Dragon Ball Fusions Review - Een luchtige Dragon Ball

In alle Dragon Ball games krijg je de iconische gevechten, een belangrijk element van de serie, voor je kiezen. Maar de grappige kant wordt daarin vaak vergeten. Die wordt nu beter belicht in Dragon Ball Fusions voor de 3DS. In deze Dragon Ball Fusions review lees je of de lollige kant van Dragon Ball ook voor succes zorgt.

Dragon Ball Xenoverse 2 is nog niet zo heel lang uit en wij waren vol lof over de game. Bijna alles in de game is groter, beter en sterker uitgewerkt dan in zijn voorganger, Dragon Ball Xenoverse. Maar de humoristische kant van de franchise ligt in deze game, net als in veel andere Dragon Ball games, op de achtergrond. Tijd om dit eens om te draaien, moet Bandai Namco gedacht hebben toen Dragon Ball Fusions ontwikkeld werd.

In deze game ligt de focus namelijk vol op de lollige kant van de franchise. Natuurlijk moet er ook gevochten worden, gezien dat een ander iconisch element is van Dragon Ball. Met Goku, Frieza en Bulma breien is ook niks. Sterker nog, het verhaal gaat over een toernooi , waarin jij in de huid kruipt van je zelfgemaakte karakter, om de beste krijger ooit te worden.

Je begint dus met het maken van je eigen karakter. Net als in Xenoverse 2 kun je je haarstijl, geslacht, ras en gezicht aanpassen voordat het verhaal begint. Maar daarna kom je meteen op het moment dat jij en je vriend Pinnich de zevende Dragon Ball vinden en een wens gaan doen bij Shenron. Je wil het grootste toernooi ooit meemaken en daarin strijden om de sterkste krijger in het universum te worden.

Al snel begeef je je in een wereld die bestaat uit een aantal bekende elementen uit het Dragon Ball universum, zoals Capule Corp. Een wereld die een stuk kleiner is dan die uit Xenoverse 2, maar zeker groot genoeg is en er bovendien geweldig uit ziet. Pinnich gaat, net als jij, die wereld in om op eigen houtje een team te vormen van vijf krijgers.

Al snel kom je Goten en Trunks tegen die zich bij je aansluiten en dan kan het knokken beginnen. Thans, het zoeken naar allerlei uitdagingen. Terwijl jij door deze nieuw gemaakte wereld vliegt kom je veel bekenden tegen, waarvan sommigen je wat leren en anderen zich zelfs bij je team voegen. Intussen vorder je, al vliegend en vechtend, ook in de verhaallijn.

Je komt op nieuwe plekken (die je vrijspeelt), praat met karakters en slaat natuurlijk veel mensen in elkaar, terwijl je steeds meer moves krijgt en je team steeds sterker wordt. De gesprekken die je voert (alleen in het Japans met Engelse ondertiteling) zijn veelal luchtig en zorgen regelmatig voor een glimlach op je gezicht; met de humor in de game zit het wel goed.

Het gaat vaak niet eens over het vechten, maar joviale dingen als eten of hoe iemand eruit ziet. Maar het gedeelte waarbij je mensen in elkaar moet slaan is hierbij een beetje een ondergeschoven kindje geworden. Je mag niet zelf op de vuist in een actief vechtsysteem zoals bij Xenoverse 2, maar je moet netjes op je beurt wachten. Juist, Dragon Ball Fusions kent een turn based vechtsysteem.

Als je een gevecht aangaat, kom je in een ‘ring’ terecht. Tijdens jouw beurt mag je natuurlijk je vijand aanvallen en dat moet je tactisch doen. Je kunt een tegenstander namelijk vanuit verschillende richtingen slaan. De tegenstander kan dan op zijn beurt weer afweren, maar ook maar van één kant. Is dat de goede kant, dan weert hij je aanval af.

Als dat de verkeerde kant is, sla je de tegenstander natuurlijk op zijn muil. De richting waaruit jij aanvalt heeft nog een belangrijke functie. Als je je tegenstander richting je teamgenoten slaat, dan zullen zij hem of haar ook gelijk een paar klappen verkopen. Extra schade dus. Daarbij kun je er ook voor zorgen dat je een vijand de ring uit slaat en zijn er luchtgevechten in de game aanwezig.

Maar het is niet alleen maar fysiek contact wat de klok slaat. Als je Dragon Ball zegt, zeg je Ki Blasts. En dus zitten die volop in de game. Een Ki Blast kan ook vanuit verschillende richtingen ingezet worden en als je dat slim doet, kun je ook hiermee meerdere vijanden raken. En als laatste skill komen we natuurlijk bij de Fusions, waar de game naar vernoemd is.

Een Fusion zorgt ervoor dat twee van jouw karakters zich met elkaar versmelten in één krachtige vechter. Deze is sneller, doet meer schade en ziet er eigenlijk altijd ofwel tof ofwel hilarisch uit.Het enige nadeel van het samensmelten van je karakters, is dat je minder beurten hebt om aan te vallen. En de vijand kan alles wat jij ook kan in zijn eigen beurt. Tactisch spelen dus!

Zeker gezien karakters verschillende types hebben zoals kracht of snelheid. De een doet meer schade bij de ander en dus moet je steeds goed opletten wie je aan gaat vallen om zoveel mogelijk schade te doen. Een leuk systeem wat je bijvoorbeeld ook in Pokémon en Final Fantasy games ziet. Het klinkt allemaal heel erg tof, dat vechten en het tactische systeem.

En dat is het ook in het begin, maar gaandeweg je vordert, komt er een sleur de game ingeslopen. En die zit juist in het vechten. De aanvallen die je inzet, zijn namelijk altijd scripted. Dit zorgt ervoor dat alles er gelikt uitziet en brengt tevens het bombastische wat iedere Dragon Ball game moet hebben. Alleen juist doordat de aanvallen volledig scripted zijn, zien deze er, op wisselende karakters na, steeds hetzelfde uit.

En Dragon Ball Fusions is een game die je minstens 20 uur bezig houdt, dus variatie is belangrijk. Daarbij ontdek je op een gegeven moment ook aanvallen die eigenlijk altijd wel effectief zijn, dus die zet je extra vaak in. Bandai Namco heeft wel gepoogd om de sleur die de game uiteindelijk krijgt te doorbreken door in de tweede helft van de game ineens wat regels toe te voegen, maar dit mag niet baten.

Dat is echt jammer, want Dragon Ball Fusions is een hele toffe game die met een kleine variatie in de scripted stukken niet in die sleur zou komen. Los van de sleur, die echt pas na geruime tijd merkbaar voorbij komt, weet Fusions echt te vermaken.

De game ziet er goed uit en de humor in de game laat je regelmatig lachen. Daarbij is het tactische ook weer eens verfrissend in een Dragon Ball game. Fusions voelt een beetje als de eerste Xenoverse; een toffe vechtgame, maar zeker niet perfect.