Dragon Quest XI S Review - De definitieve versie?

Inmiddels is er bijna geen gamer meer die nog niet heeft gehoord van Dragon Quest XI S. De game die in 2017 verscheen kreeg in 2019 een speciale, vernieuwde versie voor de Switch. Dragon Quest XI S: Echoes of an Elusive Age - Definitive Edition is de naam van de game en die is na een jaar exclusiviteit nu ook eindelijk op de PlayStation 4, Xbox One en PC speelbaar. Of de game nog steeds een pareltje is, lees je in onze Dragon Quest XI S review.

In Dragon Quest XI S ga je als de Luminary, een legendarische held volgens de legendes van Erdrea, op pad om de duisternis te stoppen. Al snel blijkt dat het lokale koninkrijk Heliodor het tegenovergestelde ziet in de jonge avonturier. De stille held wordt gezien als een aftakking van het kwaad en brenger van onheil.

Onze held slaat op de vlucht en ontmoet tijdens zijn reis om het kwaad te stoppen een scala aan memorabele personages die wel in de Luminary geloven. Gedurende de speeluren toenemen wordt de groep avonturiers steeds groter, terwijl wendingen elkaar in rap tempo opvolgen. Het is knap hoe het verhaal de kinderlijke elementen van Dragon Quest zo goed weet te mengen met de serieuzere momenten.

Toegegeven, het verhaal is bewezen, want deze port voor de PlayStation 4, Xbox One en PC brengt precies hetzelfde verhaal als dat van de Switch-versie uit 2019. Ook hier zijn de toevoegingen van de 2D-artstyle en bijbehorende verhaallijn te vinden. Deze is nog steeds een welkome toevoeging is bovenop de 60 tot 80 uur-durende titel die de die hard fans op hun wenken bediend.

Als de nieuwe paars geklede held herbeleef je de oude Dragon Quest-avonturen in een toffe 16-BIT artstyle. De volledige game kan nu tevens op deze manier gespeeld worden op de PS4, iets wat bij de 2017-versie niet mogelijk was. Voor wie de game voor een tweede of derde keer speelt, is deze stijl zeker een aanrader.

Is het de eerste keer dat je Erdrea bezoekt, raden we alleen toch wel aan om voor de normale versie te gaan. Via de Unreal Engine 4 wordt de wereld van Dragon Quest prachtig tot leven gebracht. Uitgestrekte landschappen in combinatie met de toffe animatiestijl brengt een feest vol plezier voor iedereen.

Wel is het jammer dat kleine haperingen de titel soms net doen kraken. Animaties lopen tijdens de gevechten niet altijd even soepel. Voor de Switch-versie valt dit nog te verwachten, maar op de krachtigere consoles zouden deze problemen eigenlijk niet meer voor mogen komen.

Vechten doe je in de game dan ook veelvuldig, want Dragon Quest XI S werkt middels een turn-based gevechtssysteem. Hierbij heb je de keuze tussen een variant waarin je vrij rondloopt door het vrije vechtgebied of een systeem waarbij de camera op traditionele wijze vaste standpunten heeft.

Beide keuzes zijn goed en ontwikkelaar Square Enix verdient lof voor het bieden van de verschillende opties. Daarbij werkt het vechtsysteem nog steeds briljant via het Pep Powers-systeem dat de verschillende personages in je party (vier maximaal) van tijd tot tijd voorziet van speciale krachten. Hiermee kun je de vele, diverse vijanden gemakkelijker toetakelen, terwijl combinatie-aanvallen ook mogelijk zijn.

Het systeem zorgt er als het ware voor dat je nog tactischer te werk gaat en soms zelfs vrijwillig gaat grinden. Niet om je level op te krikken, hoewel dat ook handig kan zijn, maar om nieuwe tactieken uit te werken die je vervolgens tijdens de spectaculaire baasgevechten in kan zetten. Door middel van de uitstekende muziek (zolang het de orkestrale versie is) wordt iedere keer weer een spektakel afgeleverd.

De controverse uit de originele versie is dan ook opgelost met de Definitive Edition. De makers hebben geluisterd naar de fans en hebben naast de synthesized muziek nu ook orkestrale versies opgenomen van de tracks. Nu kan er dus optimaal genoten worden van het elfde avontuur in de bekende JRPG-reeks.

Het argument dat de muziek na verloop van tijd in herhaling valt, staat nu ook minder sterk. Op ieder moment kun je de muziek namelijk in haar andere modus zetten, waardoor je een andere variant van dezelfde track voorgeschoteld krijgt. De synthesized muziek past bijvoorbeeld perfect bij de 16-BIT stijl, iets wat er in de 2018-editie van de game niet was.

Die editie is nu overigens ook niet meer verkrijgbaar in de digitale schappen. Square Enix heeft deze kort na de release uit de online winkels gehaald, waardoor de Definitive Edition van Dragon Quest XI nu nog de enige optie is. Het is zowel een begrijpelijke als rare keuze. De beste versie van de game is nu de enige die je nog kunt halen en dat voor een gereduceerde prijs: 39,99 euro. Dat de game onderaan de streep toch een rechtstreekse port is van de Switch-versie en geen andere vernieuwingen brengt, is dan ook niet erg gezien de prijsverlaging.

Uiteindelijk is Dragon Quest XI S: Echoes of an Elusive Age - Definitive Edition de beste versie van deze ijzersterke JRPG kunt spelen. Met een uitgebreid avontuur vol onverwachte wendingen en een cast vol memorabele helden speel je met gemak 60 tot 80 uur weg zonder dat je er erg in hebt. Vechten blijft telkens weer leuk, al zijn de kleine haperingen hier en daar toch wat teleurstellend.

Wel is het goed om te zien dat de verbeteringen van de Switch-versie nu volledig zijn meegenomen in de port. Wat kun je op de technische imperfecties na nog verbeteren aan een JRPG die op alle andere vlakken zo briljant in elkaar steekt? Het antwoord spreekt voor zich: niets.