Danganronpa 2: Goodbye Despair Review

De ‘visual novel’ zit in de lift. Dankzij het grote succes van Phoenix Wright en Professor Layton is het genre in het Westen met een heuse opmars bezig. De karakteristieke verhaalvertelling en de ietwat vreemde gameplay vormen geen struikelblok meer. De ‘westerse gamer’ is het gaan waarderen. Dit bracht Spike Chunsoft op het idee om de visuele thriller Danganronpa in Europa uit te brengen.

Met succes, want de Japanse ontwikkelaar komt nog geen jaar later met een net zo spannend vervolg op de proppen: Danganronpa 2: Goodbye Despair voor de PlayStation 3, PlayStation 4 en PlayStation Vita. Het laatstgenoemde platform blijkt het meest ideaal waarop je Danganronpa kunt spelen. Je kunt de game – net als het origineel – zien als een interactief stripverhaal waarin jij het verloop mag bepalen.

Ongeveer driekwart van het verhaal ontvouwt zich middels gesprekken tussen de personages, afgewisseld met enkele belachelijke doch hilarische tussenfilmpjes waarbij die kunstzinnige Japanse art in volle bloei komt. Het is anders gezegd heel veel lezen en de aandacht erbij houden in Danganronpa, hetgeen het tot een behoorlijke niche-titel maakt die niet voor iedereen weggelegd zal zijn.

In Danganronpa 2 keren we terug naar Hope's Peak Academy, een prestigieuze, elitaire universiteit die enkel de meest getalenteerde en gedreven studenten welkom heet. De scholieren worden geselecteerd op basis van hun professie. Klaslokalen zitten vol met ‘perfecte’ koks, muzikanten, techneuten en zelfs met de meest getalenteerde gamers.

Jij beleeft het verhaal vanuit het perspectief van Hajime Hinata, een bescheiden jonge knul die veel wil en kan, maar die regelmatig getroffen wordt door geheugenverlies. Waarom hij is aangenomen op de school en welke professie hij heeft, weet hij dus niet. En waarom zijn klas opeens op een onbewoond eiland is terechtgekomen, wordt door de schrijvers volledig in het midden gelaten.

De intro van het verhaal is duister en grimmig, maar alles wordt al snel duidelijk als rector Monokuma op het toneel verschijnt. Deze zwart-witte teddybeer onderwierp de studenten van de school in het eerste verhaal al aan zijn macht en nu is dat niet anders. Deze eigenzinnige leraar (met dat angstaanjagende mechanische oog) steekt zijn intenties niet onder stoelen of banken: hij wil haat en terreur zaaien.

De studenten zullen de rest van hun leven op het tropische eiland moeten doorbrengen als zij niet naar de rector luisteren. Het doel is klip en klaar: vermoord een mede-student zonder ook maar één spoor achter te laten. Lukt je dat niet, dan volgt er een rechtszaak waarbij de moordenaar vervolgens wordt geëxecuteerd.

Danganronpa 2 borduurt voort op het concept van het origineel en kent derhalve weinig verrassingen en vernieuwingen. Ook deze sequel staat dus weer garant voor een hoop bloederige moorden, bijzondere mysteries en slepende rechtszaken.

Wel zijn de personages een stuk gelaagder. Je ziet nu niet zo snel meer aankomen welke student in het volgende hoofdstuk wordt vermoord en wie er achter de moorden zit. In verhouding met het origineel is het verhaal nu dus een stuk interessanter. Het spel zet je vaak op het verkeerde been en steekt zelfs de draak met de ietwat clichématige gebeurtenissen in het vorige deel.

Het verloop van Danganronpa 2 is wel exact in lijn met het eerste deel. Zo worden de hoofdstukken opnieuw onderverdeeld in drie fases: 1) het uitzoeken van motieven en onderhouden van relaties tussen klasgenoten, 2) het onderzoeken van een moord en het aanklikken van objecten en bewijsmateriaal en 3) de rechtszaak waar je je bevindingen aan rechter Monokuma voorlegt.

Zodra de rechter de leerlingen bij elkaar roept, weet je dat de moordenaar binnen enkele minuten wordt aangewezen. Hierop laat Monokuma zijn sadistische brein op de veroordeelde verdachte los.

Zodoende lijkt het alsof je het hele onderzoek zelf mag aansturen en je je fantasie de vrije loop mag doen, maar helaas: de game volgt een behoorlijk lineair pad. Net als het eerste deel is de game stiekem meer een interactief stripverhaal dan een game waarbij je van de gebaande paden mag afwijken.

Zo begint de rechtszaak ook pas als je in de vorige fase genoeg bewijsmateriaal hebt verzameld. Je kunt door de rechter dus niet op je tekortkomingen aangewezen worden en dat is jammer. Daarnaast is de enige invloed die je tijdens de rechtszaken hebt het spelen van mini-games die eigenlijk altijd dezelfde uitkomst bieden. Daarmee valt Danganronpa 2 in hetzelfde gat als diens voorganger.

Kijk je hier echter overheen, dan staat je een weergaloos (getekend) verhaal te wachten. De manier waarop dit vervolg uit de doeken wordt gedaan, is gelijk het sterkste punt van de game. Alle teksten en grapjes zijn keurig en netjes vertaald naar het Engels en de stemacteurs die voor de Europese versie gestrikt zijn, doen hun werk meer dan goed. Het onderstreept nog maar eens dat Spike Chunsoft het vertalen van de eigen games voor de westerse markt volledig in de vingers heeft.

Danganronpa 2 is – net als het origineel - een enerverende visuele thriller die barst van de bloederige moorden, hoogverraad, bizarre plotwendingen en gestoorde personages. De manier waarop het verhaal zich ontvouwt is met recht geweldig te noemen, al zullen sommige spelers zich ergeren aan het ietwat lineaire spelverloop en de enkele vreemde minigames. Toch is Danganronpa 2 een heerlijke visual novel die vooral op een draagbare handheld als de PS Vita geweldig toch zijn recht komt.