Chibi-Robo! Let's Go, Photo! Review

Het is een vage naam, Chibi-Robo! Let's Go, Photo!. Het klinkt als een kinder-app voor je iPhone. Niets is minder waar, dit is een volwaardige 3DS-game.

Het is een spannende release voor Skip Ltd, de ontwikkelaar van deze unieke 3DS-game. Het is namelijk de eerste keer dat Skip op dit platform ontwikkelt. Eerder werkte het bedrijf aan Art Style en Chibi-Robo-games voor DS. Mocht je Skip nog niet kennen, geen probleem, dit is een studio die vooral kleinere titels heeft gemaakt.

Ook Chibi-Robo! Let's Go, Photo! is weer een wat kleinere game in plaats van een triple A-titel. Wel origineel, want zoals de naam al doet vermoeden ga je met de 3DS-camera aan de slag en dat gebeurt niet vaak. Je moet NostalJunk verzamelen, wat heel bijzonder klinkt maar gewoon spullen zijn uit je dagelijkse leven.

Letterlijk, want er wordt je bijvoorbeeld gevraagd om een foto te maken van een rond object om je heen. Het is natuurlijk heel grappig om op zoek te gaan naar iets wat rond is. Een appel, een voetbal.. Het is tof om eens op een andere manier naar spullen in je kamer te kijken. Wie weet kom je nog iets tegen wat je al maanden kwijt was.

Een nadeel aan al dat gefotografeer en de opdrachten die je krijgt, is dat de game niet overal en altijd speelbaar is. Vlak voor het slapengaan met het licht uit, ga je nergens komen met Chibi-Robo! Let's Go, Photo! Ook in de trein zul je moeite hebben objecten te vinden. Bovendien ziet het fotograferen met 3DS er nog altijd vreemd uit voor mede-reizigers.

Sowieso is vreemd een goed woord om dit spel te omschrijven vanwege het bizarre samenraapsel op je scherm. De animatiestijl van de verschillende personages en eigenlijk alleen al het robotje in de slaapkamer-achtergrond is zo verschillend dat het ongebalanceerd aanvoelt in plaats van als een geheel. Het is storend en de game ziet er daardoor heel goedkoop uit.

Verder gaat Chibi-Robo wel iets verder dan alleen foto’s kieken. Je moet allemaal kleine opdrachtjes doen die gevarieerd zijn. Toch zijn het geen dingen waar je echt blij van wordt, het voelt als een huishoudelijke klus doen. En als je klaar bent, dan staat het volgende karwei alweer op je te wachten.

Wat wel een voordeel is, is dat je klussen worden afgewisseld met momentjes waarin je even wat kunt rondkijken. Dat is ook wel nodig, want als robot heb je natuurlijk energie nodig en je kunt onderweg batterijen vinden. Lukt dat niet, geen man overboord, er is ook een oplaadplek bij de tafel waar je terecht kunt. Geen gigantische uitdaging daarin dus, maar je moet wel voortdurend kijken of je metertje niet alweer leeg is.

Al die klussen leveren wel wat op, namelijk Happy Points. Dat klinkt lekker simpel en vrolijk, maar je kunt er ook echt wat tofs mee. Je koopt er silhouette-film mee, waardoor je –zoals eerder beschreven- objecten uit de echte wereld kunt vastleggen. Het verandert dan in NostalJunk en is te zien in een museum. En dat museum is dus ook weer de plek die jij moet schoonhouden zodat het aantrekkelijk is om te bezoeken.

Het is lastig om deze game te blijven doorspelen, onder andere omdat het dus niet overal even gemakkelijk is om objecten te vinden of vast te leggen. Toch is doorspelen wel het advies als je een goed oordeel wilt vellen over Chibi-Robo, waar de mini-games in eerste instantie veelal hetzelfde zijn, wordt het later wel uitgebreider. Echter, nog steeds geldt dat de minigames voelen als karweitjes die even moeten worden weggewerkt in een game die sowieso een vreemd soepzooitje lijkt qua uiterlijk.