Descenders Review - Een Nederlandse game om trots op te zijn

Nieuws om blij van te worden: Nederlandse studio’s krijgen in de game-industrie steeds meer vaste voet aan de grond. Rijzende ster is RageSquid uit Utrecht. Met hun nieuwste parel Descenders lijken deze leergierige Nederlanders klaar voor een veelbelovende toekomst. Waarom, dat lees je in deze Descenders review.

Descenders bevat veel ingedriënten die voor veel gamers herkenbaar zullen zijn: hoge snelheden, gevaarlijke afdalingen, extreme stunts en gevarieerde omgevingen. Toch is deze Nederlandse titel met weinig games te vergelijken. Hier draait het niet immers niet om scheurende motoren of om blinkende bolides, maar om een vervoersmiddel dat amper een rol heeft gespeeld in de gamegeschiedenis: de fiets.

Alleen al om die reden verdienen de jongens van RageSquid alle krediet: ze doorbreken een taboe en gebruiken hun liefde voor de fiets, voor het mountainbiken om een vernieuwende game te maken. Dat terwijl het idee van Descenders in beginsel vrij simpel is. Je begint ieder rondje boven op een berg en moet dan met je fiets verschillende parkoersen afleggen. Meer is het niet.

Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. De parkoersen zitten vol onverharde wegen en obstakels. Ook omdat je met hoge snelheid de berg afdaalt, is het nog een hele klus om je mountainbike onder controle te houden. Het is ook niet mogelijk om een parkoers uit je hoofd te leren, omdat Descenders iedere keer weer nieuw omgevingen en paden genereert. Zo weet je van tevoren nooit welke gevaren je op de weg te wachten staan.

De opdracht in Descenders is wel altijd hetzelfde: zorg dat je zonder kleerscheuren beneden komt, en maak onderweg – als het even kan - zoveel mogelijk stunts. Je vergaart hiermee meer punten en zo stijgt je reputatie als mountainbiker het snelst. Dat is belangrijk, omdat je op die manier betere contracten kunt afsluiten met sponsoren waardoor je op den duur dus weer meer geld verdient. Je welverdiende knaken kun je weer uitgeven aan een betere fiets en een betere uitrusting.

Over de kop gaan met je mountainbike en driehonderd zestig graden draaien terwijl je over een schans gaat levert niet alleen punten op, soms zijn deze stunts ook nodig om verder in je avontuur te komen. Elk circuit in Descenders is namelijk voorzien van speciale bonusopdrachten waarmee je extra levens kunt krijgen. Deze bonusopdrachten variëren van ‘vlieg zoveel meter door de lucht’ tot ‘blijf zoveel seconden fietsen zonder te remmen’.

Deze uitdagingen geven een behoorlijke dimensie aan de gameplay: ze zijn niet verplicht, maar je hebt die extra levens wel nodig om onderaan te berg te komen en nieuwe gebieden vrij te spelen. Je moet dus tijdens je fietstocht goede afwegingen maken welke bonusopdrachten je wel doet en welke je links laat liggen. Bij sommige uitdagingen moet je namelijk de grenzen van het gevaar opzoeken, met als risico dat je onderuit gaat en weer een leven verliest. Wanneer je al je levens kwijtraakt, moet je weer helemaal bovenop de berg opnieuw beginnen.

Net als bij Everspace heeft dit concept een verslavende werking, al valt er hier wel het een en ander op aan te merken. Descenders lijkt bij het voorschotelen van de uitdagingen niet te letten op het parkoers dat je aan het rijden bent. Het komt geregeld voor dat je met je fiets twee keer over de kop moet, terwijl je onderweg helemaal geen schans of een heuveltje tegenkomt. We snappen dat de levels automatisch gegenereerd worden en daarvoor verdienen de makers alle lof, maar dit moet niet ten koste gaan van elementen die essentieel zijn voor de gameplay.

Over die gameplay gesproken, daar laat Descenders af en toe een steekje vallen. Vooral als het gaat om de finaleopdrachten, die je uit moet spelen om in een volgende omgeving te komen. Vaak komt het erop neer dat je een superjump van enkele honderden meters moet doen, maar het is bijna onmogelijk om met je bike goed terecht te komen. Ook als je de sprong heel voorzichtig benadert heeft je fietser de grootste moeite om op zijn mountainbike te blijven. Dit is frustrerend, zeker als je al een half uur je stinkende best hebt gedaan om juist voor die megajump zoveel mogelijk levens te verzamelen.

Onderweg naar de vierde en laatste omgeving legt Descenders ook een andere tekortkoming bloot: het gebrek aan durf en vernieuwing. Ja, je weet van tevoren niet welk circuit je krijgt voorgeschoteld, maar in grote lijnen lijken de omgevingen toch behoorlijk op elkaar. Het aantal schansen en objecten is redelijk beperkt, en ook qua bochten en afdalingen hadden we liever nog wat meer variatie gezien. De kans is groot dat daar nog verandering in gaat komen: Descenders is namelijk niet af, maar een spel dat voortdurend in ontwikkeling is.

Dat zie je voor een deel ook aan de presentatie van Descenders, die oogt vrij simpel. Toch tovert het spel op momenten fraaie beelden op je scherm. Vooral als je met je fiets met hoge snelheid langs kabbelende beekjes en door volgroeide bossen banjert komt Descenders aardig voor de dag. En wat een genot blijft het om onder die beukende drum ’n bass in volle vaart te stunten en te racen. Het is zeker niet de meest gevarieerde soundtrack, maar een kniesoor die daarom maalt: dit is gewoon lekker beuken, gaan met die banaan.

Descenders is een unieke game van Nederlandse makelij waar wij met z’n allen trots op mogen zijn. Verwacht geen spel waar je de komende jaren aan verknocht zult zijn, maar een simpele rechtoe-rechtaan sportgame voor een zacht prijsje (20 euro) die hartstikke leuk is om zo eventjes op te pakken. Het spel is verslavend, dwingt je om risico te nemen en zal de komende maanden alleen nog maar beter worden. Dat alles een beetje simpel oogt en de gameplay niet perfect is, zien we dan maar even door de vingers.