Conduit 2 Review

Terwijl veel gamers aan het wachten zijn op de nieuwe Wii, komen er nog altijd spellen, goede spellen, uit voor de allereerste motion control console van Nintendo. Een prima voorbeeld daarvan is Conduit 2, de opvolger van het vrij succesvolle en door de pers bejubelde The Conduit. Het is een cliché, maar de hamvraag luidt uiteraard: is deel twee een waardige opvolger?

Ontwikkelaar High Voltage doet dan ook haar best. Met MotionPlus-ondersteuning, een betere online multiplayer, betere gameplay en ook nog een beter verhaal moet dat wel goed komen. Het zijn allemaal weliswaar beweringen, maar ze kunnen gewoon ook waar zijn. Het is de taak van recensenten om de verschillen tussen feiten en beweringen te vinden. En dat is maar goed ook.

Meteen verder
Het is uiteraard erg handig als je het eerste deel al hebt gespeeld. Conduit 2 gaat namelijk verder waar deel één is geëindigd. Nog altijd ben je Michael Ford, een voormalig geheim agent die door John Adams, de leider van de mysterieuze organisatie The Trust, is ingehuurd. Samen met je robotmaatje The All-Seeing Eye kom je er echter achter dat er iets niet pluis is. Adams schijnt een boef te zijn. En een enorme. Hij wil de wereld opblazen. Dat mag natuurlijk niet gebeuren en daarom is het aan Ford om hem tegen te houden.

Maar dat was dus niet gelukt in deel één, waardoor je in deel twee wederom de taak krijgt om Adams achterna te rennen. Je werkt nu samen met Promotheus, die ook tegen John Adams vecht. Het begint allemaal op een boorplatform waar de hel is uitgebroken als Adams de laatste ‘conduit’, een soort portaal, neemt. Het klinkt allemaal als een zeer standaard verhaal en dat is het eigenlijk ook wel. Als je deel één echter niet gespeeld hebt, kan alles wel wat lastig te volgen zijn.

Toevoegingen, verbetering, etcetera
Eigenlijk kun je dat wel mooi vinden aan Conduit 2. Gewoon een niet al te complex verhaal waardoor het spel eigenlijk meer leunt op de actie dan op de achterliggende gedachte van de dingen die je doet. Je zou het eigenlijk een typische B-film kunnen wel noemen. Dat is helemaal niet erg, want er zijn genoeg gamers die van dit soort spellen houden.

Daarom heeft High Voltage niet al te veel veranderd aan Conduit 2. De besturing bij Conduit 2 zit nog altijd erg goed in elkaar. Vooral het richten is geen enkel probleem. Zelfs mensen met erg trillende armen zullen geen problemen ondervinden met het richten. Wel is het zo dat de A.I. je daarbij ook nog eens helpt. Die is namelijk niet van hoge kwaliteit. De vijanden reageren sloom, hebben niets in de gaten en ga zo maar door.

En dan nog dit: gamers zullen nog te maken krijgen met iets dat veel andere games ook hebben: upgrades. Wapens die je kunt verbeteren, betere bescherming, betere munitie, noem maar op. Het lijkt erop dat High Voltage dit wel moet doen ‘omdat de andere games dat ook doen’, maar het is eerlijk gezegd geen noodzaak. Laat die gamers nou lekker urenlang keihard schieten, schieten en nog eens schieten. Zonder overbodige frutsels.

Missend ritme
Conduit 2 is gemaakt als een echte actie first-person shooter. En dat is redelijk geslaagd. Maar toch is er een klein minpunt. Hoewel Conduit 2 erg haar best doet om zo chaotisch mogelijk over te komen, mist er soms wel wat ritme. Je begint bijvoorbeeld met een intens gevecht en je verwacht dat die nog eventjes zal duren. Maar nee, na een minuut is het alweer over. Op dat soort momenten hoop je op een spectaculaire escalatie. Helaas durfde High Voltage daar niet goed op in te gaan, een beetje een gemiste kans.

Multiplayer
Net als bij The Conduit heeft deel twee weer een multiplayer. Zowel offline als online. Waar je bij de offline multiplayer lekker tegen elkaar kunt spelen of met elkaar de co-op modus kunt doen, kun je bij de online multiplayer prima aan de slag met traditionele modi als deathmatch en capture the flag. Maar dat is natuurlijk niet het enige. Bij de offline multiplayer heb je de invasion modus, waarin je samen met je vrienden de taak hebt om verschillende ‘waves’ van vijanden te overleven. Een modus die je de laatste tijd erg vaak bij games langs ziet komen.

De online multiplayer biedt ook enige grappige modi. Zo heb je de ASE Basketball modus, waar je de All-Seeing Eye gebruikt als een soort basketbal die je in het net dient te gooien. Verder heb je nog ASE Ball, waarin je de ASE zo lang mogelijk bij je moet zien te houden en Bounty Hunter, waar spelers de taak krijgen om één bepaald persoon te vermoorden. Dit zijn nog maar enkele van de vele online modi die Conduit 2 biedt. En dat is een zeer goed teken.

Grafisch gezien top
Als je een lange tijd op de PlayStation 3, PC of Xbox 360 hebt gespeeld en vervolgens Conduit 2 opstart, dan schrik je wel even van de graphics. Het ziet er niet bepaald mooi uit. Maar wat kan High Voltage daar aan doen, aangezien ze op dit gebied het maximale uit de Wii hebben gehaald? Niets dus. Complimenten aan High Voltage, want het bedrijf heeft duidelijk haar best gedaan om het spel zo mooi mogelijk over te laten komen en het ziet er, voor een Wii game, dan ook prima uit.

Vermakelijk, maar simpel
Schieten, schieten en nog eens schieten. Dat is het toverwoord van Conduit 2. Zoals gezegd, een typische B-film die op heel veel momenten keihard en spectaculair wil zijn, maar het nét niet is. Dat is niet erg. Het ongeveer zes uur durende verhaal, de prima besturing en de toffe multiplayer modi maken heel veel goed. Daarom is Conduit 2 gewoon een vermakelijke, simpele game. Niets meer, niets minder.