Dragon Ball Xenoverse 2 Review - Een gigantische upgrade

Dragon Ball Xenoverse gooide hoge ogen in 2015 toen deze uitkwam. De game had namelijk nagenoeg alle elementen die een Dragon Ball game moet hebben in één game. Erg tof, al was er ook wat kritiek. Het succes van het eerst deel werkt alleen twee kanten op. Lees hoe dit zit in de Dragon Ball Xenoverse 2 review!

Toen Dragon Ball Xenoverse in 2015 uitkwam waren fans blij verrast met alle elementen die de game combineerde. Zo ook wij, maar zoals de fans hadden wij ook enkele kritieken op de game. Zo vonden wij de game verfrissend en visueel het mooiste deel, maar viel de verrassing na enkele uren weg. Daarbij viel de game al snel in herhaling.

Fans meldden dat de spelwerelden wat levenloos aanvoelden en dat er wat betreft de hub ook een en ander gebeuren moest. Ontwikkelaar Dimps heeft met Dragon Ball Xenoverse 2 de kans om deze kritieken uit de weg te ruimen. Tegelijkertijd kan er in dit deel voortgeborduurd worden op het succes van het eerste deel.

En dat is precies wat Dragon Ball Xenoverse 2 doet. De formule is exact hetzelfde als in het eerste deel, maar dan met de nodige vernieuwingen. Jij kruipt opnieuw in de huid van een Time Patroller die achter een schurk aan moet. Niet dezelfde Time Patroller als in voorgaande game, maar een nieuwe rekruut die de held uit deel één opvolgt.

Je mag voordat je de game begint, net als in de originele Xenoverse, aan de slag om een eigen karakter te maken. De mogelijkheden zijn dit keer net wat uitgebreider dan in het eerste deel. Je kunt tussen verschillende rassen kiezen, namelijk Namekian, Human, Saiyan, Frieza en Majin. Daarna kun je je karakter vormgeven en daarbij het type ogen, mond, oren en het kapsel en de bouw van je karakter uitzoeken.

Ieder ras heeft zijn (of haar) eigen opening van de game, maar het komt allemaal op hetzelfde neer. De Supreme Kai of Time heeft je opgeroepen omdat er een nieuwe dreiging in het Dragon Ball universum is. Er zijn weer wijzigingen in de tijdlijnen aangebracht, waardoor dingen uit de (inmiddels 30 jaar lopende) serie heel anders zijn gegaan.

In Xenoverse 1 ging je op pad om tijdlijnen te herstellen en dat doe je in dit deel dus weer. En je komt hierin ook ongeveer dezelfde scenarios tegen als in het eerste deel. Cell is bijvoorbeeld veel sneller oppermachtig geworden door Android 17 en 18 in één keer te absorberen, nog vóór de Cell games uit de serie. Net als in het eerste deel.

Er zijn alleen wat wijzigingen aangebracht in de hoofdlijn van de (meeste) missies. En die merk je direct in het begin van het verhaal al. Je komt bijvoorbeeld weer oog in oog te staan met Raditz en Nappa, Frieza en Cooler, alsmede de Ginyu Force, maar dingen lopen allemaal net wat anders. En het gevecht met Frieza en Cooler is er nu echt eentje die je (op dat punt) laat werken voor je geld.

Door die wijzigingen in de verhaallijn is er ook ruimte voor meer karakters in de game. De redelijk onderbelichte karakters Turles en Lord Slug die we uit de Dragon Ball film kennen hebben nu een toffe rol. En zonder te veel te spoilen zijn er zo nog veel meer die je tegenkomt. Ook kom je de held uit het eerste deel tegen (dus je oude karakter, indien je deze had).

Ontwikkelaar Dimps heeft ruimte gemaakt voor veel meer karakters uit het Dragon Ball universum, maar verder ook scenarios toegevoegd verderop in de game. In het begin heb je dus niet specifiek het gevoel dat je een nieuwe titel speelt, maar eerder een remake met een nieuw sausje. Later in de game begint deel twee als het ware pas echt.

Dat nieuwe sausje is overigens wel geweldig. Xenoverse 2 is, net als het origineel, compleet in cel-shaded stijl vormgegeven. Alleen nu is er veel meer oog voor detail geweest. De game ziet er daardoor een stuk gelikter uit dan Xenoverse 1 en draait nu ook op 60 frames per seconde. De gevechten lopen heerlijk gestroomlijnd en de Super moves zien er werkelijk spectaculair uit.

En dat is precies wat de franchise nodig had. Verbeterde gameplay, spektakel, gigantische gevechten en een gestroomlijnde ervaring, al zat dit grotendeels ook goed in de eerste game. Alleen daar voelde een gevecht soms oneerlijk en wat uit balans aan. Fans gaven dit aan en Dimps luisterde.

Het vechtsysteem is ook voorzien van een nieuw sausje. De besturing is exact hetzelfde als in het eerste deel, maar de ‘regels’ zijn veranderd. Iedereen heeft een Ki meter en een Stamina meter. Je Ki meter vult zich tijdens het vechten en bevat, afhankelijk van je level, een aantal blokjes. Iedere Super aanval gebruikt die meter en als deze leeg is blijven alleen je vuisten over.

Je Stamina meter vult zich juist als je niet vecht en zorgt vooral voor de ontwijkende elementen in een gevecht. Het afweren, dashen, wegflitsen en meer van dat soort dingen. Constant blokken of ontwijken is er daardoor niet meer bij. Je moet nu veel tactischer spelen om een gevecht te winnen en daarvoor kun je Dimps alleen maar lof geven!

Het vechtsysteem in Xenoverse 2 is dan wel flink verbeterd, het voelt nog steeds net wat te makkelijk. Tegen de computer is, vooral in het begin van de game, een combinatie van harde en zachte aanvallen voldoende om te winnen. Later in de game komt er pas echt skill kijken bij de gevechten tegen de computer en dan krijgen de gevechten pas echt vorm.

En dat geldt niet alleen voor de gevechten. Een groot kritiekpunt in Xenoverse was de centrale hub, Toki Tori City. Die is in Xenoverse 2 vervangen door Conton City dat vele malen groter is. Er zijn de nodige winkeltjes voor onder andere kleding, skills en accessoires en de stad bulkt van de NPC’s.

Alleen voor het gevoel leeft de stad in het begin nog niet echt. Later is dit wel anders als je wat verder in het verhaal bent en in de multilobby terecht kunt. In de multilobby lopen dan maximaal 300 spelers door de stad. Bovendien duiken er meer zijmissies op en kun je naar meer plekken in de stad om dingen te doen.

Daarbij vind je overal en nergens iconische karakters als Piccolo, Vegeta en Frieza, waar je les van kunt krijgen. En om het feest compleet te maken kom je zo nu en dan ook oog in oog te staan met andere Time Patrollers (NPC’s) die je uitdagen voor een gevecht. Dit is erg tof en geeft de hubwereld een veel levendiger gevoel.

Als je in de multilobby bent kun je bovendien met maximaal zes spelers een team vormen om het online tegen anderen of de computer op te nemen. Het aantal karakters is uitgebreid naar van 54 in Xenoverse naar ruim 88 speelbare personages in dit tweede deel. Ook kun je iconische gevechten tegen bijvoorbeeld de Ginyu Force of Saiyan Great Apes naspelen in parallel quests, de Expert missies.

Dit laatste kan offline of online met vrienden. Om epische gevechten met je vrienden na te spelen is een fantastische toevoeging aan de game die het spel, wat in je eentje (verhaal en zijmissies) op zijn gemak ruim 20 uur van je tijd in beslag neemt, zeker nog eens verdubbeld.

En hoewel het erg tof is om te zien dat er geluisterd is naar de fans en de stad veel groter is, mis je toch nog iets in de multiplayer modus van Dragon Ball Xenoverse 2. En dat is de mogelijkheid om samen het verhaal door te lopen. Dragon Ball draait om gigantische gevechten die vaak met teamwork opgelost worden en dat heeft de Xenoverse ook wel, maar niet in het verhaal. Dat mag je vooralsnog alleen doen.

Dat je het verhaal niet met je vrienden kunt doorlopen is jammer. Voor de rest is Dragon Ball Xenoverse eigenlijk in alle opzichten beter dan zijn voorganger. Je hebt een grotere hub die bovendien levendiger is. Daarbij biedt de game je meer multiplayer mogelijkheden en ook in je eentje is genoeg te beleven.

Xenoverse 2 ziet er ook nog eens grafisch beter uit dan zijn voorganger. Deze opvolger is dan ook absoluut de beste Dragon Ball game die tot nu toe gemaakt is. Maar de game voelt vooral als een gigantische upgrade van Xenoverse. Maar dan wel eentje die absoluut je geld waard is!