Deus Ex Mankind Divided Review - Adam Jensen is terug

Precies vijf jaar geleden kwam de reboot van het Deus Ex universum uit: Deus Ex Human Revolution. Nu is het tijd voor het vervolg, waarin je wederom als Adam Jensen de held uit mag hangen. Of het vechten met augmentations nog altijd leuk is, kun je lezen in de Deus Ex Mankind Divided review.

Het is al weer wat jaren geleden sinds de grote held van de serie, Adam Jensen, door een aanslag veranderde in een wandelende tank. Deus Ex Human Revolution luidde het begin van een nieuw tijdperk aan voor de serie, en de game zette de naam weer op de kaart. Nu, vijf jaar later, is de vriendelijke terminator terug, en helaas is de wereld er niet beter op geworden in die paar jaar.

Het verhaal van Deus Ex Mankind Divided speelt zich af na de gebeurtenissen van de eerste game, en de kijk op augmentations is in de laatste paar jaar flink veranderd. Door de gebeurtenissen aan het eind van Human Revolution werden alle mensen met augmentations – behalve Jensen zelf natuurlijk – helemaal doorgedraaid, en begonnen ze anderen volstrekt willekeurig aan te vallen.

Jij weet natuurlijk de ware toedracht van dit globale incident, maar door de gebeurtenissen heeft het vertrouwen van de wereldbevolking een flinke deuk opgelopen. Mensen met ‘augs’ zijn een minderheid geworden, en leven met die mechanische verbeteringen lijkt steeds meer een handicap dan een handigheid te zijn. Adam, nog altijd een mechanisch monster, bevindt zich natuurlijk middenin de discussie, al is dat het minste waar de protagonist mee te maken krijgt.

Aan het begin van Deus Ex Mankind Divided vinden namelijk een reeks bomaanslagen plaats in het Tsjechische Praag, waarvan jij bij eentje bijna zelf het loodje legt. De schuld wordt, niet geheel verrassend, bij de augmented mensen gelegd, al krijg je als speler al snel door dat er meer aan de hand is. Jij gaat als Jensen dan ook op onderzoek uit, om er eens en voor altijd achter te komen wie al die onschuldige mensen van het leven berooft.

En laat dat nou net een van de specialiteiten van de heer Jensen zijn. Hoewel het verhaal niet zo sterk is als die uit Human Revolution, heeft ontwikkelaar Eidos Montreal er wel weer voor gezorgd dat je het verhaal tijdens de 16 hoofdquests weer naar eigen hand kan bepalen. Dat gevoel wordt in ieder geval meegegeven. Je hebt in de game namelijk een heleboel vrijheid, zowel tijdens het verkennen van de straten van Praag, als tijdens de vele conversaties die je voert tijdens jouw avontuur. Je blijft natuurlijk onderzoeken.

Die vrijheid is wat het origineel zo sierde, en Mankind Divided bouwt voort op de reeds bestaande fundering. Zo zijn de augmentations uit het vorige deel terug, en heeft Jensen tevens een paar nieuwe vaardigheden waarmee hij aan de slag kan. Wat te denken van de TITAN, die ervoor zorgt dat de huid van Jensen ondoordringbaar wordt. Voor de sluipers onder ons is er dan weer de gloednieuwe Icarus Dash die van pas komt. Hiermee kun je jezelf op hoge snelheid verplaatsen naar een bepaald punt, en het lijkt bijna alsof je aan het teleporteren bent.

Ook nieuw en extreem handig voor zowel de Sam Fishers danwel de Rambo's, is de nieuwe remote hacking augmentation. Hiermee kun je, zoals de naam al doet vermoeden, allerlei apparaten van een afstandje hacken.Van zonneschermen boven winkels, tot vijandige robots en turrets. Het zijn slechts drie van de in totaal zeven nieuwe 'augs' waarmee Adam Jensen aan de slag kan.

Daarbij moet wel gezegd worden dat je deze nieuwe vaardigheden niet kunt gebruiken zonder dat je wat moet inleveren. In de game worden alle nieuwe augmentations namelijk experimenteel genoemd en ze vreten stroom. Je zult dus andere augmentations uit moeten zetten, wil je met de nieuwe speeltjes op pad gaan. Stiekem wel jammer natuurlijk, maar ook een Zwisters zakmes kent zijn limitaties.

Met al die 'augs' kun je Jensen helemaal perfectioneren voor jouw speelstijl, wat hand in hand gaat met de vrijheid in de gameplay. De levelstructuur in Mankind Divided is wederom open opgezet, waardoor elke missie meerdere manieren heeft van slagen. Zo kun je met een shotgun naar binnen rennen en iedereen wat lood doneren, maar je kunt evenmin de luchtschachten zoeken om zodoende binnen te komen. Datzelfde wordt doorgetrokken in de vele gesprekken die je voert, waar je op verschillende manieren kunt antwoorden.

Het is goed vergelijkbaar met de Mass Effect en Dragon Age series van Bioware. Zo kun je vriendelijk op iemand reageren, maar kun je ze ook met de dood bedreigen. Elke optie heeft een andere uitwerking, dus let goed op wat je zegt. Het laatstgenoemde heeft helaas niet zo’n impact op het verhaal als in bijvoorbeeld Mass Effect, want de rode draad in Deus Ex Mankind Divided staat vast.

Toch voelt het tijdens het spelen niet zo aan, en heb je echt het gevoel dat je het verhaal door jouw keuzes zelf stuurt. Maar zo dynamisch als het verhaal op sommige momenten aanvoelt, zo statisch voelt Deus Ex Mankind Divided op andere momenten aan. Een goed voorbeeld zijn de animaties en cutscenes in de game.

Hoewel dit er niet vreselijk uitziet, is het voorbewegen van sommige personages nogal houterig en lopen monden dikwijls niet synchroon met wat er in-game gezegd wordt. Het lijkt er sterk op dat Eidos de animaties en modellen uit de eerste game voor een groot deel opnieuw heeft ingezet, aangezien Human Revolution ook last had van houterige animaties in de game.

Het is niets baanbrekends, maar het valt wel degelijk op. Zeker als je Deus Ex Mankind Divided vergelijkt met een recente titel als Uncharted 4, dan merk je duidelijk het verschil. Dit tezamen met de framerate die, zeker op de Xbox One, nog wel eens dipjes naar beneden vertoont. Deus Ex Mankind Divided draait zeker niet perfect, maar de schoonheidsfoutjes maken de game gelukkig niet onspeelbaar.

En dat is maar goed ook, want anders zou je de prachtige wereld van de game geen eer aandoen. In Deus Ex Mankind Divided reis je niet opnieuw de wereld over om jouw missie tot een goed einde te brengen. Dit keer breng je vrijwel al jouw tijd door in het moderne Praag, en die stad is prachtig vormgegeven. Net als in het vorige deel voelt de wereld niet heel groot aan, maar de compacte spelwereld zit daardoor wel vol met kleine details.

Op straat lopen allerlei doodnormale burgers, en overal zijn billboards en winkels te vinden. Het gros van de gebouwen in de game zijn te betreden zonder laadtijden, wat de ervaring enorm ten goede komt. Eidos heeft wat dat betreft een goede balans weten te vinden tussen grootte en interactie, en je zult je in de 20 tot 25 uur die je nodig hebt om de verhaallijn te doorkuizen dan ook nooit vervelen in het futuristische Praag.

Heb je op den duur toch genoeg van het rondrennen door Praag, dan kun je altijd nog aan de slag met iets geheel anders: Breach. Deze losstaande gamemodus pakt de kernwaarden van Deus Ex, en gooit die in de blender. Wat ontstaat is een arcade hybride tussen een actie- en een puzzelgame. Dit is Deus Ex zoals je gewend bent, maar dan on steroids.

Daarbij houdt de game al jouw scores bij, en vergelijkt hij deze met die van andere spelers. Hierdoor wordt meteen een semi-competitief sausje over de mini-game gegooid. Je wilt immers de beste zijn van jouw vriendenlijst. Hoewel Breach bij lange na niet zo imponerend is als de hoofdgame, is het leuk om te zien dat Eidos nog een extraatje voor zijn fans achterlaat.

Het mag dan ook gezegd worden dat Deus Ex Mankind Divided erg compleet aanvoelt. Eidos Montreal probeert zeker niet het wiel opnieuw uit te vinden, maar wil fans van Human Revolution opnieuw op hun wenken bedienen. En dat is ze zeer zeker gelukt. Adam Jensen is dankzij zijn nieuwe ‘augs’ veelzijdiger dan ooit tevoren, waardoor je talloze manieren hebt om een missie te voltooien.

Hiermee biedt de game je enorm veel vrijheid, waardoor je de game echt je eigen kunt maken. Het is jammer dat de game technisch niet altijd even imponerend is, met houterige animaties en een ietwat onstabiele framerate. Dat laatste kan natuurlijk verholpen worden middels een update, en het moet zeker geen reden zijn om Deus Ex Mankind Divided niet te spelen. Iedere liefhebber van role-playing games moet deze titel zeker op de plank hebben staan.