Child of Light Ultimate Edition Review - Een waar sprookje

Ubisoft is een uitgever die graag mag experimenteren met kleinere titels. In 2014 deed het bedrijf dat succesvol met het meeslepende turn based RPG platformer sprookje Child of Light. Nu komt de Ultimate Edition van de game uit en mogen we deze vertelling nog een keer beleven. In deze Child of Light Switch Ultimate Edition review klappen wij het sprookjesboek opnieuw open.

Child of Light Ultimate Edition is de heruitgave van Ubisoft Montreals game uit 2014. Een game die destijds hoge ogen gooide en in onze Child of Light review een 9.5 scoorde. Na de release kreeg de game een aantal contentpakketten, die nu gebundeld in de game uit zijn gekomen in deze editie.

De content die bij deze Switch versie van Child of Light meegeleverd wordt is de Golems Plight missie, waarbij je een heel nieuw karakter krijgt, twee skins voor het personage Aurora, een nieuwe skill voor Aurora en een pakket Occuli en Stardusts. Met deze laatste twee kunnen personages sterker gemaakt worden. Alle content en de heruitgave van de game is te koop als download voor de Switch voor nog geen 20 euro.

Voor dat geld krijg je een game die, zelfs drie jaar na de release zijn geld dubbel en dwars waard bewijst te zijn! Want Child of Light biedt je ruim tien uur aan gameplay om van te smullen en een verhaal dat zo uit een sprookjesboek kan komen.

In Child of Light valt Aurora, een prinsesje met lange felrode lokken, op een avond in een diepe slaap. Ze wordt wakker in een vreemde wereld en twijfelt of ze dood is of een nachtmerrie heeft. Al snel ontmoet ze Igniculus, een aardige vuurvlieg die haar de verklaring voor dit alles geeft. Aurora is in Lemuria, waar de zon, de maan en de sterren ontvreemd zijn door een duistere koningin.

Aurora moet op pad door Lemuria en trekt met de missie om de hemellichamen te herstellen de sprookjesachtige wereld in. Als de uitverkorene, het kind van het licht, moet Aurora het kwaad in Lemuria verslaan. Alleen zo kan ze ooit weer naar haar geliefde vader en haar vertrouwde wereld gaan.

Je leest het goed. Deze vorige twee alinea's van deze review zijn helemaal in rijmvorm. Dat is hetzelfde bij de dialogen in Child of Light. De dialogen zijn poëtisch en dragen bij aan het gevoel dat je daadwerkelijk in een sprookje bent beland. Het geeft sfeer mee aan de game, al maakt het de vertelling soms wat onduidelijk.

De wereld in de game geeft je nog het meeste het gevoel van een sprookje. Child of Light is ontwikkeld met het UbiArt Framework, waar titels als Rayman Legends ook mee gemaakt zijn. En net als in deze game oogt de wereld van Child of Light met zijn handgetekende graphics als een schilderij dat tot leven komt. Iedere boom, lichtstraal, windhoos en vijand lijkt direct op je scherm getekend te zijn, beweegt natuurlijk met de rest van de wereld mee en barst van de details.

Wat dit betreft is Child of Light, ook al komt de game uit 2014, een waar genot voor het oog. De opzet van de wereld zelf is al net zo sprookjesachtig als de grafische stijl die de game kent. Het ene moment bevind je je in een donker bos vol spinnen, trollen en ander gespuis, terwijl je je een ander moment van een levende berg van een spinnenplaag moet ontdoen. Aurora bevindt zich in een vreemde, betoverende wereld waarin niet alleen de wereld divers is, maar ook de nodige vreemde figuren de dorpjes die je aandoet bevolken.

Zo kom je op een gegeven moment een compleet dorp vol muizen tegen. Daarnaast ontmoet je ook de nodige sprookjesachtige karakters die je tijdens je avontuur zullen helpen. Eentje hiervan is Robert, een muis uit het eerdergenoemde dorp, maar andere personages zijn bijvoorbeeld Rubella, een clown wiens circus is weggewaaid en Finn, een dwerg wiens halve dorp in kraaien is veranderd. Hoe dan ook: de wereld in Child of Light is enorm divers en houdt je gedurende de tien uur die de game minimaal duurt gekluisterd aan je Switch.

Licht speelt overigens een grote rol in dit sprookje, wat de titel voor een groot deel verklaart. Zoals gemeld moet je de hemellichamen, allemaal ‘lichtbronnen’, herstellen in de wereld van Lemuria. Dit doe je door de nodige vijanden zoals spinnen, trollen en andere vreemde wezens te verslaan en daarbij is licht een belangrijk hulpmiddel. Igniculus, de trouwe vuurvlieg die vanaf moment één je maatje is, speelt hierbij een enorme rol.

Hij verlicht tijdens het vele platformen dat je doet het pad wanneer het donker wordt en verblindt vijanden die je pad blokkeren zodat jij gegarandeerd een veilige doorgang hebt. Daarnaast kan Igniculus, die je soepel met de rechterstick bestuurt, hendels overhalen waar jij niet bij kunt en met zijn licht kan hij schakelaars activeren zodat voor Aurora deuren opengaan of gevaarlijke vallen uitgeschakeld worden.

Niet alleen tijdens het platformen is Igniculus erg handig. Tijdens de turn-based gevechten die de game kent komt de kracht van Igniculus pas goed tot zijn recht. Terwijl jij je opmaakt voor een aanval, doet de vijand dit namelijk ook. Onderin het scherm wordt tijdens het vechten een balk weergegeven waarop ieder karakter en iedere vijand overzichtelijk weergegeven wordt met daarbij het moment dat iemand mag gaan aanvallen.

Niet iedereen beweegt even snel op deze balk en de verschillende aanvallen die de game kent hebben allemaal een eigen doorlooptijd. Dus wil het nogal eens gebeuren dat vijanden eigenlijk veel te snel zijn in verhouding met de karakters in je groep. Met de vuurvlieg kun je vijanden verblinden, zodat zij vertraagd worden. Dit samenspel tussen de karakters en de vuurvlieg zorgt ervoor dat je bij ieder gevecht tactisch te werk moet gaan.

Het tactische element wordt verder verdiept door de verschillende rollen die de overige karakters hebben. Finn is bijvoorbeeld een aanvallend magiër die de elementen beheerst. Hij zet dus met gemak een vijand in brand. Als een vijand daar vatbaar voor is, kan dit een enorm verschil maken in de schade die je hem toebedeelt. Rubella is een clown en daarmee erg lenig en snel, maar ze kan je ook helen tijdens gevechten. Handig als je er flink van langs krijgt!

Na ieder gevecht krijgen ál je metgezellen ervaringspunten en daarmee worden ze telkens een stukje sterker tijdens je avontuur. Bij ieder level dat een karakter stijgt, mag je een ervaringspunt indelen in de skilltree van dat personage. Zo krijg je telkens een dikkere huid en speel je regelmatig nieuwe, sterkere aanvallen vrij. Je krijgt hierbij alle vrijheid om je karakter te ontwikkelen zoals jij dat wil, door verschillende routes binnen de skilltree.

Naast de persoonlijke groei van de karakters kun je ook edelstenen, Occuli genaamd, toevoegen aan de uitrusting van een karakter. Deze maken op hun beurt weer iemand sterker door aanvallen een element als donder, vuur of water mee te geven, of maken je karakter juist minder vatbaar voor aanvallen van deze elementen.

Die Occuli zijn in verschillende soorten en maten te vinden en zelfs samen te smeden tot hele nieuwe edelstenen, elk met een eigen effect. Het is een klein element in Child of Light, maar wel een die zorgt dat je actief op zoek gaat naar de vele verstopte schatkisten en geheime ruimtes in de wereld en je een aangename afleiding bieden van de reguliere gameplay.

Wel moet gezegd worden dat de game, als je netjes alle gevechten aangaat, behoorlijk eenvoudig aanvoelt wat betreft de moeilijkheidsgraad. In het begin van de game krijg je de keuze op welke moeilijkheidsgraad je wil spelen. Op de normale moeilijkheidsgraad heeft ondergetekende geen enkel gevecht verloren gedurende het spel. Op zijn ergst viel er tijdens sommige gevechten een slachtoffer, maar met de vele skills en potions in de game stond deze binnen no-time weer klaar om te door vechten.

Vreemd genoeg was dit telkens Aurora, die tijdens het verhaal toch wat achterblijft qua kracht op de rest van de karakters. Op dit gebied had de game wat meer uitdaging mogen bieden en had er wat meer balans mogen zijn tussen de verschillende personages.

Dat de gevechten soms wat makkelijk aanvoelen is deels te wijten aan de berg ervaringspunten die de game je steeds toekent, zeker in het begin in de game. Op dit gebied is Child of Light een beetje uit balans, maar dit mag de pret zeker niet drukken. Child of Light is namelijk bijzonder toegankelijk voor mensen die het RPG genre even willen proeven en simpelweg willen genieten van een mooi verhaal.

Los van het gebrek aan uitdaging dat Child of Light af en toe met zich meedraagt, is dit een geweldige game. Een sprookje is pas goed als iedereen ervan kan genieten en dat is precies wat Ubisoft met Child of Light neergezet heeft: een game waar iedereen van kan smullen.

De verhaalvertelling is heerlijk poëtisch ,al maakt dit het verhaal soms onduidelijk, en de wereld lijkt zo uit een van de Grimm boeken te komen. De gameplay is duidelijk en eenvoudig van opzet, maar biedt, zeker tijdens de gevechten, daarbij toch genoeg diepgang voor RPG liefhebbers. Child of Light is een game die je hart verovert, en dat voor maar 20 euro!