Daylight Review

De gordijntjes mogen dicht zodat we weer eens lekker in het duister kunnen gamen. Het is namelijk tijd voor een nieuwe horrorgame van ontwikkelaar Zombie Games. Laten we eens kijken of Daylight ons de stuipen op het lijf weet te jagen!

Maar eerst beginnen we met een leuk feitje. Eind vorige maand kwam de nieuwe Unreal Engine 4 uit en misschien voel je hem al aankomen: Daylight is de eerste game die hier gebruik van maakt! Wil je de nieuwe engine van ontwikkelaar Epic Games graag zelf aanschouwen, dan is dit misschien al reden genoeg om het spel aan te schaffen. In elk ander geval kun je eerst ons oordeel hieronder lezen.

Het verhaal begint in een verlaten ziekenhuis op Mid Island in 1983. Wakker wordend kruip je in de huid van hoofdpersonage Sarah en het enige wat je bij je hebt is een mobieltje. Gelukkig heeft dit mobieltje de meest krachtige batterij ooit en zal je dus nooit zonder licht komen te zitten. Nu is het tijd om uit te vinden wat er aan de hand is.

Hoe ben je in het ziekenhuis terecht gekomen? Wat is hier gebeurd? En wie is die man die vanuit het niets tegen je praat? De manier waarop je achter al deze antwoorden komt, is dezelfde formule als in Slender: The Arrival. Je bent op zoek naar briefjes die jou de geschiedenis van Mid Island en het ziekenhuis vertellen.

De briefjes worden in de game remnants genoemd. In de gehele game kun je er 104 vinden die je het verhaal langzamerhand vertellen. Hier zit jammer genoeg wel een minpuntje aan. Wanneer je naar een volgend gedeelte van het spel gaat en in het vorige deel nog niet alle briefjes hebt gevonden, dan kun je ook niet meer terug om verder te zoeken. Hierdoor zit er maar één ding op als je niet gelijk alle briefjes vindt: het gehele spel opnieuw spelen.

Het opsporen van de remnants brengt wel gevaren met zich mee. In elk gebied moet je er minstens een bepaald aantal vinden alvorens je verder kunt gaan. Hoe meer je er vindt, hoe meer je schrikt. Tijdens het rondrennen in het verlaten ziekenhuis word je namelijk lastig gevallen door verschijningen, die agressiever worden naarmate je meer remnants hebt gevonden. De eerste drie keer schrik je énorm en lopen de rillingen over je lichaam, maar daarna wordt het helaas al erg snel voorspelbaar. ''Ah mevrouw de verschijning, daar ben je weer.''

Wat wel erg leuk is gedaan in Daylight, is dat geen enkele keer dat je de game speelt hetzelfde is. Het spel kan keer op keer opnieuw gespeeld worden zonder ook maar één keer dezelfde route te geven. De gebieden zijn elke keer anders ingedeeld. Daarbij geldt dat alles soms enorm op een doolhof lijkt, dus je raakt zomaar behoorlijk verdwaald. Gelukkig heb je dat mobieltje met de nooit oprakende batterij mee. Hierop kun je een map zien van de plekken waar je bent geweest.

Naast je telefoon kun je ook gebruikmaken van glowsticks en flares. Glowsticks zijn stokjes die een groen licht afgeven en die helpen je bij het vinden van de eerder genoemde briefjes. Wanneer er bijvoorbeeld een kastje geopend kan worden en je een glowstick vast hebt, verschijnt er een wit doolhof op het kastje.

Wanneer er dan genoeg briefjes in een gebied zijn gevonden, komt er ergens een sigil te liggen. Dit is een oud, belangrijk voorwerp van vroeger waarmee je een magisch vergrendelde deur naar het volgende gebied kunt openen. De vlammende flares kun je daarnaast gebruiken om de verschijningen op een afstandje te houden. In tegenstelling tot het mobieltje kunnen de glowsticks en flares opraken. Gelukkig vind je er zodanig veel dat je nooit zonder zult komen te zitten.

Naast schrikmomenten zijn er nog twee belangrijke factoren die een horror-game doen vallen of opstaan: het geluid en het aanzicht van de omgeving. Over die omgeving valt niets te klagen. Overal waar je komt hangt een heerlijk duister, luguber sfeertje. Hier en daar staan martelwerktuigen en de verlatenheid van het gehele eiland is goed naar voren gebracht. Het lijkt erop dat de nieuwe Unreal Engine 4 zijn werk goed doet.

Hoe zit het dan met het geluid? Hierbij één advies: speel de game met een surround-sound systeem. Hierdoor lijkt het soms alsof er echt iemand achter je loopt en zul je verschrikt achterom kijken! De voetstappen, het gebonk en geschreeuw klinken allemaal goed. Totdat net als bij de verschijningen de herhaling om de hoek komt kijken. Het geluid leidt helaas nergens naar toe.

Wanneer je rennende voetstappen hoort ben je in het begin even bang dat iets je zal laten schrikken. Totdat je beseft dat je voetstappen wel 30 keer in het spel hoort zonder dat er vervolgens iets gebeurt. Jammer genoeg geldt dit voor bijna alle geluiden.

Daylight heeft klakkeloos de formule van Slender overgenomen en opzich werkt dat prima. Alleen is Daylight niet zo'n simpel spelletje als Slender. Je schrikt dan wel af en toe, maar bij een horror-game is het veel leuker als er een constante spanning is. De angst van het niet weten wat er gaat gebeuren. Dit is de factor die ontbreekt in Daylight. De Unreal Engine 4 lijkt gelukkig zijn werk goed te doen en misschien kan dat de reden zijn om de 14 euro neer te leggen die het spel kost. Voor de horror hoef je het in ieder geval niet te doen.