Deadly Creatures Review

De Wii kent helaas weinig titels die de hardcore gamer aanspreekt en wordt daardoor vaak als een casual console gezien. De laatste tijd proberen ontwikkelaars echter ook de hardcore gamers tevreden te stellen en Deadly Creatures van THQ is hier een voorbeeld van. Kan THQ de honger naar hardcore games stillen of komen we weer van een koude kermis thuis?

De spin en de schorpioen
In Deadly Creatures heb je de beschikking over twee dieren waar je de verschillende levels mee door zult moeten spelen; namelijk een vogelspin en een schorpioen. Je beleeft het hele spel ook vanuit het perspectief van één van deze beide dieren en je krijgt hierdoor een compleet andere kijk op de ondergrondse woestijnwereld.

Om de beurt zul je een level spelen met de vogelspin en de schorpioen en het staat dus niet vrij wanneer je met welk dier speelt. Dit is echter niet vervelend, want beide dieren hebben hun sterke en zwakke punten. Gaandeweg in het verhaal zul je elkaar zelfs een aantal keren tegenkomen en moet je tegen elkaar vechten om verder te komen in het spel.

Een kwestie van overleven
Dat je als klein wezen in de woestijn niet per se de baas hoeft te zijn wordt al heel snel duidelijk. Je wordt op je weg constant aangevallen en niet alleen door insecten of andere dieren, die groter zijn dan jij. Ook de meeste kevers, kleine spinnen en wespen zijn niet blij met jouw aanwezigheid en proberen je om te leggen, zodat de rest van hun volk veilig blijft.

Zelf heb je echter geen binding met je soortgenoten, want de tarantula valt net zo makkelijk andere spinnen aan en de schorpioen heeft ook regelmatig ruzie met andere schorpioenen. Toch zijn nou net dit de leukere gevechten omdat je hiervoor een stuk meer moeite moet doen dan voor het verslaan van een kevertje.

Gelukkig kun je in dit spel niet alleen maar de standaard aanvallen gebruiken, maar heb je de beschikking over vele combo's die je door het hele spel heen leert. Ook heb je een aantal aanvallen die de vijand direct doodmaken, maar hierbij zal de aanval stap voor stap met je worden doorgenomen. Dit alles geeft een mooie cinematische look die de wereld van insecten een extra interessante draai geeft.

Ben ik nu Discovery aan het kijken?
Doordat je alles vanaf de grond ziet, heb je, op het moment dat de tussenfilmpjes afgespeeld worden, een beetje het idee dat je een programma op Discovery Channel aan het kijken bent, in plaats van dat je een game aan het spelen bent Dit geeft grafisch echt een heel erg goede twist aan het spel. De graphics zelf zitten ook heel erg goed in elkaar en zijn absoluut niet te vergelijken met andere Wii spellen.

De details die beschikbaar komen als je door een wereld heen loopt, maar ook als je alleen als naar de tarantula of de schorpioen kijkt zijn ongelooflijk. Het is duidelijk dat hier heel veel werk en tijd is in gestopt en dat maakt het spelen van het spel nog eens een stuk aantrekkelijker; dit bovenop de al zeer prettige gameplay.

Ook als het om de geluiden gaat heb je eerder het idee naar echte wezens te luisteren in plaats van bezig ze zijn met een consolegame. Niet alleen de tarantula en de schorpioen komen levensecht over, maar ook alle andere insecten en wezens die door de woestijn heen zwerven maken levensechte geluiden.

Alles en iedereen is vijand
Bijna alle wezens die er in de woestijn leven zijn dus vijanden van je en zul je moeten aanvallen, verslaan of juist ontwijken. Voorbeeld van grotere wezens zijn slangen en hagedissen, maar ook mensen. Al vanaf het begin hoor je op het moment dat je onder de grond bent mensen praten of lopen. Vaak komt het door hun dat een deel van je route instort en je dus een alternatieve weg zult moeten gaan volgen.

Als je een tijdens een gevecht gewond raakt zul je een deel van je levenskracht verliezen. Deze levenskracht kun je terug winnen door onderweg insecten te eten. Dit geldt zowel voor insecten die niets terug doen als insecten die jij aan moet vallen om veilig door een gebied heen te komen.

Adventure goals en Predator goals
Je hoeft in dit spel gelukkig niet alleen maar simpelweg rond te lopen om aan het einde van een hoofdstuk te komen want je zult ook een aantal goals of te wel opdrachten krijgen. De opdrachten die je door de levels heen zullen leiden zijn adventure goals. Hierbij moet je denken aan een opdracht van het ontwijken of ontsnappen aan een bepaald wezen, maar ook gewoon een stuk verder komen door bijvoorbeeld weer boven de grond te komen.

De Predator goals zijn opdrachten die constant blijven gelden. Zo moet je bijvoorbeeld een bepaald aantal spinnen omleggen om zo'n opdracht te halen, maar dat aantal hoef je niet direct in het eerste hoofdstuk al te halen. Dat mag ook verspreid over meerdere hoofdstukken. In totaal zijn er tien hoofdstukken die je moet doorspelen, wat in totaal voor bijna tien speeluren zorgt.

Een gemis is dit spel is echt het ontbreken van de multiplayer. Je zult het spel dus, als je het eenmaal door hebt gespeeld, niet snel het spel nog een keer uit de kast halen. Toch heeft THQ wel geprobeerd dit deels goed te maken door insecten in het spel te verstoppen, die je moet verzamelen om artwork en dergelijke vrij te spelen. In totaal zijn er 450 van deze insecten verstopt en het is dus bijna zeker dat je op het einde nog niet alle insecten hebt.

Overleven of of gegeten worden
Het hele spel draait, zoals ik eerder al zei, voornamelijk om het overleven in de woestijn en dit wordt je zeer moeilijk gemaakt door alle levende wezens. Dit zijn echter niet de enige obstakels die door de werelden heen het je lastig zullen maken. Omdat het spel zich in een woestijn afspeelt zul je waarschijnlijk denken dat de werelden niet erg afwisselend kunnen zijn en dat klopt eigenlijk ook wel een beetje.

Ondanks dat het spel heel mooi is, zijn er weinig mogelijkheden tot het inkleden van werelden. Je zult voornamelijk tussen de cactussen moeten bewegen, die je de weg redelijk zullen wijzen. Verder is er vooral veel steen en rots en dus geen mooie werelden, terwijl misschien juist een jungle indeling dit spel ook wel heel mooi had gemaakt.

Een ander nadeel aan dit spel is toch wel de camera. De camera gaat namelijk focussen op het midden als je een gevecht met een ander wezen aangaat. Op dit moment wil je echter vaak ook de camera achter je centreren en dat lukt dus dan niet. Ondanks dat het niet onoverkomelijk is is het wel storend. Gelukkig betreft dit maar een klein gedeelte van het spel.

Een absolute aanrader
Ondanks dat er dan een aantal kleine storende punten in het verhaal zitten, is het toch een heel erg leuke game die lekker wegspeelt en zeker niet gaat vervelen. De werelden hadden een stuk afwisselender ingekleed kunnen worden, maar de setting is daar nu verder ook niet naar. Het verkennen van de werelden zowel onder- als bovengronds houdt je goed bezig en ondanks dat er misschien niet altijd een duidelijke verhaallijn aanwezig is, is dit niet iets wat je mist. Een absolute aanrader dan ook voor iedere hardcore gamer die nog een leuke, mooie en interessante Wii game zoekt.