Civilization Beyond Earth: Rising Tide Review - Twee stappen vooruit

Civilization Beyond Earth viel bij de release eind vorig jaar een beetje tegen. Niet omdat de game pauperslecht was, maar omdat het de verwachtingen van 'een nieuwe Alpha Centauri' niet waar wist te maken. Vorige week kwam Rising Tide uit, de eerste DLC van de game. Weet dit pakket wél het tij in het voordeel van Beyond Earth te keren?

Civilization Beyond Earth: Rising Tide voelt aan als een klassieke uitbreiding uit de Civilization-reeks. Nieuwe resources en facties verschijnen ten tonele, en worden samen met enkele nieuwe mechanieken geïntroduceerd. Dit laatste vormt de kern van de uitbreiding en in het geval van Rising Tide zijn dit nieuwe opties qua diplomatie en de mogelijkheid om voor het eerst in de serie steden op water te kunnen bouwen.

Watersteden

Deze feature zakt niet als een baksteen naar de zeebodem, maar voegt juist een interessant nieuw dilemma toe aan de game. Alle facties - twee aan het begin van de game, de rest na het ontdekken van een technologie - kunnen de oceanen koloniseren. Een feature waardoor de spelwerelden letterlijk twee keer zo groot worden. En hoewel de watersteden grotendeels als klassieke nederzettingen functioneren, hebben ze een paar unieke kenmerken.

Het belangrijkste is dat het gebied rondom zo'n stad niet automatisch groter wordt door de hoeveelheid cultuur die je genereert. De enige manier om land te winnen, is door je stad te verplaatsen. Eén van de bouwopties in zo'n waterstad is 'wegvaren' naar nieuwe gebieden. Je oude geclaimde land blijft in jouw bezit en in enkele beurten kun je jezelf nieuwe wateren en resources toe-eigenen.

Focus op schepen

Het eerdergenoemde dilemma zit hem echter in de kracht van deze watersteden, of beter gezegd het gebrek daaraan. Hoewel het dus erg gemakkelijk is snel grondgebied te veroveren, zijn deze nederzettingen erg zwak. Hun 'kracht' is bijna de helft van normale steden. Eén of twee simpele bootjes kunnen daarom al snel een drijvende nederzetting innemen. Snel terrein winnen kan dus een hele interessante optie zijn, maar dit behouden kan dan een heel lastige opgave worden.

Door de zwakke Atlantis-klonen komt er een focus te liggen op zeegevechten die nog niet eerder is voorgekomen in de serie. De gevechten zijn ook belangrijker dan eerst; je hele infrastructuur kan op de kop worden gegooid wanneer je zo'n zeestad verliest. Een erg goede toevoeging dus waarmee de DLC Civilization Beyond Earth net wat meer diepgang geeft.

Diplomatie

De andere grote toevoeging in Rising Tide is de nieuwe diplomatiemechaniek. In de originele versie van Beyond Earth was vrijwel alles gekopieerd uit Civilization V, met uitzondering van het 'favor'-systeem. De nieuwe vorm van diplomatie is totaal anders, en lijkt meer op de manier waarop je in Endless Legend met andere rijken onderhandelt.

In Rising Tide maak je gebruik van een nieuwe resource, die net als science, eten of energie door steden en gebouwen wordt gegenereerd. Met deze 'diplomatie' kun je vervolgens samenwerkingsovereenkomsten en allianties sluiten. Belangrijker zijn misschien wel de handelsverdragen. Voor een bepaalde hoeveelheid diplomacy per maand kun je genieten van grote voordelen, zoals minder lange productietijd van je troepen of meer eten, science of cultuur in je hoofdstad.

Respect en angst

Daarnaast is je relatie met de andere rijken in Civilization Beyond Earth: Rising Tide wat beter gekwantificeerd. Alle leiders hebben een respect- en angstbalkje naast hun naam staan, die aangeven of ze welwillend tegenover een deal met jou staan of niet. Een groot leger wakkert bijvoorbeeld angst aan, terwijl dezelfde affinity het respect van een ander oplevert. Tegelijkertijd kan je bij een gebrek aan workers de woede van industriële facties op de hals halen.

De nieuwe resource en respect- en angstbalkjes zorgen voor een welkome verandering in de game. In Civilization V weet je dat Ghandi een lieverdje is en Genghis Khan een agressieveling, de geschiedenis heeft ons dat geleerd. Maar de facties in Beyond Earth kunnen niet gebruikmaken van die achtergrondkennis. Door de verandering is het echter een stuk duidelijker wat andere facties van plan zijn, wie je kunt vertrouwen en wie een potentiële ally is.

Veel te rigide

Hoewel Firaxes op het gebied van diplomatie dus goede veranderingen heeft gemaakt, valt er nog wel het een en ander op het systeem aan te merken. Bijvoorbeeld over de manier waarop je vrede probeert te bewerkstelligen na een oorlog. Rising Tide gebruikt een Europa Universalis-achtig systeem waarin beide facties in de oorlog een score krijgen. Dit is gebaseerd op de hoeveelheid units en steden die jij van de ander hebt vernietigd. Vervolgens kun je een 'white peace' sluiten - niemand verdient of verliest wat - of enkele steden ruilen voor een wapenstilstand.

Het is alleen niet mogelijk uit te kiezen wat voor soort vrede je sluit. Rising Tide zegt streng dat je bijvoorbeeld per se vier steden krijgt, zelf als je dit niet wilt. Dit kan gebeuren wanneer je bijvoorbeeld zoveel mogelijk virtues wilt vrijspelen.

Ook lijkt de AI nooit een vredesdeal van jouw kant te accepteren. Wij hadden op een gegeven moment het landgebied van de ARC gedecimeerd van twaalf naar twee steden, maar alsnog wilde Suzanne Fielding geen stakend vuren. Omdat je de mogelijkheid niet hebt zelf een vredesovereenkomst te kiezen, werkt dit deel van de game niet goed. Ondanks dat het nu een stuk duidelijker is wie de overhand heeft in een oorlog.

Hoognodige variatie

Eén van onze aanmerkingen bij de Beyond Earth review vorig jaar, was de hoeveelheid facties in de game. Met slechts acht landen zag je constant dezelfde personages. Deze lijst is in Rising Tide gelukkig met vier nieuwe gezichten uitgebreid. Duitsland, Engeland/Scandinavië, Korea en Arabië maken in de DLC hun debuut. Deze nieuwe facties weten niet alleen de game hoognodig te verfrissen, maar leggen ook de focus op nieuwe features als diplomatie en watersteden.

Daarnaast krijg je in de DLC enkele nieuwe aliens, klimaten, resources en wonders voor de kiezen. Civilization Beyond Earth krijgt hierdoor een hoognodige dosis variatie die in de vanilla-versie miste. Potjes beginnen eindelijk speciaal aan te voelen en van elkaar te verschillen.

Civilization Beyond Earth: Rising Tide maakt stappen

Wij zijn erg positief over de eerste DLC voor Civilization Beyond Earth. Met de patches van de afgelopen dagen zijn inmiddels de meeste bugs uit Rising Tide verdwenen, en op een af en toe onhandig diplomatiesysteem na is er weinig aan te merken op de uitbreiding. Niet alleen voegt het meer smaak toe aan de nogal basic basisgame, door de mogelijkheid steden op water te bouwen en een nieuwe manier van diplomatie voeren is de titel een stuk diepgaander dan een jaar geleden.

Cijfer: 7.5