CrossCode Review - De nieuwe indiefavoriet?

Vandaag de dag is nostalgie naar retrogames enorm groot en met de komst van vele indiegames om het gat op te vullen, lijkt het geluk niet op te kunnen. Ook 2D actie-RPG CrossCode heeft een weg gebaand naar de Switch in de hoop om indielievelingetjes als Celeste, Dead Cells en Moonlighter op te volgen. Of deze 16-bit SNES-achtige game daarin slaagt, lees je in onze CrossCode review.

In CrossCode speel je als Lea, een gamer die haar gloednieuwe MMO opstart en samen met andere spelers op ontdekkingsreis gaat. In de charmante wereld van CrossWorlds, de naam van de MMO waarin de game zich afspeelt, ontmoet je constant nieuwe personages die je bijstaan in je avontuur en stuit je telkens weer op uitdagingen die je uren zoet kunnen houden.

CrossCode doet in vele opzichten denken aan de Zelda-games. Een grote wereld om te verkennen, waarin ook kerkers zijn met verschillende niveaus en puzzels om op te lossen hebben we immers eerder gezien. Een goede keuze is het zeker, want CrossCode weet zich door middel van grappige dialogen en kleine aanpassingen aan de bekende formule goed te onderscheiden van haar inspiratiebron.

Waar The Legend of Zelda in al haar 2D-glorie nooit bekend stond om haar gevatte dialogen en de interpersoonlijke relaties tussen dorpsbewoners, brengt CrossCode hier verandering in. Door middel van een scala aan side quests en het verhaal stuit je telkens weer op nieuwe geheimen die je wilt ontrafelen.

Denk hierbij aan schatkistjes die je op een side quest in je ooghoek ziet. Deze wil je eigenlijk gelijk openen en dus ga je op zoek naar een manier om op het juiste platform te komen. Hier komt het andere grote verschil met Zelda naar voren. Lea kan dan wel net als Link niet praten, maar heeft wel geleerd hoe ze moet springen. Hierdoor kun je door middel van 2D-platformen ook nog eens iedere hoek van de wereld ontdekken.

De wereld van CrossCode zit tevens vol met unieke monsters. Deze kom je overal tijdens je kruistocht tegen, maar hoeven niet altijd een kopje kleiner te worden gemaakt. Vanuit zichzelf vallen vele beesten niet aan. In plaats daarvan provoceer jij als Lea vaker, omdat je de XP nodig hebt om het volgende level te bereiken.

Slaan met je zwaard, blokken met je schild, ontwijken voor het leven en vanaf een afstand lazerballen schieten; dat zijn de manieren waarop je ten strijde trekt. Zorg er ook maar goed voor dat je deze opties goed leert en snel de patronen van de vijanden in je hersenpan print, want wanneer de monsters zich eenmaal bedreigd voelen zit je in de penarie. Vechten is iedere keer een uitdaging doordat de meeste vijanden in groepen op je af stormen.

Hierdoor is het alsof je staat te koorddansen terwijl je met messen aan het jongleren bent. Iedere vijand moet je nauwlettend in de gaten houden, terwijl je ook nog eens probeert te overleven. Een makkelijke opgave is het zeker niet en dus is het fijn dat ontwikkelaar Radical Fish Games opties heeft toegevoegd om het vechten een stukje makkelijker te maken.

Terwijl je systematisch het veld ruimt, bouw je tevens een meter op en stijg je in je zogeheten Rank. Door een steeds hogere Rank te behalen via gevechten, bouw je sneller XP op waardoor het loont om langere tijd te blijven vechten en je vaardigheden te verbeteren. Daartegenover staat wel dat je levenspunten niet automatisch terugkeren en dat je voor de meter is afgeteld een nieuwe vijand hebben gemaakt, omdat de Rank anders weer gereset wordt.

Met uitdagende combat en charmante personages in een toffe wereld zou je verwachten dat je CrossCode zo snel mogelijk uit wil spelen. Toch kregen we dat gevoel in de 30 uur-durende titel geen moment. Ondanks een intrigerende set-up verloren we al snel de motivatie om dieper in het verhaal te duiken.

Het heeft te maken met een tutorial die voor je gevoel na zeven uur nog steeds aan de gang is. In feite ben je al lang bij de eerste, echte kerker, maar doordat nieuwe elementen toch nog geïntroduceerd worden, voelt het meer als een extreem lange introductie. Eigenlijk is het best jammer en een tikkeltje frustrerend, want na het eerste dorpje heb je wel een goed idee van hoe de mechanics werken.

Toch is het bij lange na niet zo frustrerend als de bugs die hier en daar in de Switch-versie opduiken. Zo zorgt het onderbreken van de game door naar het Home-scherm te gaan (of het in rust-modus zetten van de Switch) voor een glitch waardoor de anderzijds uitmuntende muziek vastloopt. De enige oplossing is het opnieuw opstarten van de game, maar dan wel pas nadat je de game hebt opgeslagen.

Dit kan gelukkig op ieder moment, al zijn de menu’s wel wat omslachtig. Zo zit de Save-knop op twee plekken (waarvan één verstopt) en duurt het ook veel te lang om bij de map te komen. Na flink wat uren te spelen kwamen we er op eigen houtje achter dat deze wel een shortcut heeft, maar dat is dan weer iets wat de tutorial je totaal niet uitlegt.

Al met al zal CrossCode niet de volgende indie darling worden, maar is het zeker een toffe titel die je lekker tussendoor kunt spelen. Het vechten voelt goed en is lekker pittig en de puzzels steken goed in elkaar doordat ze je brein doen kraken. Jammer genoeg is het tempo vooral in de eerste uren ver te zoeken, waardoor je soms het onderste uit de kan van motivatie moet schrapen om verder te spelen.

Het is doodzonde gezien de personages zo charmant zijn en de wereld vol toffe geheimen zit om te ontdekken. Tel daarbij de interessante toevoegingen op de bestaande Zelda-formule op en je hebt de basis voor een fantastische titel. Een titel die misschien alleen wel nog wat meer tijd had mogen besteden aan het oplossen van bugs.