Elden Ring Nightreign Review - Werkt Elden Ring ook in een ander jasje?

Met Elden Ring Nightreign komt FromSoftware met een unicum voor het bedrijf: een game die puur is gemaakt voor co-op. Maar werkt dat wel met de beroemde formule van de studio? Daar kom je nu achter in onze Elden Ring Nightreign review.

Elden Ring was een gigantisch succes en voor veel gamers de introductie in het soulslike genre. Dat is ook goed af te lezen aan de verkoopcijfers. Elden Ring heeft het met meer dan 30 miljoen verkochte exemplaren beter gedaan dan alle Dark Souls games bij elkaar opgeteld.

Het is dan ook niet zo vreemd dat FromSoftware meer geld uit het universum probeert te halen, maar deze keer op een heel andere manier. Elden Ring Nightreign is namelijk een passieproject van director Junya Ishizaki, die goedkeuring kreeg van Hidetaka Miyazaki om een spin-off te maken op Elden Ring.

In plaats van singleplayer is Nightreign gemaakt met co-op in het achterhoofd, in groepen van drie spelers om precies te zijn. Maar daar houden de verschillen tussen Elden Ring en Nightreign niet op.

In Elden Ring Nightreign worden spelers weer getransporteerd naar The Lands Between, maar niet om (demi-)goden te verslaan of de scherven van The Shattering op te rapen. Nightreign speelt zich af in een parallel universum, waarin The Lands Between langzaam maar zeker worden opgeslokt door The Nightlord.

Het is aan een groep avonturiers genaamd de Nightfarers om deze mysterieuze entiteit te stoppen, zodat niet iedereen voor eeuwig in een lange slaap wordt gesust en het land in het duister terechtkomt. En zoals je waarschijnlijk al hebt geraden, mag jij als speler aan de slag als Nightfarer.

In tegenstelling tot Elden Ring maak je niet je eigen personage, maar heb je initieel de keuze tussen zes en later acht verschillende personages. Niet alleen zien ze er compleet verschillend uit - zo is Guardian bijvoorbeeld een vogel - maar hebben ze ook stuk voor stuk een andere speelstijl. Ironeye specialiseert zich bijvoorbeeld in aanvallen met pijl en boog, terwijl Revenant en Recluse bieden op een heel andere manier magie inzetten.

Met een personage zit je niet vast aan een bepaald wapen of speelstijl, maar de stats, de passieve vaardigheid, actieve vaardigheid en Ultimate van elke class geven je wel een licht (of stevig) duwtje in die richting. De grote Raider heeft bijvoorbeeld amper stats in Intelligence en Faith, waardoor het niet verstandig is om spreuken met hem te gaan smijten.

Wanneer je een personage hebt uitgekozen, wordt de formule nog verder aangepast. Je kan niet zomaar de open wereld instappen, je moet eerst een Expedition uitkiezen. Dat komt neer op welke van de acht Nightlords je wil bevechten als allerlaatste baas. En dat is ook meteen het laatste stukje controle die je hebt over een Expedition.

Wanneer je namelijk vervolgens op reis gaat met je twee andere teamgenoten - die je kan ‘rekruteren’ uit je vriendengroep of willekeurig via matchmaking - kom je in een grotendeels willekeurig gegenereerde wereld uit, die qua uiterlijk grotendeels is gebaseerd op Limgrave. Waar je bijvoorbeeld locaties tegenkomt waar je meer charges voor je Estus Flask kan vinden, dat is allemaal random bepaald.

Dat geldt niet alleen voor de locaties, maar ook voor de vele vijanden in de wereld. Net zoals Elden Ring zit Nightreign vol met vijanden, die je kan herkennen uit het singleplayer avontuur. Van de eenvoudig uit te schakelen soldaten van Godrick tot aan nachtmerrie-opwekkende monsters als de Abductor Virgins. Allemaal leveren ze Runes op, die je kan gebruiken om te levelen. Al gaat dat laatste deze keer wel automatisch bij een Site of Grace, je kan niet zelf je stats verdelen.

Naast de ‘normale’ vijanden zit de wereld ook vol met minibazen, die je niet voorbij wil lopen. De sterkere vijanden zijn namelijk een gegarandeerde plek waar je upgrades kan vinden voor je personage, mits je ze natuurlijk weet te verslaan. Zo kan je sterkere wapens vinden (die niet alleen qua kracht verschillen, maar ook willekeurige buffs met zich meedragen), evenals talismans en permanente buffs voor je run. Al kan het ook gebeuren dat alle upgrades totaal niet matchen met je personage, zoals drie buffs die allemaal gericht zijn op magische schade.

Dat is dan ook meteen één van de grote pijnpunten van Elden Ring Nightreign. Hoe succesvol je bent tijdens een Expedition, kan puur liggen aan het feit hoeveel mazzel je hebt. De ene keer ga je op stap en vindt je meteen in de eerste kist een wapen die perfect bij je personage past en je door de eerste dag en nacht heen kan loodsen, terwijl je de andere keer alleen maar prut vindt.

En dat laatste is een probleem wanneer de nacht arriveert. Gedurende de dag moet je op zoek naar zoveel mogelijk Runes, wapens en andere upgrades om jezelf sterker te maken, maar tegelijkertijd wordt de cirkel waarin je kan spelen steeds kleiner, net zoals battle royale games als PUBG en Call of Duty Warzone. Aan het einde van de dag wordt je via die cirkel als een kudde koeien geleid naar een arena, waar je mag vechten tegen de eerste echte baas.

De poel van bazen waar Nightreign uit leent is indrukwekkend, met ook bazen uit de Dark Souls-games die de revue kunnen passeren, zoals de Centipede Demon en The Duke’s Dear Freja. De gevechten zijn ook nog meer geschaald naar drie spelers, door bijvoorbeeld eerst een voorronde te introduceren. Voordat je tegen Margit, The Fell Omen mag vechten, moet je bijvoorbeeld eerst twee Omens verslaan.

Daardoor zijn de gevechten elke keer weer een uitdaging en heb je kans dat je levenspunten de nul bereiken. Gelukkig krijg je niet meteen een ‘YOU DIED’ op het scherm te zien, maar kunnen teamgenoten je weer omhoog helpen door schade tegen je te doen. Dat wordt alleen elke keer weer een stuk lastiger en als je iemand aan het reviven bent, dan is de kans groot dat je ineens zelf een aanval van de baas in je nek krijgt - en dan liggen er ineens twee spelers op de grond.

Wanneer je echt sterft tijdens een gevecht zal je in de open wereld weer tot leven komen met een level minder, maar bij een boss fight is het meteen klaar. En dat kan erg frustrerend werken. Spelers die bijvoorbeeld niet bekend zijn met bazen uit de oudere games, moeten het ineens opnemen tegen een baas met een move set die ze niet kennen. Dat laatste geldt overigens voor iedereen bij de Night Lords, want dat zijn gloednieuwe bazen die ook nog eens verreweg het uitdagendste zijn.

De Night Lords hebben stuk voor stuk een uitgebreide move set die gemaakt zijn om het tegelijkertijd tegen drie spelers op te nemen. Het is alleen enorm lastig om hun aanvallen te leren, omdat je eerst door twee dagen en twee nachten heen moet komen - en dat is dus inclusief al twee uitdagende boss fights die je eerst moet zien te overleven - en dan een kans krijgt om het tegen de Night Lord op te nemen. Ga je dood, dan mag je helemaal opnieuw beginnen.

Het hele concept van Elden Ring Nightreign gaat daarmee in tegen de principes die FromSoftware al jaren gebruikt in zijn games. Bazen zijn bewust niet makkelijk, maar gemaakt om je nieuwe lessen te leren elke keer dat je sterft. Lukt het de eerste, tweede of veertiende keer niet, dan kan je weer door de fog wall en probeer je het nog een keer. In sommige FromSoftware games was er al een vervelende ‘boss-run’, maar in Nightreign is het in principe een veel ergere boss-run van drie kwartier.

Daar komt ook nog eens bij dat je als nieuwe speler amper de kans krijgt om de andere aspecten van Elden Ring Nightreign te leren. Ervaren spelers zullen meteen een kant op rennen om zoveel mogelijk upgrades te verzamelen, terwijl groentjes er als een kip zonder kop achteraan sprinten. Het is ook niet zo vreemd, want voor je het weer komt de brandende cirkel dichterbij en moet je het alweer opnemen tegen de eerste baas. Je wordt haast gedwongen op een blikje Red Bull op te snuiven en met een hartslag van 150 door de Expeditie heen te rennen. Niet wat wij omschrijven als een Elden Ring-achtige ervaring.

Het enige waar je mee blijft zitten aan het einde van een Expedition zijn Relics, die je kan gebruiken voor buffs waarmee je een run kan beginnen, zoals meer schade met Incantations van een bepaalde school. Je kan er een soort van build mee maken, maar ze vallen in het niet in vergelijking met de upgrades die je tijdens een Expedition vindt. Langzaam écht sterker worden, zoals in Hades, dat ziet er niet in met de Relics.

Over teamgenoten gesproken, dat is ook nog eens een aspect waar je mazzel mee moet hebben. Voorafgaand kan iedereen zijn of haar personages kiezen en kan je een klein beetje een gebalanceerd team maken, maar meestal komt het erop neer dat iedereen direct zijn favoriet kiest, zonder te kijken waar de rest voor gaat. En dan kan het gebeuren dat je met drie melee personages achter een draak aan rent die geen moment van het gevecht even stil blijft staan.

Dan komen er ook nog eens de andere aspecten van online multiplayer erbij kijken. We hebben teamgenoten gehad die zo’n dramatische internetverbinding hadden, maar blijkbaar wel als een soort ‘host’ werden uitgekozen door de servers, waardoor de aanvallen van ons én vijanden pas een seconde later arriveerden op het scherm. We zullen niet hoeven te vertellen dat dat in een soulslike game een onmogelijke uitdaging is.

Anderzijds hebben we ook gehad dat teamgenoten ineens besloten om op eigen houtje op onderzoek te gaan, sterven en direct besluiten om de Expedition te verlaten. Vervolgens zit je met twee spelers in een run die geschaald is voor drie man.

Ook dat is vrijwel niet te doen, helemaal niet als je wonder boven wonder bij de Night Lords uitkomt. Eén baas is bijvoorbeeld een driekoppige wolf, die zich in drie losse wolven kan opsplitsen. Het is daarbij noodzaak dat drie spelers elk de aandacht trekken van één wolf, maar dat is mathematisch onmogelijk met twee spelers.

Naast de lag hebben we ook nog andere technische problemen ervaren. Zo hebben we twee keer gehad dat bij een 'arena' voor de boss fight die de nacht inluidt als een andere baas stond te wachten. Het resultaat is dat je tegen twee bazen tegelijkertijd moet vechten. Veel succes om de Draconic Tree Sentinel en The Nameless King gelijktijdig uit te schakelen.

Je zou misschien denken dat al die problemen op te lossen zijn door de game in je eentje te spelen. Waar Elden Ring normaal een singleplayer-ervaring is met co-op mogelijkheden, wordt Nightreign omschreven als een co-op game die je mogelijk ook in je eentje kan spelen. En dat zal vast wel door spelers worden gedaan die Elden Ring kunnen uitspelen met een Dance Dance Revolution-mat, maar niet de doorsnee speler.

Als je in singleplayer speelt worden de health pools en schade van bazen wel geschaald naar één speler, maar voor de rest merk je aan alles dat Nightreign gemaakt is voor co-op. Zelfs het verzamelen van betere wapens en upgrades is al bijna niet te doen, voordat je het moet opnemen tegen de eerste baas. Een baas die, zoals we eerder al zeiden, qua opzet nu gemaakt is voor drie spelers.

De singleplayer-optie is dan ook alleen nuttig als je wil leren wat de icoontjes op de map betekenen en hoe verschillende locaties in elkaar zitten. Veel meer kennis zal je er niet van opsteken en je zal er waarschijnlijk al helemaal geen plezier uit halen.

Aan het einde van de dag - deze keer gelukkig niet met een baas aan het einde - is Elden Ring Nightreign een enorm lastige titel om te beoordelen. Qua gameplay en mechanieken zit de game heel sterk in elkaar en met de nieuwe Night Lords zijn er epische nieuwe gevechten aan het repertoire van FromSoftware toegevoegd. Waarvan een paar zich kunnen meten met de beste gevechten in Elden Ring.

Tegelijkertijd voelt Nightreign niet aan als een game die werkt met alles waar FromSoftware voor staat. Het tempo ligt veel te hoog, waardoor je gedwongen bent om als een bezetene overal heen te rennen en daarnaast kan je niet tot nauwelijks leren van je fouten en move sets van bazen. En dan moet je ook nog mazzel hebben met de teamgenoten die je treft - al is dat op te lossen met een groep vaste vrienden - en de drops die je tijdens de Expeditie vindt.

Elden Ring Nightreign lijkt dan ook voor een heel andere doelgroep gemaakt te zijn, meer voor spelers die normaal houden van ervaringen als Fortnite en Warzone. Ben je een groot liefhebber van Elden Ring (zoals ondergetekende) dan is het niet meteen een garantie dat je Nightreign leuk gaat vinden. Sterker nog, het kan juist een teleurstelling worden.