Days Gone Review - Een bijzondere rit door een wonderschone wereld

Wie zoekt naar een open wereld game vol verhalen, zijmissies en een levende wereld is bij Days Gone aan het goede adres. Een groots verhaal, tientallen uren aan optionele taken en een RPG-systeem waarmee je jezelf ontwikkeld moeten ervoor zorgen dat de game een groot succes wordt. Je leest in onze Days Gone review of Days Gone dat ook is.

Het is duidelijk dat Bend Studio een groot fan is van Sons of Anarchy, Resident Evil, The Walking Dead, The Last of Us, en Game of Thrones. De nieuwe game van de studio bevat elementen van al deze grote namen en brengt ze samen om een grote, bijzondere cocktail te maken. In onze Days Gone review lees je of die cocktail lekker smaakt of dat het een slap aftreksel is van betere reeksen.

Days Gone is een open wereld RPG waarin je als premiejager Deacon St Clair door een post-apocalyptische wereld met Freakers dwaalt. Na dit twee jaar gedaan te hebben ontdekt hij bewijs dat zijn vrouw mogelijk nog in leven is en daarom gaat hij op onderzoek uit. Het resulteert al snel in een verhaal dat met gemak een van de beste onderdelen van de game genoemd mag worden, maar waar we vanwege spoilers niet al te veel van verklappen. Wel kunnen we zeggen dat het alles te maken heeft met Deacon die door alle tegenslagen van de wereld een gebroken man is waar je al snel een emotionele band mee opbouwt.

Tijdens het verhaal zal je talloze aanvaringen hebben met de Freakers, gemuteerde mensen die door een mysterieus virus zijn ontstaan, die je goed kunt vergelijken met zombies uit The Walking Dead. Het grootste verschil is dat de Freakers een bepaalde levensstijl aanhouden. Zo houden ze bijvoorbeeld niet van zonlicht en daardoor zul je ze niet in een vergane voortuin zien zonnebaden.

Die Freakers komen in allerlei soorten en maten, waaronder reusachtige bruten, ondode beren in prikkeldraad gehuld, kleine, jonge ondoden (Newts) en grote clusters van honderden Freakers, Hordes genaamd, die als vloedgolf op je af rennen om je in stukken te scheuren. Een gevaarlijke wereld dus die Deacon moet overleven, maar gelukkig staat hij er niet alleen voor. Samen met Boozer, zijn broer uit de motorclub van de oude wereld, heeft Deacon al zeker twee jaar de dodelijke wereld overleefd.

Elke keer dat Deacon een Freaker om het leven brengt en een oor van een Freaker afsnijdt, verdient hij namelijk een leuk zakcentje bij een van de verschillende kampen en bouwt hij zijn reputatie op. Met dat zakcentje kan hij nieuwe wapens kopen, zijn motor stukje bij beetje upgraden en meer handigheidjes vrijspelen die hij kan inzetten tegen de Freakers. Gedurende de gehele game gebruik je die gekochte wapens terwijl je vanuit een third-person perspectief Freakers, vijandige mensen en de natuur probeert te bedwingen.

Dit doe je ook door Deacon steeds sterker te maken met nieuwe vaardigheden. Hierdoor kun je extra munitie dragen en doe je meer schade bijvoorbeeld. Je motor upgrade je alleen niet door middel van je vaardigheden, want dat gaat via de eerdergenoemde handel. Een bizarre vorm van markthandel is het zeker, maar het geeft een goede reden om steeds weer Freakers af te slachten en oren te verzamelen.

Sony" class="img-responsive" src="https://cdn.xgn.nl/upload/201904/t/days-gone-review-1556105309.jpg" />

Daarnaast is de markthandel een van de vele manieren waarop Days Gone je op subtiele wijze een beeld geeft van hoe hopeloos de spelwereld wel niet is. Gedurende Deacons zoektocht ontmoet hij allerlei kampen die hun eigen politieke systeem hebben en excentrieke personages met problemen. Dit levert dan ook al snel verschillende verhaallijnen op die je telkens met groot plezier doorloopt. Zonder enige moeite weten de verhalen je vast te grijpen en niet meer los te laten doordat ze, net als in Game of Thrones. Met verschillende personages beleef je andere avonturen die allemaal naadloos in elkaar overlopen en op elkander weten te bouwen.

Elke verhaallijn is een bouwsteen die op het einde omgetoverd wordt in een luxe villa vol stenen waar je goede herinneringen aan hebt. Zo doet een verhaallijn waarin je een klein meisje probeert te redden al snel denken aan The Last of Us en zijn de missies waarbij je te maken krijgt met overheidsorganisatie NERO een goede knipoog richting Resident Evil. Al deze verhaallijnen zullen bij je blijven als een goede serie die constant kwaliteit van de bovenste plank bezorgt, maar de beste momenten ontstaan door spontane gebeurtenissen in de wereld die door middel van vraagtekens op je kaart opduiken.

Hierdoor ontdek je soms een kamp met bandieten die onschuldige overlevenden gijzelen of ontdek je een gebied waardoor er spontaan tranen over je wangen lopen. Zo kwamen wij een verlaten zomerkamp voor kinderen tegen dat overspoeld werd door Newts. In eerste instantie lijken het gewoon een aantal zombies dat je moet vermoorden, maar al snel realiseer je je dat de Newts kinderen zijn die zijn door een virus overleden zijn. Het zijn dit soort momenten die de wereld van Days Gone daadwerkelijk doen leven en waardoor je met gemak 40 tot 50 uur in de wereld kunt ronddwalen zonder het verhaal volledig uit te spelen.

Naast die spontane gebeurtenissen zijn er ook nog verschillende vijandige kampen die je kunt verslaan om fast-travel punten te creëren en onderzoeksgebouwen die je kunt bezoeken om meer health, conditie of focus te vergaren. Die laatste zijn zeker aan te raden om te bezoeken al is het soms wel iets wat je met tegenzin doet. Je moet namelijk eerst een puzzeltje oplossen waarbij je een paar voorwerpen moet vinden om het gebouw binnen te dringen. Helaas is het soms erg onduidelijk waar die voorwerpen zijn waardoor je gefrustreerd raakt, terwijl je juist wil genieten van de fantastische en enge wereld.

Dat laatste komt voornamelijk door de Hordes die je geregeld tegen het lijf zal lopen. De honderden ondoden vormen met afstand de grootste dreiging in de game en doen je hart sneller kloppen elke keer dat je de strijd met ze aan gaat. De pure grote van de groep zombies is genoeg om de Avengers de stuipen op het lijf te jagen en dat geldt dubbel en dwars voor een eenzame motorrijder met weinig kogels.

Je zal het dus slim moeten aanpakken tegen Hordes om een kans te maken en het is ook wel slim om je motor een beetje in de buurt te parkeren. Zo kun je er altijd als de gesmeerde bliksem vandoor gaan. Wees dan ook niet bang om op de vlucht te slaan, want een levende held op sokken is beter dan een heldhaftige, dode ridder op het witte (of in dit geval, stalen) paard.

Het op de vlucht slaan is overigens geen straf, want daardoor zie je al snel nieuwe omgevingen die er prachtig uitzien. Het landschap dat bestaat uit ijskoude bergtoppen, dichte bossen en uitgestrekte vlaktes ziet er op de PlayStation 4 Pro waanzinnig goed uit en al helemaal wanneer je in 4K HDR speelt. Dit is dan eigenlijk ook de ideale manier om de game te spelen, want op de ‘gewone’ PlayStation 4 ziet de game er niet alleen slechter uit maar speelt het spel ook nog eens stukken minder.

De game wordt namelijk geplaagd door ontzettend veel bugs op de gewone PlayStation 4, waarvan een deel ook aanwezig is op de PlayStation 4 Pro. Denk aan een slechte framerate, vertraging in de game, geluid dat niet klopt en het af en toe vast blijven zitten tussen twee plekken waardoor je de game opnieuw moet opstarten. Een deel van deze problemen zal zeker met een Day 1 Patch verholpen worden, maar hoogstwaarschijnlijk niet alles.

Dan hebben we het overigens nog niet over de grootste plaaggeest gehad, namelijk de crashes in de game. In de ongeveer 45 uur die we gespeeld hebben is de game zeker zes keer gecrasht. Eén van die keren waren we de game aan het opslaan en stopte niet alleen de game ermee, maar begaf de PlayStation 4 Pro het zelf ook en moest deze zichzelf eerst repareren waarna de opslagdata verloren was. Het enige lichtpuntje dat onder deze omstandigheid genoemd mag worden is dat de game ontzettend vaak automatisch opslaat en je dus maar weinig progressie verliest, maar het blijft irritant.

Het is doodzonde dat Bend Studio niet nog een paar weken of zelfs maanden heeft genomen om het gros aan technische problemen, waarvan de crashes en slechtere standaard PlayStation 4-versie de grootste zijn. Het is vooral zonde omdat Days Gone zo’n ontzettend goede game is dankzij de levende en diepgaande open wereld. Deze wordt alleen maar versterkt door de tientallen verhaallijnen die stuk voor stuk bij je zullen blijven door de memorabele personages. De beste hiervan is de hoofdlijn met Deacon, een hoofdpersoon die je niet snel zal vergeten.

Daarnaast weten de spontane momenten in Days Gone net zo goed bij je te blijven als de verhaallijnen door de subtiele wijze waardoor het verhaal van de wereld wordt verteld. Het absolute hoogtepunt is toch wel de strijd tegen de Hordes, want dat is op elk moment angstaanjagend en doet je bloed sneller pompen. Rennen is soms dan ook je beste optie, maar dat is niet erg want dan zie je alleen maar meer van de prachtige open wereld die je met gemak 50 uur zoet kan houden.