Oorlogsgeheimen Review

Waar de Tweede Wereldoorlog voor veel filmmakers een manier is om een hoop ellende en verdriet in beeld te brengen, probeert regisseur Dennis Bots het met Oorlogsgeheimen op een andere manier. Kan dit kinderlijke verhaal over de avonturen van twee jeugdvrienden tijdens deze verschrikkelijke periode ook een succes worden?

Aan het script van de film ligt het in ieder geval niet. Dit lijkt namelijk rechtstreeks gekopieërd van de in 2008 verschenen succesvolle film Oorlogswinter, geregiseerd door Martin Koolhoven. Ook Oorlogswinter speelt zich namelijk af in een klein dorpje ten tijde van de Tweede Wereldoorlog, waarin eveneens een jongetje één van de hoofdrollen opeiste.

Oorlogsgeheimen heeft dan weer wel gekozen voor twee jeugdvrienden, genaamd Tuur en Lambert. Samen beleven ze dus allerlei avonturen ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Ze wonen samen in een klein dorpje in Zuid-Limburg en proberen er, ondanks het feit dat ze elke nacht moeten schuilen voor overvliegende bommenwerpers, het beste van te maken. Dit gaat de twee kwajongens aardig af, totdat ze een nieuw meisje in de klas krijgen, genaamd Maartje.

Maartje wordt door de meisjes op de school niet echt geaccepteerd, waarna ze al snel haar toevlucht zoekt bij Tuur en Lambert. De twee zijn na wat aarzelen eigenlijk wel blij met haar aanwezigheid, al leidt dit binnen korte tijd al tot spanningen. Zowel Tuur als Lambert proberen haar namelijk te versieren, waarbij Tuur als slimmere en handigere van de twee de 'strijd' lijkt te winnen. Dit natuurlijk tot ongenoegen van Lambert, die zich er overigens wel heel snel bij neerlegt.

Tuur, Lambert en Maartje doen vervolgens wat ieder kind van rond de tien jaar doet (of zou moeten doen). Ze beleven de grootste avonturen in het heuvelachtige landschap van Limburg, waarbij ze een immense en donkere grot hebben ontdekt. Tuur weet inmiddels (letterlijk) blindelings de weg in het gangenstelsel en ontpopt zich al vrij snel tot de leider van het trio. De grot blijkt tevens een handige vluchtroute om van vervelende leeftijdsgenootjes af te komen.

Het meest opvallende aan Oorlogsgeheimen is het feit dat het een kindvriendelijke oorlogsfilm is. Er worden amper schoten gelost of Duitse soldaten in beeld gebracht, laat staan dat er iemand doodgaat. Toch heerst er wel constant een sfeer van angst en dreiging onder de inwoners van het dorpje.

Ook de ouders van Tuur doen erg geheimzinnig, en dan met name tegenover Tuur zelf. En omdat je als buitenstaander net zoveel van zijn ouders weet als Tuur, voel je echt zijn wanhoop en de drang om achter het geheim van zijn ouders te komen.

Uiteindelijk blijkt ook Maartje een groot geheim te hebben. Het is daarom jammer dat haar rol niet wat groter is in de film. Haar leed vormt namelijk het échte drama van de oorlog, waarmee regisseur Bots dus ook veel meer had kunnen doen. Natuurlijk is het goed dat hij de keuze maakt om zich voornamelijk op de vriendschap tussen de twee jongens te richten, maar hun gebeurtenissen vallen eigenlijk in het niet bij die van Maartje.

Het dorpje blijkt naarmate de film vordert nóg meer geheimen te hebben. Zo is zelfs de burgemeester, en tevens vader van Lambert, (gespeeld door Stefan de Walle, alias Kees uit Flodder) niet meer te vertrouwen. De vader van Lambert valt namelijk al snel voor de praatjes van de Duitsers (overigens was dit ook het geval met de burgemeester in Oorlogswinter).

Dat dit uiteindelijk ook van invloed is op de vriendschap tussen Tuur en Lambert is misschien niet heel raar, maar geeft wel een extra lading aan hun verbond. Een sterke toevoeging aan het verhaal, maar omdat het dus uit Oorlogswinter komt niet echt origineel.

Een andere, minder sterke, eigenschap van de film zijn de Duitse soldaten. Die zijn natuurlijk ook in Oorlogsgeheimen aanwezig, maar spelen hierin een uiterst merkwaardige rol. Zo lijkt het er op sommige momenten totaal niet op dat er een oorlog aan de gang is.

Duitsers lopen gemoedelijk tussen de Nederlanders door, en ook in de bosrijke omgevingen van Zuid-Limburg lijkt geen enkele soldaat klaar voor de strijd. Dat Tuur bovendien twee soldaten de baas is die een gebouw in Maastricht beschermen, hoort natuurlijk ook niet.

Oorlogsgeheimen is uiteindelijk een degelijke oorlogsfilm. Regisseur Dennis Bots volgt voor het grootste gedeelte de belevenissen van de jeugdvrienden Tuur en Lambert en brengt dit mooi in beeld. Om de twee jongens heen blijken mensen verschillende geheimen met zich mee te dragen. Hierdoor komt hun relatie onder druk te staan en bovendien voel je echt mee met hun wanhoop en drang om alle geheimen van bijvoorbeeld hun ouders te weten.

Het is alleen jammer dat personages, zoals Maartje, niet meer aandacht krijgen. Haar leed vormt namelijk het échte drama van de oorlog. Ook spelen de Duitse soldaten geen overuitgende rol in het stuk. Hierdoor laat Oorlogsgeheimen je helaas ook niet constant op het puntje van je stoel zitten. En dat het verhaal in grote lijnen op Oorlogswinter lijkt is natuurlijk ook geen pluspunt.