Doctor Strange Review - Superheldenfilm van het jaar

De nieuwste telg in de Marvel Cinematic Universe staat op het punt om de bioscopen te veroveren. Doctor Strange moet nieuwe dimensies gaan openen in het universum en het eerste deel moet daar de fundering voor leggen. Of dat lukt lees je in deze Doctor Strange review!

Doctor Strange is een beetje een vreemde eend in de bijt. Zoals zijn naam al doet vermoeden. Maar dat betekent niet dat een beetje vreemd niet lekker is. Want na de zoveelste superheld is het misschien wel goed om eens een verfrissing in het superhelden genre aan te brengen.

En daar zorgt Benedict Cumberbatch dan ook met verve voor. De acteur heeft zijn strepen al verdiend en maakt met Doctor Strange zijn eerste plons in het superheldenzwembad. In plaats van watertrappelen begint hij direct met de vlinderslag.

Het verhaal begint met Doctor Steven Strange, een geniale chirurg die allerlei briljante operaties zonder moeite verricht. Een superheld is natuurlijk geen superheld zonder dat hij van meet af aan ergens goed in is, met uitzonderingen (Captain America) daargelaten, dus daar ontkomt de Doctor ook niet aan. Door een verschrikkelijk ongeluk verliest Doctor Strange zijn vermogen over zijn handen.

Hierdoor moet hij op zoek naar een manier om zijn handen weer onder controle te krijgen. Deze zoektocht is op zo’n manier door Benedict Cumberbatch op het doek getoverd dat je al snel sympathie voor hem zult kweken. Een wanhopige zoektocht van een man die alles kwijtraakt is meestal voldoende om je met iemand mee te laten leven. Wanneer het dan ook nog op zo’n manier gespeeld wordt, dan word je vanzelf in de film gezogen.

Aan het einde van de zoektocht komt Steven bij de meesters van magie, ofwel The Masters of Magic aan. Hierna wordt duidelijk dat je meegenomen gaat worden op een psychedelische reis door een nieuw superheldenverhaal.

De meesters van de magie moeten de wereld namelijk beschermen tegen gevaren uit andere dimensies. Zoals de Avengers dat doen met gevaren uit onze eigen dimensie. Tenminste, dat is hoe The Ancient One, vertolkt door Tilda Swinton, het uitlegt.

Diezelfde Tilda Swinton is gedurende de film de mentor van Steven Strange. Haar voorkomen en haar manier van doen hebben altijd al iets mystieks gehad. In deze nieuwe Marvel film wordt duidelijk waar haar mystieke doen en laten het beste voor gebruikt kunnen worden, namelijk voor magische films.

Marvel heeft voor deze nieuwe superheld een gigantisch blik aan talent opengetrokken. Benedict Cumberbatch, Tilda Swinton, Mads Mikkelson, Rachel McAdams en Chiwetel Ejiofor zorgen er stuk voor stuk voor dat een film die normaal gesproken een vermakelijke superheldenfilm zou zijn, iets beters wordt.

Dat beters houdt in dat er in Doctor Strange duidelijk wordt gemaakt dat een superheldenfilm niet per se een film met onderbroekenlol hoeft te zijn. Hoewel de bekende cynische Marvel humor nog wel aanwezig is, is er in Doctor Strange ook ruimte voor een stevig potje acteerwerk. Dat laatste is vooral bij Swinton, McAdams en Cumberbatch overduidelijk aanwezig, maar in mindere mate ook bij Ejiofor en Mikkelsen.

Mikkelson maakt met zijn rol van Kaecillius de belofte dat een superschurk niet altijd eendimensionaal hoeft te zijn. Maar uiteindelijk komt het er toch op neer dat hij een nietsontziende slechterik is die de wereld wil vernietigen om zijn doel te bereiken. Hoewel het personage van Kaecillius een interessante zou moeten zijn, komt deze in de film jammer genoeg niet helemaal uit de verf.

Verder wordt het in de film ook duidelijk dat Marvel steeds beter wordt in het gebruik van special effects. De magie wordt op zo’n manier in beeld gebracht, dat je bijna zou gaan geloven dat er in het echte leven ook van dit soort tovenaars zouden kunnen bestaan. Overigens wordt er geen vage uitleg gegeven over waarom deze magie bestaat, het bestaat gewoon, deal with it. Dat laatste zorgt er ook voor dat het tempo in de film behouden kan blijven zonder dat er een halfbakken uitleg gegeven hoeft te worden voor het bestaan van magie.

Niet alleen de special effects zijn om door een ringetje te halen. Ook geluidseffecten schieten keer op keer raak. Van een grote explosie tot een kleine toverspreuk, de geluiden kloppen gewoon. Daarnaast werken ook de 3D effecten erg goed voor deze film en voegen deze daadwerkelijk iets toe aan een film.

Om een lang verhaal niet nog langer te maken: Doctor Strange is op zijn minst een kijkje waard, misschien wel een paar kijkjes. De film heeft een paar kleine mankementen, zo is Mikkelsens rol niet helemaal wat je ervan zou verwachten aan het begin van de film. Ook is het verhaal van een man die alles kwijtraakt om vervolgens superheld te worden niet direct de meest originele.

Toch word je door al het acteertalent van je sokken geblazen en is alles erop gebrand om jou een bizar goede ervaring te leveren. Daarin slaagt de film ten zeerste en blaast deze een frisse wind door de MCU. Hierdoor kunnen we onze subtitel nog een keer benadrukken: Doctor Strange is de superheldenfilm van het jaar!