Everspace PS4 review - Op naar de sterren, en daar voorbij

In een tijd waarin games over ruimtegevechten min of meer zijn uitgestorven, komt Everspace als geroepen. Het spel combineert de bloedstollende dogfights van Ace Combat met de mysterieuze ruimtesetting van X-Wing en voegt de onverbiddelijkheid van Dark Souls aan het geheel toe. Of dat resulteert tot een goede game, lees je in deze Everspace PS4 review.

Waarschuwing vooraf: Everspace is lang niet voor iedereen weggelegd. Deze game is hardcore tot op het bot en vergt van de speler veel doorzettingsvermogen en geduld. Hier geen checkpoints of momenten om je game te saven: dood betekent echt dood, en dus moet je weer helemaal opnieuw beginnen als je uit de lucht wordt geschoten. Tenminste, dat lijkt zo. Everspace genereert net zoals No Man’s Sky iedere keer weer nieuwe omgevingen met andere vijanden en geheimen, zodat er altijd weer iets nieuws te ontdekken valt.

Bovendien word je iedere keer nadat je sterft - en geloof ons, dat gebeurt vaak - weer een stukje sterker. Je begint met een vrij kaal ruimteschip zonder toeters en bellen, maar na verloop van tijd verzamel je genoeg grondstoffen en geld om je schip van allerlei nieuwe snufjes te voorzien. Dat doe je door andere vijanden uit te schakelen, de omgevingen te verkennen voor spullen en door het helpen van piloten in nood. Zij geven je opdrachten die variëren van het zoveel mogelijk verzamelen van grondstof X tot het uitschakelen van vijandelijke troepen die basis Y aanvallen.

Wat dit zo leuk maakt, is dat je langzaam beter wordt in Everspace. In het begin zul je in de eerste sector al het loodje leggen, maar wanneer je investeert op het gebied van wapens, snelheid, behendigheid en verdediging, zul je merken dat je het langer vol gaat houden. Stapsgewijs maak je als piloot ook slimmere keuzes. Het is niet altijd aanbevolen om de confrontatie op te zoeken. Soms moet je, met het oog op je brandstof en zuurstof, de vijandelijke schepen negeren en de prioriteit geven aan het voltooien van de sector, in plaats van dat je alles en iedereen wilt uitschakelen. Het levert weliswaar veel punten op, maar op den duur straft Everspace die assertiviteit genadeloos af.

We snappen het ergens ook wel, die drang naar vliegende brokstukken. De gevechten in Everspace zijn namelijk uitstekend. Bloedstollend zelfs, op momenten. Je moet als piloot alles uit de kast trekken om uit het vizier van je vijanden te blijven. Dat doe je door als een Han Solo loopings te maken, boost te gebruiken en andere levensgevaarlijke capriolen uit te halen. Met name in het begin zul je vooral bezig zijn met overleven. Pas als je schip sterker wordt en je de besturing onder de knie hebt, zul je in de gevechten meer de overhand nemen. Dan is het knallen geblazen met alles wat je in huis hebt: kanonnen, lasers, automatische vuurpijlen, drones, mijnen en ga zo maar door.

De vraag is met welk doel je dit allemaal doet, waarom je die sectoren door moet en al die schepen uit de lucht moeten worden geknald. Dat vragen wij ons in alle eerlijkheid ook af. Ja, Everspace heeft een verhaal, dat via getekende tussenfilmpjes uit de doeken wordt gedaan. Maar heel veel om het lijf heeft dit stukje proza niet. Kort gezegd draait het om een naamloze piloot die uit een laboratorium is ontsnapt en weer terug naar huis wil. Verder dan dat gaat het niet.

Veel leuker is de interactie tussen de piloot en de boordcomputer van zijn ruimteschip. Zij hebben elkaar nodig om het einde van de sector te bereiken en voorzien elkaar van advies en handige tips, maar ze kunnen het ook niet laten om elkaar op een valse manier belachelijk te maken. Vooral de A.I. is de wijsneus van het stel en zet de piloot met zijn droge commentaar meer dan eens op zijn plek. Vergelijk het met de gesprekken tussen Michael Knight en zijn denkende auto in Knight Rider. Tussen al het geweld een genot om naar te luisteren.

Ook op het visuele vlak gooit Everspace hoge ogen. Dankzij de automatisch gegenereerde omgevingen weet de game iedere keer weer te verrassen. Op een PS4 Pro is het fantastisch om langs die honderden asteroïden te vliegen, met op de achtergrond een enorm ruimtestation dat tegen een vuurrode planeet aan schurkt. Om even later weer door een paars universum te vliegen met ontelbaar veel sterren aan de hemel. Everspace is werkelijk een genot voor iedereen die de ruimte een warm hart toedraagt.

Ondanks al die verschillende omgevingen en geheimen, wordt Everspace op den duur wel wat repetitief. Dat komt voor een groot deel door de vijanden, waar helaas maar weinig variatie in zit, zelfs niet met de Encounters-uitbreiding die in deze PS4-versie inbegrepen zit. In welke sector je ook vliegt, je schiet telkens weer dezelfde schepen en drones naar de gallemiezen. Iets wat je na een uur of vijf behoorlijk begint tegen te staan. ââââââ

Everspace is daarmee zeker geen perfecte game, maar het is wel zonder meer een van de beste ruimteshooters van het moment. Ja, het is in het begin even doorbijten, maar wie volhoudt wordt getrakteerd op bloedstollende ruimtegevechten, schitterende omgevingen en veel hilarische gesprekken tussen de hoofdrolspeler en zijn boordcomputer. Of je Everspace nou even een kwartiertje of drie uur lang wilt spelen, je boekt altijd vooruitgang en dat maakt deze game geschikt voor veel gamers. Die in het begin wel even moeten doorbijten.