Dragon Quest Heroes 2 Review - Heerlijke mix van musou en RPG

Na het succes van Dragon Quest Heroes slaan Square Enix en Koei-Tecmo weer de handen ineen voor een vervolg. Dragon Quest Heroes 2 brengt je meer dan het origineel en dat is altijd fijn. Tegelijkertijd zijn er ook wat mindere punten op te merken in vergelijking met het vorige deel. Lees snel verder in deze Dragon Quest Heroes 2 review!

Dragon Quest Heroes 2 sluit qua verhaal netjes op het eerste deel aan. Je volgt een neef en nicht die elkaar na jaren weer zien. De zeven koninkrijken zijn al 1000 jaar in vrede met elkaar en het zijn rustige tijden. Maar dan ineens vallen twee van de zeven koninkrijken elkaar aan. Het spontane conflict ruikt naar het werk van duistere krachten en dat zorgt er dan ook voor dat jouw avontuur begint.

Het verhaal in de game is goed en biedt een stuk meer diepgang als dat in het eerste deel. In het eerste deel was het verhaal samengevat dat alle dieren wild geworden waren en dat je de oorzaak van deze verwildering moest stoppen. Nu heeft het verhaal dus iets meer voeten in de aarde. En dat past natuurlijk veel beter bij een Dragon Quest titel.

Het verhaal is niet het enige element waarin verbeteringen te merken zijn. Wat direct opvalt is dat Dragon Quest Heroes 2 veel natuurlijker verloopt. Het eerste deel nam je meer aan de hand van missie naar missie. Dit brak de gameplay voor je gevoel redelijk op en het gaf je niet echt het gevoel in een vrije omgeving rond te lopen.

Dragon Quest Heroes 2 pakt dit compleet anders aan. In plaats van de beperkte omgevingen, is er nu één grote wereld die in zeven koninkrijken opgedeeld is. Je kunt hier in principe gewoon vrij rondlopen, maar niet alles is direct toegankelijk. Je uitvalsbasis in gepositioneerd in het midden van de wereldkaart en omgeven door de stukken wildernis die verschillende regio's kenmerken.

Dit kan een woestijnachtige omgeving zijn, maar ook een bos of een besneeuwde bergtop. Daaraan zitten vervolgens weer andere bestemmingen gekoppeld, waar meestal de verhaal-gedreven gevechten plaatsvinden. Het voelt veel meer als een open wereld en dat is geweldig. En de wereld ziet er ook nog eens fantastisch uit.

Je hebt nergens het gevoel dat er iets afgeraffeld is of dat er iets niet klopt. En natuurlijk steekt alles in het kenmerkende Dragon Quest jasje dat we intussen gewend zijn uit de vele andere games. En de lichteffecten, die je meer dan genoeg voorgeschoteld krijgt, zijn werkelijk fenomenaal.

De stemmen in de game zijn op Engels in te stellen, maar er is ook de mogelijkheid de game in het originele (en veel betere geacteerde) Japans te spelen. Natuurlijk is de game in dat geval voorzien van ondertitelingâ. Met de audiovisuele kant zit het over het algemeen dus wel snor in de game.

Maar er is op grafisch gebied toch een minpunt op te merken aan de game. En dat zit in verstopt in de camerastand. Dragon Quest is namelijk een game waarbij je werkelijk honderden vijanden tegelijk op je scherm krijgt. En als je dan aan het knokken bent, wil de camera nog wel eens vervelend doen, waardoor je het overzicht kwijt dreigt te raken.

En dat knokken zul je natuurlijk genoeg doen in Dragon Quest Heroes 2. Daar draait de game tenslotte om. Tijdens je avontuur kom je regelmatig hele hordes vijanden tegen, die allemaal een pak slaag nodig hebben. Je hebt in het begin van de game slechts enkele aanvallen tot je beschikking. Die kun je als combo inzetten in twee verschillende besturingsmodi, quick control en slick control.

De eerstgenoemde is het makkelijkst, waarbij aanvallen met een druk op de knop ingezet kunnen worden. De tweede modus vereist wat meer kunde, want daarin moet je zelf de aanvallen inzetten. In het begin is dit niet zo lastig, maar al snel stijg je in level en dan kun je skill points verdelen. Daardoor krijg je veel aanvallen en dan wordt alles wat lastiger te onthouden en dus in te zetten.

Zeker als je bedenkt dat je naarmate de game vordert steeds meer personages tot je beschikking krijgt, waarmee je kunt spelen. Dit zorgt dus eventueel voor een wat lastige manier met spelen in de slick controls, maar geeft meteen ook veel meer afwisseling in de manier waarop je speelt. Ieder personage heeft namelijk zo zijn eigen aanvallen en manier van spelen.

De een is een Mage of Sage en dus op spreuken gericht, de ander een Warrior, Gladiator of Martial Artist die natuurlijk veel meer op fysieke aanvallen focust. En dan zijn er nog de klassen die niet echt op magie of vechtkunst focussen. De allround klassen dus. En je kunt voor jouw karakter op een gegeven moment ook zelf een klasse kiezen waarin je je wil ontwikkelen.

Dit is allemaal onderdeel van het tactische element in de game, maar berust duidelijk op de bekende RPG klassen die we allemaal kennen uit games als Final Fantasy en natuurlijk Dragon Quest zelf. Het werkt prima, al is de impact van de verschillende klassen wat minder groot als in de traditionele RPG's.

Hoe dan ook, zomaar knoppen rammen is er niet bij. Je moet tactisch te werk gaan. Sommige vijanden hebben zwakke plekken die je moet benutten. Als je dat niet doet, heb je binnen de kortste keren al je groepsleden dood op het slagveld liggen. Gelukkig is daar nog de Tension meter die vol loopt terwijl je vijanden uitschakelt.

Als die meter vol is, kun je een soort super modus activeren, waarin je onschendbaar en extra krachtig bent. Deze modus sluit altijd af met een superaanval die allesverwoestend is. Tot slot kun je van verslagen vijanden ook nog medailles op het slagveld vinden. Hiermee kun je de krachten van de vijand oproepen, om vervolgens voor jezelf in te zetten.

Al deze elementen bieden je voldoende afwisseling om niet in een sleur terecht te komen bij al het hack-and-slashen. Maar het is net niet genoeg om die sleur helemaal weg te houden. Na verloop van tijd ga je toch wel een beetje genoeg krijgen van simpelweg inhakken op vijanden, ook al is het tactisch en zijn er andere elementen om je af te leiden.

Gelukkig zit er ook variatie in de vele missies van deze minstens dertig uur durende game. Dit deel biedt je namelijk niet alleen een verhaalmodus, maar ook talloze zijmissies die je via een kraampje kunt kiezen. De missies lopen uiteen van het neermaaien van honderden vijanden in een bepaald gebied, tot het zoeken van een bepaald ingrediënt, wat een specifiek monster laat vallen.

Een andere keer moet je iemand beschermen tegen een horde monsters. En als kers op de taart, kun je Dragon Quest Heroes 2 ook nog samen spelen met maximaal drie anderen. Een geweldige toevoeging zou je zeggen, en an sich is het dat ook. Alleen kun je niet zomaar even samen spelen. Je kunt iemand helpen in een verhaalmissie of je kunt zelf om hulp vragen.

En daar zit een grote misser van de game. De helpende speler moet namelijk zelf al het level gehaald hebben om jou te kunnen helpen. Daarbij is het niet altijd even makkelijk om drie spelers te vinden die je komen helpen. De AI vangt dan de missende spelers op. Als laatste kun je nog speciale dungeons samen doorlopen. Deze vereisen wel een minimum level van spelers, anders kun je ze niet spelen.

Dit is logisch, maar legt ook weer een drempel op om samen te spelen. Daarbij moet je ook een code instellen als je vrienden wil uitnodigen. Weer een drempel. Als derde minpunt komt nog voorbij dat je niet alles samen kunt doen. Alleen de battles kun je samen doen, maar de wildzones dus niet.

Die kun je alleen in je eentje doorlopen, maar ook daar kom je lastige baasgevechten tegen. Zeker later in de game gebeurt dat nogal eens. En dan kom je soms vast te zitten omdat de baas je in de pan hakt. Jammer. Het was mooier geweest als het hele verhaal gewoon samen doorlopen kon worden zonder poespas, maar dat zit er hier niet in.

Niet alle veranderingen en toevoegingen hebben dus helemaal goed uitgepakt, maar Dragon Quest Heroes 2 is echt een stap dichter bij de perfecte mix van musou en RPG. Sowieso is het nu al een geweldige game op audiovisueel gebied, met wat kleine minpuntjes.

Wat betreft gameplay scoort de game ook een stuk beter dan zijn voorganger, maar hier mag ook nog het een en ander aan gesleuteld worden. Nu mis je soms wat afwisseling en is het RPG-element niet sterk genoeg. Toch is de Dragon Quest Heroes franchise met deze game net wat heldhaftiger geworden!