-game gewend zijn. Zie een DiRT, waarin in bolides zoveel detail zit dat je ze haast niet meer van het echt kunt onderscheiden. De wagens in F1 2012 kunnen daar bij lange na niet aan tippen en dat is een doorn in het oog voor de echte F1-fan.

Realistische racesimulator, maar tegenvallende editie
Een overwegend negatieve recensie, maar begrijp ons vooral niet verkeerd. F1 2011 scoorde een 8,8 en daar staan we nog voor de volle honderd procent achter. Dit nieuwe deel borduurt verder als realistische racesimulator, met alle licenties en spannende en natuurgetrouwe races die de sport op indrukwekkende wijze naar een visuele wereld vertaalt. Het jammerlijke is dat Codemasters de plank mis slaat door een aantal rare keuzes, waardoor we genoodzaakt zijn een streng cijfer te geven. Volgende keer beter.